28 november 2007

Niet alles geloven wat in de gazet staat, Van de Looverbosch!

.
Zoals u wellicht, lezer, heb ook ik erg te doen met onze Vlaamse journalisten. Het moet geen pretje zijn als er werkelijk niéts wil verlopen zoals je het van lang voor de verkiezingen jezelf had verbeeld. Onze voltallige corporatie van journalisten –of losse groep, want er horen ook politicologen en dergelijken bij– had simpelweg geen idee over de inzet van de laatste verkiezingen. Debatten mét inhoud opzetten, over dingen die er echt toe doen, was hun devies en fierheid. Niks geen schijnproblemen.
Nu kronkelen onze experten van de pijn. In hun commentaren hebben ze zich intussen al wat aangepast, met de nodige scheuten en krampen.
En al blijft het lelijk, wie zou er geen begrip voor hebben als deze jongens nu hun eigen kronkelingen willen projecteren op de Vlaamse onderhandelaars? Want die onderhandelaars zijn weliswaar bereid om heel veel, maar blijkbaar niet om álles weg te gooien wat ze aan de kiezer hadden beloofd. Ook niet op herhaald commando van Vandermeersch, Van der Kelen, Desmet of Van de Looverbosch.

Laatstgenoemde was vanavond weer bijzonder meelijwekkend. Zoals wij allemaal weten, Van de Looverbosch besluit zijn dagelijkse praatjes graag met een temerige spitsvondigheid. Daarmee stelt hij te hoge eisen, niet enkel aan ons maar ook aan zichzelf. Zodanig hoog dat zijn bijna aangeboren zin voor journalistieke kritiek er soms onder lijdt.

Voici une histoire qui doit intéresser tout lecteur de bonne humeur.
De grap draaide om een commentaartje in de Soir, waarin “de laatste stelling van Fermat”, de beroemde Franse advocaat en wiskundige ter sprake kwam. Marc Van de Looverbosch moet dat gelezen hebben.

Niks marcheert nog in de vaderlandse politiek, meent Van de Looverbosch, en diegenen die beweren dat zij een oplossing hebben, zijn al even gek als Fermat die ook beweerde dat hij een oplossing had voor de vergelijking X tot de derde, plus Y tot de derde, is gelijk aan Z tot de derde, terwijl niemand anders die oplossing ooit heeft gezien.

Helaas voor onze journalist: Fermat heeft nooit iets dergelijks beweerd, zoals hier al eerder te lezen stond.
Fermat had, als wel meer geniale wiskundigen, de gewoonte om zijn bewijzen niet helemaal uit te schrijven en enkel de hoofdlijnen aan te geven. Al zijn stellingen werden naderhand wél bewezen, op zijn aanwijzingen. Behalve één. Die bleef een raadsel.
Van de Looverbosch babbelt de Soir na en meent dat die stelling over derde machten handelt, maar ze ging over n-de machten. Een algemene oplossing voor derdegraadsvergelijkingen was trouwens al geleverd door Cardano. Maar Fermat beweerde daarbij nog eens het omgekeerde van wat Van de Looverbosch had menen te mogen verstaan. Fermat zei dat er in gehele getallen géén oplossing voor de vergelijking bestond, zodra de macht "n" groter is dan twee. Nu vermoedden alle wiskundigen van zijn tijd dat ook al, maar Fermat zei een bewijs te hebben. Alleen was de marge op zijn blad te klein om het uit te schrijven.

En ter inlichting, beste Van de Looverbosch: met oneindig ingewikkelde computerberekeningen* werd de "laatste stelling van Fermat" recent wel degelijk bewezen, na meer dan driehonderd jaar.
Zo lang zal de laatste stelling van België ons niet laten wachten.
____________

P.S. In De Standaard van 3 december
– dezelfde dus waarin Tony Mary (de beroemde manager op rust) aankondigde dat hij (volgend jaar) een
Belgische Beweging zou oprichten, en daarbij in één adem zichzelf belachelijk maakte met zijn zinnetje: "Ik heb al tientallen mensen opgebeld, die me de raad geven dat ik het moet doen." ...zélf mensen bellen, die je dan de raad geven dat je iets moét doen? Allei ket, bel mij dan, en ik zeg je natuurlijk evengoed dat je het moét doen –
in die Standaard dus maakte de journalist Tom Ysebaert een opmerking over de CD&V: "Ze voelen zich sterk omdat de Vlaamse publieke opinie radicaliseert." Tom Lanoye, uitmuntend commentator (hij lijkt wel een politieke GPS te bezitten), antwoordde hierop:
"Dat is wishful thinking en propaganda. De verkiezingsdebatten van juni draaiden niet om de staatshervorming."
Nee, inderdaad TomTom, die debatten gingen daar niet over, maar die gingen dan ook enkel over thema's die de journalisten, spin-doctoren en politicologen tevergeefs op de agenda wilden krijgen...

_____________
* zie de commentaar hieronder.
.

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Geachte,

niet ellenlange computerberekeningen leverde het bewijs, maar een geniale wiskundige, Andrew Wiles, heeft er 10 jaar over gedaan, in een bewijs dat 100 blz in beslag neemt.
Dit huzarenstuk is verfilmd, een enkele jaren geleden op National Geographics vertoond.

Uit Wikipedie :

Andrew John Wiles (11 april 1953) is een Britse wiskundige die bekend is geworden doordat hij het bewijs construeerde van de laatste stelling van Fermat.

Andrew Wiles is geboren in Cambridge, Engeland. Hij maakte het tot zijn levenswerk om de stelling van Fermat te bewijzen. De stelling van Fermat is de stelling in de getallenleer die stelt dat de vergelijking xn + yn = zn voor n > 2 geen oplossingen heeft voor positieve gehele getallen. Voor n = 2, is het wel mogelijk oplossingen te vinden, de zogenaamde Pythagoreïsche drietallen, zoals in 16 + 9 = 25.

Zeven jaar lang heeft Wiles in isolement gewerkt aan dit bewijs en in 1993 presenteerde hij het resultaat voor een zaal vol wiskundigen aan het Isaac Newton Instituut in Cambridge. Echter bij controle onder regie van het tijdschrift Inventiones Mathematicae bleek in de bewijsvoering een fout te zitten.

Samen met Richard Taylor besloot Wiles het bewijs te corrigeren en op 19 september 1994 kwam de doorbraak: het bewijs werd geleverd. Het meer dan 100 pagina's tellende bewijs werd gepubliceerd in de Annals of Mathematics in mei 1995.[1]

Naast de Wolfskehl-geldprijs, die in 1908 was uitgeloofd voor degene die de stelling zou bewijzen, ontving Wiles de Schock Prize van de Kungl. Vetenskapsakademien (Stockholm) en de Prix Fermat van de Université Paul Sabatier. Daarnaast kreeg hij in 1998 een speciale vermelding bij de uitreiking van de Fields-medaille, hoewel hij toen al boven de leeftijdsgrens van 40 jaar zat.

Marc Vanfraechem zei

Juist, geachte anonieme.
Bedankt voor de reactie. Die kwestie met Wiles deed toen veel stof opwaaien.
De bewijsvoering is in elk geval onbegrijpelijk, behalve dan voor enkele uitverkorenen... Alle bewijzen die door gewone mensen kunnen begrepen worden, zijn in de loop van de geschiedenis al geleverd, zou ik als stelling willen suggereren ;-)

http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html