Ursula wil zo graag een frisse vrolijke oorlog

Le Monde diplomatique is elke maand weer lezenswaardig, al vrees ik dat na het verscheiden van Mark Grammens niet veel Vlamingen hem nog lezen. In de editie van deze maand bekijkt LMd de mogelijke beweegredenen van de Europese Unie om à volonté geld in te zetten voor bewapening en oorlog. Onder meer Bart De Wever loopt hier gedwee aan de leiband van Ursula, en zijn minister van oorlog is natuurlijk zo gelukkig als een kind. En een wapenschild hebben ze al!

Ik vertaal niet het hele artikel, maar de slotparagraaf kan u misschien aanzetten om ook de rest op te zoeken.

De valstrik van de grote herbewapening

Een gemeenschappelijke defensie, werkelijk?

door Anne-Cécile Robert

Ooit wist Otto von Bismarck Duitsland te verenigen rond Pruisen, door Frankrijk in een conflict te lokken. Op oorlogspad gaan om iedereen onder één vaandel te krijgen en je eigen autoriteit te grondvesten – zelfs al moet je daarvoor een vijand verzinnen – is een oud trucje, maar het kan nog altijd dienstdoen. “Oorlog, of liever de mogelijkheid van oorlog,” legde journalist Jean Quatremer in 2008 uit (in Libération), “is de voorwaarde voor de Unie om zich te doen gelden, gebruikmakend van dezelfde mechanismen die de natiestaten in staat stelden zichzelf op te bouwen.” In naam van de efficiëntie stelt het Europees Parlement voor om GVDB-besluiten* voortaan met een gekwalificeerde meerderheid van stemmen te nemen. In een Unie zonder waarachtige politieke basis, zou die gewapende Europeanisering leiden tot de oprichting van een autoritaire, manicheïstische en oorlogszuchtige bureaucratie.

_________________

* Gemeenschappelijk Veiligheids- en DefensieBeleid. Opgelet: de Nederlandstalige Wikipedia geeft de Spanjaard Josep Borrell nog als hoofd van die organisatie, terwijl dat al een tijdje de Estse Kaja Kallas is. Een frisse verschijning deze Kaja, maar of ze ook beschikt over een fris stel hersenen kan betwijfeld worden na haar verklaring dat ‘Europa’ (zij bedoelt de EU) na Rusland ook China moet verslaan.

Na de vakantie even naar het Nieuws gekeken

.

Vlaanderen zal gezellig blijven: het maakt zich niet klaar voor oorlog ...maar bereidt er wel een voor. En er moeten meer tanks 'richting Oosten' gaan, maar zelf zullen wij geen weapons of mass destruction of andere lelijke dingen maken.

Onze simpele bewindvoerders denken blijkbaar dat oorlog beheersbaar is. Te weinig lectuur achter de kiezen vrees ik.

VRT: Maakt Vlaanderen zich klaar voor oorlog?*

Matthias Diependaele: Nee, integendeel.** Maar we gaan ons wel voorbereiden daarop,*** en dat is wat we moeten doen.**** We bereiden ons voor in de hoop dat we het***** nooit moeten gebruiken en dat het nooit tot  zover komt.

___________

        * Een duidelijke vraag, waarop een eenvoudig JA het juiste antwoord was geweest. Politici is echter geleerd dat ze een gedecideerde indruk moeten maken, en op een vraag nooit ofte nimmer met ja mogen antwoorden.
      ** Wat mag toch het tegendeel zijn van ‘zich klaarmaken voor oorlog’?
    *** Ha! ‘voorbereiden daarop’ is het tegendeel. Een onbetekenende taalkundige knulligheid. Iets herformuleren om daarmee net hetzelfde te zeggen, is helaas belachelijk.
  **** Moéten, Diependaele? Van wie moet dat? Van Ursula? de gebuisde Duitse ex-minister van defensie? Ach, misschien heeft een operettefiguur als die ex-kolonel die je vaak op de buis ziet indruk op u gemaakt? Of heeft de simpele gans Hadja Lahbib u over de streep getrokken met haar ridicule filmpje? Hebt u al een zaklamp gekocht, en een radiootje, en een paar flessen water?
***** Wat mag de excellentie bedoelen met ‘het’? Hier had ik nu wél een explicatie, een uitleg, een verheldering, een herformulering willen horen, want op zich zegt het voornaamwoord 'het' niet veel.