1 november 2011

Oh wow! (geen Steve Jobs-hagiografie)

.
.
Een boek verbranden is fascistisch, een iPad kapotslaan betekent vrijheid!

Wat? Charlie Hebdo is nog niet beschikbaar op iPad! En op iPhone evenmin! Maar morgen zit heel de pers op iPad! En op iPhone! Charlie moet met zijn tijd meegaan! Ja, ja, ja antwoordden wij dan gewoonlijk aan de vrienden en lezers die door hun passie voor de digitale vooruitgang in Apple-handelsreizigers veranderd waren. Ja, op een dag doen we dat wel, in principe hebben wij niets tegen kranten op iPad, maar nu zijn we even met andere dingen bezig.
Zodus, toen de venter aan onze deur kwam om Charlie op iPad te verkopen, hebben wij aandachtig naar die mijnheer geluisterd. Van de iPad weten we alles. Na dat onderhoud waren we overtuigd dat we Charlie integraal en voor dezelfde prijs als de gedrukte versie op iPad konden zetten, en de zaak was zo goed als rond. En dan zette een laatste vraag alles weer op de helling. Heeft Apple inkijkrecht op de inhoud van het blad dat het verdeelt? Ah, ja, dat spreekt! Geen seks. En andere zaken misschien ook niet. Apple kijkt toe.
Vaarwel iPad. Vaarwel iPhone.
Charlie Hebdo werd door Apple niet gecensureerd, en om te vermijden dat het ooit zover komt, zal Charlie Hebdo nooit op iPad zitten. De pot op, Steve Jobs.
De Amerikaanse karikaturist Mark Fiore, Pulitzerprijs 2010, werd door Apple gecensureerd. Zijn animatiefilmpjes waren op iPhone niet te zien. Dat schandaal kreeg voldoende ruchtbaarheid om Steve Jobs te doen terugkrabbelen. Moet iedereen dan maar zijn eigen strijd leveren om tegen de censuur van Apple te vechten? Moet dan ieder voor zich bij Steve Jobs maar gaan schooien om vrije meningsuiting?
In Frankrijk is het systeem zo dat krantenververdelers verplicht zijn om alle bladen te verkopen. De krantenverdeler Steve Jobs staat het evenwel vrij om de bladen die hij verkoopt te verminken.
Zeggen we meteen erbij dat de dagbladen die op iPad ter beschikking staan, in de praktijk de Applecensuur aanvaarden. En sommigen lopen er zelfs op vooruit, om veilig te stellen dat ze in de cataloog van Apple voorkomen.
Collaborateurskrantjes, snertpers! De perscensuur waar Sarkozy van droomt, die weet een Amerikaanse industrieel op te leggen, met medeplichtigheid van de pers. En niemand die daarover zeurt. Gelijk welk geschipper is goed om op de iPad te staan blinken. Wat betekent immers persvrijheid, naast het prestige dat je krijgt als je gelezen wordt op een stom plankje dat stukken van mensen kost? Niets toch? Verblind als ze zijn door de schoonheid van de technische vooruitgang, zien ze niet dat die geniale ingenieur in werkelijkheid een smerig smerisje is.
Wie garandeert de iPad-krantenlezer dat het exemplaar waartoe hij toegang heeft, ook de originele ongecensureerde versie is? En vooral, hoe kunnen kranten, zelfs al zijn zij nog niet het slachtoffer van censuur geworden, instemmen met het principe van een mógelijke censuur?
Heel de pers zou zich van iPad moeten terugtrekken, en wachten tot dat stuk fascistische mormoon dat aan het hoofd staat van dat handeltje ervan afziet om zijn eigen morele codes aan de rest van de wereld op te leggen.
Beeld je eens twee minuten in dat Gutenberg, de uitvinder van de boekdrukkunst in Europa, de wil en de mogelijkheid had gehad om de inhoud van alle druksels te controleren. Hoe zou het hem zijn vergaan? Met zijn ballen aan het plafond gehangen ja. Weet iemand of het bij Steve Jobs hoge plafonds zijn?
Charb
Article publié dans Charlie Hebdo n°951
Septembre 2010
.

4 opmerkingen:

Brecht Arnaert zei

Gutenberg verbood niemand zijn uitvinding te verbeteren, en dan via die kanalen hun boodschap te verspreiden. Maar niemand zou Gutenberg legitiem verplicht kunnen hebben om zomaar wat te drukken.

Ik vind de beslissing van een privaat bedrijf om op zijn eigen technologie bepaalde content niet op te nemen, eigenlijk ronduit grotesk. Als je bedenkt dat er landen zijn waar de overheid élke uitdrukking van een dissenting opinion onderdrukt, en wij naast de Ipad nog kunnen kiezen uit wel dertig alternatieven (PlayBook, Tablet, een groeiend aanbod aan Android-toestellen) dan zouden we ons moeten schamen over ons lichtzinnig gebruik van de term censuur.

Censuur is een term die exclusief voorbehouden moet worden voor overheden en ermee gelinkte media. Zoals de "provinciale blaadjes" die de pretentie hebben zich kwaliteitskranten te noemen. ;)

Marc Vanfraechem zei

Ik vind dat Apple op zijn eigen systemen gelijk welke boodschap mag verbieden ...maar de media die zich vrijwillig aan de willekeur van een verlichte dictator onderwerpen, omdat die even een monopolie had, die zijn natuurlijk verachtelijker dan Steve Jobs zelf, een handelsreiziger die wel veel in water gekookte broccoli at, maar wiens lessen verder gemist kunnen worden.

JGerber zei

In de marge van het verhaal van Charb en de aanslag op Charlie Hebdo van vannacht :
In België werd Charlie ooit verboden.
De verboden Charlie, (door toenmalig bendeleider Louis Tobback) ben ik toen in zeven haasten (de hele voorraad ) gaan ophalen naar Steenvoorde (Fr) om Johan Anthierens en enkele andere geuzen te bedienen. Anthierens werkte aan "Tricolore Tranen" - een nog steeds actueel pamflet over de histerie rond de dood van Boudewijn.
Ik was zeer lang een fervent lezer van Charlie.
Zij waren waren ook de eersten die waarschuwden voor de inbraak van het islamisme binnen "links".

Caroline Fourest en de Libanese Fiametta Venner beten zich vast in Tariq Ramadan, en losten de beet nooit meer.
Dat lokte zelfs tegengestelde columns en polemieken uit binnen de redactie. Hoofdredacteur Philippe Val besliste toen, die naast elkaar te publiceren...
Philippe Val kreeg toen ook veel tegenwind van de extreem linksen , die hem verweten een neo-con te zijn :-)
Zij publiceerden wel moedig de Mohammed cartoons die enkele jaren geleden zoveel ophef maakten
Val hield het enkele jaren geleden voor bekeken. Hij werd in 2009 directeur van France Inter benoemd , op vraag van Jean Luc Hees.

Ik had het wel voor de scherpe analist Val.
De interne ruzies deden ook een split ontstaan.....(Val was toen al weg)
De extreem linksen (vooral cartoonist en zuipschuit Siné ) versus de iets minder minder extreem linksen, Val, Charb en Cabu, bv...
Ik vond dat het blad inhoudelijk verwaterde en haakte af, na tientallen jaren. Trouwens, ooit werd het blad nieuw leven ingeblazen door oa. chansonnier Renaud.
Het blad had heeft een oplage van ongeveer 40.000 lezers, met regelmatig enkele pieken, ...
Je kan zeggen dat het een uitvloeisel was van de opstandige sixties, met erg veel talent , zoals tekenaar Wolinski, mede-oprichter François Cavanna, Gébé...
Enkelen hadden ook een "Hara-kiri" verleden, het blad van, le professeur Choron, dat soms te vulgair en seksistisch was, en ter ziele ging....
Met dergelijke opstandig leesvoer ben ik wel gevormd... Het anarchistische, republikeinse, laïcistische van Charlie was me belangrijker dan zij die er eerder een leuk verlengstuk van FO, PC of CGT in zochten. De politiek kreeg nooit echt greep op de redactie en dat is echt uitzonderlijk. Elke vrijdag belden Johan Anthierens en ik elkaar op, om de inhoud van Charlie en Le Canard Enchainé, over de knie te leggen.....

**Eerder dit jaar verkochten Philippe Val en Cabu hun aandelen in het blad.
Hulde aan Geenstijl.nl die vrij snel over de aanslag op het blad publiceerde. DS ontwaakte pas na het middagdutje. en radio 1.... die hadden het te druk met de overgewaaide Mauro-emo....

Marc Vanfraechem zei

ik schreef daar toén over, op dit blog (zoekterm charlie hebdo) over dat ongrondwettelijke verbod, en daag om het even welke "journalist" uit om hetzelfde te zeggen, zeker als hij zich nu "solidair" verklaart. Mijn verachting voor die mensen is groot.

http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html