6 augustus 2008

Zwijgen als het Hof gesproken heeft !

.
Het mag warm geweest zijn deze zesde augustus, laten wij toch eens kijken wat Walter Pauli vanochtend in De Morgen te vertellen had in een stukje dat wellicht nog in de koelte van de nacht tot stand was gekomen.

Kijk begin augustus maar goed uit met 'groot nieuws'. Ooit heette dit 'de pruimentijd', toen kinderen gedichten leerden als 'Jantje zag eens pruimen hangen'. 'Pruimen' zijn nu de metafoor voor primeurs: unieke, belangrijke en spectaculaire nieuwsberichten die slechts één medium heeft.Vroeger moesten die ook juist zijn. Nu niet meer.
Beste en schaarse zomerse lezer! voor we verder gaan, zult u van mij enkele stilistische opmerkingen bij Pauli zijn laatste geschrift moeten accepteren.
Om te beginnen zijn we amper drie zinnen ver in zijn artikel, en hebben we al zes nauwelijks gejustifieerde aanhalingstekens gehad. Ik besef dat soortgelijke opmerkingen mensen kunnen irriteren, en daarom hou ik er na de volgende alinea mee op.
Een kind weet dat Walter bij een echte Nederlandse krant geen kans zou krijgen, al was het vanwege zijn kleffe nadrukkelijkheid. Dat overigens pruimen een metafoor zou zijn voor primeurs, op zich een metafoor, was nieuw voor mij. Gentse biljarters hoor je het woord pruim nog wel eens gebruiken voor een gelukstreffer, een carambole die enkel door hoeresjanse lukte. Erg is dat niet – waarom zou Pauli hoeven weten dat primeur een Frans woord is, met een oorspronkelijke betekenis? Het is niet onmogelijk dat de gemeenschappelijke beginletters pr hem in verwarring hebben gebracht. Alliteraties zijn tenslotte een soort stafrijmen, en stafrijmen zijn stapstenen waarop wij steunen met de stemme, leerde ons de Dichter. Hij leerde ons niet om meteen ook de gedachten daarop te laten steunen.
Neem de twee recentste primeurs. Primeur één: koning Albert koopt een Toscaanse villa. Meer nog: een kasteel, een paleis. Kostprijs: 50 miljoen euro. En dat voor een vorst die vorig jaar zijn vermogen bekendmaakte: 12,4 miljoen euro. Oproer, want de koning had zijn land voorgelogen. Of ook: Albert koopt een ballingsoord voor het geval België splitst, want zo bespaart hij zijn familie het lot van de Romanovs.
Helaas, het nieuws klopte niet. Het paleis ontkende formeel. Geen enkele kenner geloofde er iets van. Het bewijs stopte met de verkoper van het vastgoed die zei gecontacteerd te zijn door een Belgische edelman met goede connecties met het hof. Huh huh. Een broodje aap, zij het met een royale portie saus.
Nu weet ik niet of Albert Coburg misschien nog een ongedeclareerd fortuintje bezit, voortbouwend laten we zeggen op dat van Leopold, met zijn baard en zijn bloedrubber? Dat geld zal toch niet allemaal opgesoupeerd zijn?
En verder is het toch woord tegen woord ? . Mogen wij burgers – geen kenners – al niet meer twijfelen bij formele ontkenningen van het Hof ?
Neen! .zegt Pauli, als een vorst spreekt, is het ongepast dat zijn onderdanen twijfels blijven koesteren. Het woord van een roturier weegt niet half zo zwaar als dat van een edelman, volgens de Paulinische Grondwet.
Een dochter ontkennen mag dat Coburgkereltje dan gedaan hebben, maar hier spreken wij over serieuze kwesties: .Geld ! . Na het noemen van dit heilige woord, is het verder uitzoeken van de waarheid niet minder dan een impertinentie.
Ce Pauli-là, il n'a pas froid aux yeux, zal Albert met genoegen hebben vastgesteld.

Een royalistische kruiper, die vaag en ver een adeltiteltje beoogt: dat misstaat nergens, ook niet bij De Morgen.
Tenslotte publiceerden ze daar vroeger al op hun titelpagina, volle breedte,
cinq colonnes à la une, interviews die nooit of nimmer hadden plaatsgehad.

Vroeger moesten die ook zo juist niet zijn!

.
.

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Wat mij in uw blog opvalt is de bijzonder grote variatie aan belangstellingssferen. Op het eerste gezicht leek het mij een culturele blog, met bijzondere aandacht voor letterkunde, maar als ik verder kijk, ontwaar ik ook een politiek engagement, voor een onafhankelijk Vlaanderen en tegen het koningschap. Het lijkt mij bijna geschreven door twee verschillende personen. Aan de ene kant, een bezadigde levensgenieter ruim van slag, breedbelezen, ironisch en met een knipoogje...aan de andere kant, iemand die bijzonder ontevreden met de bestaande politieke situatie van alle hout pijlen makend, uit is op een soort vernieuwing die ietwat conservatief aandoet. Een stoïcijn met rancune, lijkt mij, of lees ik niet goed?

bonarens

Unknown zei

Alzo schreef Marc Vanfraechem :

Nu weet ik niet of Albert Coburg misschien nog een ongedeclareerd fortuintje bezit, voortbouwend laten we zeggen op dat van Leopold, met zijn baard en zijn bloedrubber? Dat geld zal toch niet allemaal opgesoupeerd zijn?
(Einde citaat)


Wat het begrip opsouperen betreft, blijken de Coburgse Leopolds bekwame heerschappen te zijn geweest, zeer zeker Leopold met het cijfer twee achter zjn naam. Meerdere dames hebben een behoorlijk centje overgehouden als dank voor hun bewezen diensten.

Maar hier gaat het over Walter Pauli en diens respect voor het woord van Het Hof.
Zoals het in een land als dit betaamt is het sedert enkele decennia gebruikelijk om de koninklijke familie (figuurlijk) te kussen of minstens te omhelzen om als een progressief intellectueel te worden aanvaard. Minder eloquente waarnemers zouden het weleens over gatlikkerij kunnen hebben maar op dit behoorlijke forum wagen we ons niet aan dergelijke vuilbekkerij. We zijn hier onder ons als beschaafde mensen.

Als progressief intellectueel respecteert Walter Pauli het Woord (vergeef me die hoofdletter) van Het Hof. Likt ook hij het gat van de Kroon ? (Weerom een minder geslaagde uitdrukking...)
Misschien dat de toekomst het zal uitwijzen.

Marc Vanfraechem zei

U leest geloof ik heel goed, bonarens.
Misschien zou ikzelf nog toevoegen dat mijn voortdurende belangstelling, meer nog dan naar de politiek, uitgaat naar de journalistiek. Die staat in Vlaanderen, uitzonderingen daargelaten, op een beschamend laag peil. Zelfs het eenvoudige rapporteren van feiten blijft vaak achterwege, omdat de journalisten gevangen zitten in hun zelf-opgelegde cordon médiatique.
Bedankt nog voor de lof die u hebt voor mijn culturele stukjes, die overigens altijd ook een politieke boodschap dragen. Die zaken zijn eenmaal niet te scheiden: wat cultureel relevant is, is ook politiek betekenisvol.

Anoniem zei

@marc vanfraechem

De moeilijkheid die ik, en meer Nederlanders hebben met België en Vlaanderen, is dat de strijd om onafhankelijkheid daar om een rijkere meerderheid gaat tov een armere minderheid. Het is dus geen strijd zoals de Ieren tegen de Britten, of de bezette Grieken tegen de Turken. Hoezeer het recht ook langs uw kant staat, het wekt niet onmiddellijk de sympathie op van de buurlanden. Mij komt het meer over als iets van de Legua Nord, het willen afstoten van wie armoedig is, maar met uw intelligentie moet het allicht veel meer zijn dan dat. De uitleg aan de buitenwereld komt later wel.
Niet dat de koningskwestie daar toe doet, bij ons is dat eerder een linkse aangelegenheid.

Bonarens

Marc Vanfraechem zei

@bonarens: bij ons zijn geaccrediteerde linkse journalisten, zoals Pauli, al sinds enkele decennia schaamteloos royalistisch geworden. Dat komt omdat zij het (traditioneel republikeinse) socialisme verraden hebben, na de constatatie dat die haring toch niet braadt bij het gewone volk, dat immers niet meer wil stemmen voor de SP-a.
Overigens gaat het de Vlamingen niet om het afstoten van "de armen". De Franstaligen maken in België nog altijd de dienst uit, en worden met meer geld bedacht door het Noorden, dan de Oost-Duitsers ooit hebben gekregen na de heriniging.
In ruil worden de 15% Vlamingen in Brussel (historisch een Nederlandse stad, nu bewoond door slecht Frans-sprekende verfranste Vlamingen -- bekeerlingen zijn altijd de ergsten) beloond met verachting, en met miskenning van hun rechten.
Franssprekenden die zich in de Vlaamse rand rond Brussel vestigen, omdat zij uit de allochtone binnenstad weg willen, menen dat zij overal in Vlaanderen het recht hebben om Frans te blijven spreken, al zeggen de taalwetten anders, die zijzelf gewild en aanvaard hebben. En het gaat hier om het taalgebruik met de officiële instanties, niet over wat zij privé doen. Zij aanvaarden eenvoudig niet dat de officiële bestuurstaal in Vlaanderen het Nederlands is.
Lees een krant als Le Soir, en u zult zien dat de Franstaligen enkel van België houden ...omwille van het Vlaamse manna. Welnu: dat kunnen zij later ook nog krijgen (onder de vorm van ontwikkelingshulp) maar dan zullen zij verantwoording moeten geven over de besteding ervan, die zij nu volledig opaak willen houden (ze hebben daar trouwens goede redenen voor).

Anoniem zei

Ik zou zeggen: roep dan de republiek Vlaanderen uit, of is dat te eenvoudig?

Bonarens

Marc Vanfraechem zei

Dat is eenvoudig inderdaad, maar het neemt nog wat tijd, en velen voelen vooralsnog enige koudwatervrees.
De disfuncties van de staat België zullen nochtans, en ik hoop binnen de kortste keren, er voor zorgen dat de meerderheid zal moeten inzien dat het de enig overblijvende weg is.

http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html