Corona en mondialisering

Voor sommigen zal alles wat Zemmour vertelt wel verwerpelijk zijn, maar dan moeten ze toch eens tegenspreken wat hij zegt in verband met de corona-uitbraak. Hieronder een stukje uit een gesprek dat hij had in het programma Face à l'Info, van CNews:

Éric Zemmour : Men herontdekt het belang van grenzen. Men herontdekt het belang van afsluitingen, men herontdekt de gevaren van de mondialisering. Kijk, als het ging over de massale werkloosheid die de kleine man trof, dan had men daar lak aan, als het ging over de immigratie die vele plaatsen in Frankrijk kapot heeft gemaakt, dan had men daar lak aan …maar nu gaat het om nog ernstiger dingen, niet? Het gaat om de gezondheid en om de dood van mensen. Dus nu ontdekt men, ziet u, dat Italië dicht kan gaan. Toen Salvini dat voorstelde, noemde de rest van de Italiaanse politieke klasse hem een sufferd. En nu sluiten ze dus hun grenzen. Ik meen dat Frankrijk binnenkort hetzelfde…

Christine Kelly : Komt het zover?

Éric Zemmour : Zover komt het. Ik meen dat hier … en ik las Bruno Lemaire* over een ander onderwerp – en ik ben het volkomen met hem eens: 'Dat moet de Franse industrie, of wat er nog van rest,** herlokalisering naar Frankrijk doen overwegen.'

Christine Kelly : Ja, daar hebt u vorige keer over gesproken.

Éric Zemmour : Inderdaad, en Lemaire heeft dat gezegd. Ziet u, ik meen dat we hier een globale bijsturing merken van de kijk op mondialisering, en dat de elites zich eindelijk bewust worden van de gevaren van die mondialisering.

_____________

  * De Franse minister van Financiën en Economie.

** Het spreekt dat dit tussenzinnetje van Zemmour zelf komt.

Éric Zemmour : On redécouvre l’intérêt des frontières. On redécouvre l’intérêt des fermetures, on redécouvre les dangers de la mondialisation. Alors, quand c’était pour le chômage massifs des petites gens, on s’en foutait, quand c’était pour l’immigration qui détruisait de nombreux endroits en France, on s’en foutait …mais là, évidemment, là ça devient encore plus sérieux quoi. C’est la santé des gens et la mort des gens. Donc là on redécouvre que l’Italie peut se fermer, vous voyez. l’Italie, alors que Salvini avait proposé ça, le reste de la classe politique Italienne l’avait traité d’abruti. Eh bien là, ils ferment leurs frontières. Je pense que la France ne va pas tarder à faire la même…

Christine Kelly : On va y venir ?

Éric Zemmour : On va y venir. Moi je pense que là …et j’ai lu Bruno Lemaire sur un autre sujet dire – et je suis tout-à-fait d’accord avec lui : Ça doit faire réfléchir l’industrie française, ou ce qu’il en reste, pour relocaliser en France.

Christine Kelly : Vous en aviez parlé, vous en aviez parlé la dernière fois.

Éric Zemmour : Mais oui, et Lemaire l’a dit. Si vous voulez, je pense que là il y a une modification globale du regard sur la mondialisation, et enfin les élites prennent conscience des dangers de cette mondialisation.

De huichelachtigheid valt in de prijzen

Rachida Lamrabet is iemand die naar het schijnt boeken schrijft, en ze kreeg daar zelfs een prijs voor, maar ik ken haar alleen als iemand die het verbieden van de boerka als een aanslag op de keuzevrijheid van vrouwen beschouwt. 

Ik vermoed dat onze gelauwerde schrijfster de precieze betekenis van dit begrip niet goed kent, en daarom raad ik haar aan om even te kijken naar deze getuigenis van de Iraanse schaakspeelster Shohreh Bayat, hier mét hoofddoek.

De onwetende jury die haar die prijs toekende mag vanzelfsprekend meekijken, en ook de naïeve ezel die de prijs overhandigde. Zij mogen zich dan de vraag stellen of ze even huichelachtig en schaamteloos zijn als die Rachida zelf?

De laksheid van politici

De advocaat Richard Malka van Mila (en intussen ook van Benjamin Griveaux) zei nog wel meer behartigenswaardige dingen bij REACnROLL. Zo gaf hij zijn mening over de al dan niet islamisering van de samenleving. Zover zal het niet komen meent hij, een Soumission zoals Houllebecq die beschrijft acht hij onwaarschijnlijk. Wat hij wel denkt is dat bevolking meer en meer op het Rassemblement National van Marine Le Pen zal stemmen. Dat vooruitzicht stemt hem niet vrolijk. De oorzaak hiervoor ligt bij de redelijke, de gematigde, de bezadigde politici die niets ondernemen dat de bevolking kan geruststellen. Blijft natuurlijk de vraag wat zij dan kúnnen ondernemen zonder in het spoor van het Rassemblement National te treden.
Eerst vroeg men hem nog of hij contact had gehad met het Élysée, voor hij Belloubet op haar plaats zette:

Richard Malka : Ik ben alleenstaand advocaat, met één associée. Nee, het is geen multinational dus ik heb wel wat omhanden. En contacten met het Élysée of zo heb ik niet… nee, daar weet ik helemaal niets over. Dit gezegd zijnde, luister ik natuurlijk wel naar de uitspraken van Emmanuel Macron over dit onderwerp, al sinds zijn verkiezing. Overigens vind ik zijn discours meestal goed als hij het zo nu en dan heeft over de laïcité en zulke kwesties. Wat hij daarover zegt vind ik goed. Mijn probleem is dat ik niet goed zie wat erop volgt. Want met toespraken alleen gaat het niet. Woorden zijn belangrijk en moeten er zijn, maar dan moeten er daden volgen. En om eerlijk te zijn, wat dat betreft gebeurt er niet veel. Ik hoop dat het er nog van komt maar het is al laat, echt laat.

Ik herinner me, toen ik de advocaat van Baby Loup was – want dat ben ik ook nog geweest – dat Élisabeth Badinter bijzonder pessimistisch was. Maar in 2007 zelfs was het al heel laat, heel laat. En om voor de laïcité weer plaats in te ruimen, voor het concept vrijheid, om de passies te bedaren is het al laat. En het zal niet zonder moeite gaan.

Ik meen dat men de zaken veel te lang op hun beloop heeft gelaten. Bon, ik ben tenslotte geen politicus hè, maar al probeer ik optimistisch te blijven, wat dit betreft wordt het ingewikkeld. Ik denk dat er …maar de bewustwording is een feit! Ik zie niet in hoe dit moet eindigen als niet de redelijke politici – van links en van rechts, diegenen die met verstand en niet met passies willen handelen – als die niet deze kwesties te lijf gaan, dan zie ik het in extremen uitmonden.

Élisabeth Lévy : Maar ziet u niet waar dit naartoe gaat? Herlees dan Soumission.

Richard Malka : Voor mij draait het daar niet op uit. Die hypothese is er, en er is de hypothese dat men, voor het zover komt, zijn stem aan het Rassemblement National zal geven. Dat is wat ik eerder zie gebeuren. Maar geen van die twee uitkomsten bevalt me. Ik probeer dus te vechten tegen die twee hypotheses, en daarom probeer ik verklaringen te geven, te overtuigen, voilà.

Richard Malka : Je suis un avocat seul, avec une associée. Non mais c’est pas une multinationale, donc j’ai déjà beaucoup à faire. Bien voilà, moi j’ai pas de contacts avec l’Élysée ou …non, je n’en sais rien du tout. Après, bien j’écoute les discours d’Emmanuel Macron sur ce sujet-là évidemment depuis qu’il a été élu. D’ailleurs ses discours, moi ci et là quand il évoque la laïcité ou ces questions-là, je trouve ça très bien en général. Je trouve qu’il en parle bien. Mon problème c’est que je ne vois pas très bien après ce qui se passe. Parce que il ne peut pas y avoir que des discours. C’est important les mots, il en faut, mais après il faut des actes. Et là, il ne se passe grand-chose, honnêtement. Donc j’espère que ça va arriver mais il est déjà tard, vraiment tard.
Moi je me rappelle que, quand j’étais l’avocat de Baby Loup – parce que j’étais ça aussi – Élisabeth Badinter était très pessimiste. Mais déjà en 2007 il est déjà très tard, très tard. Et pour remettre de la laïcité, du concept de liberté, apaiser les passions, il est déjà tard. Et ça ne se fera pas sans frais.
Je pense qu’on a laissé faire beaucoup trop longtemps. Bon, moi je ne suis pas politique après, hein, mais en cela, en dépit du fait que j’essaye d’être optimiste, là ça devient compliqué. Je pense qu’il y a… mais la prise de conscience elle est là. Je ne vois pas comment ça peut se terminer si les politiques raisonnables – de gauche comme de droite, ceux qui veulent agir avec raison et pas avec passion – ne s’emparent pas à bras le corps de ces questions-là, pour moi on va aux extrêmes.
Élisabeth Lévy : Mais vous ne voyez pas comment ça peut se terminer ? Relisez donc Soumission.
Richard Malka : Pour moi ça ne se terminera pas comme ça. Il y a cette hypothèse-là, et il y a l’hypothèse où avant on votera pour le Rassemblement National. Et je pense que c’est plus ça qui se passera. Mais les deux cas ne me vont pas. Donc j’essaye de me battre contre ces deux hypothèses-là, et c'est pour ça que j’essaye d’expliquer, de convaincre, voilà.

Heeft de zaak Mila links een geweten geschopt?

Richard Malka is een van de bekendste advocaten van Frankrijk. En Malka is ook scenarist van stripverhalen. Bekend zijn La Face karchée de Sarkozy, dat honderdduizenden exemplaren verkocht, en La Face crashée de Marine Le Pen. Hij werkt samen met de tekenaar Riss, de redactieverantwoordelijke van Charlie Hebdo, die hier gisteren nog ter sprake kwam. Voor Charlie Hebdo treedt hij vanzelfsprekend ook als advocaat op, en ik vermoed dat hij over de brave jongens en meisjes van de ULB wel een en ander te zeggen zou hebben, maar daar hebben we het nu niet over.

Malka is ook de advocaat van Mila, het zestienjarige meisje dat met dood en verkrachting bedreigd werd door jongeren – in de journalistieke betekenis van het woord.

Nu had Nicole Belloubet, de grootzegelbewaarster van Frankijk, Garde des Sceaux, een uitspraak gedaan over Mila die volgens haar advocaat niet door de beugel kon. Hij riep Belloubet dus tot de orde: wat zij had verklaard was juridische nonsens, en dat past niet voor een minister van Justitie.

We volgen nu een gesprek met Malka – alles is mooi uitgetikt en te beluisteren, maar ik vertaal soms wat ingekort. Hij vindt die zaak Mila natuurlijk betreurenswaardig, maar ziet toch één lichtpuntje: aan de linkerzijde lijken hem sommigen uit hun winterslaap te ontwaken.

De zaak Mila heeft de linkse gewetens beroerd

Jean-Baptiste Roques: Het was op Europe1 dat ze ondervraagd werd over de zaak Mila, en ze heeft toen uitgelegd dat Mila de religie had beledigd en dat was dus…

Richard Malka: Een aanslag op de gewetensvrijheid.

Jean-Baptiste Roques: En dan had ze direct daarop een tweet waarin ze over ‘haat’ sprak. Ze liet verstaan dat de uitspraken van Mila, die zich voornam om een vinger in Gods aars te steken, neerkwamen op aanzetting tot haat en dus onder het strafrecht vielen. En toen u dat hoorde zegt u, bent u gevallen...

Richard Malka: Uit mijn bed gevallen. Nee, zo was het niet echt. Ik word eenvoudig te laat wakker om de ochtenduitzending zelf te horen. Ik hoorde ervan door een tweet waarin een journalist die woorden aanhaalde. Hijzelf had er commentaar bij gegeven. Ik geloofde dat niet! Ik dacht: wellicht kletst die journalist maar wat.

Jean-Baptiste Roques: Fake news.

Richard Malka: Ja. Dus ik luisterde eens naar dat ding en dacht dat ik hallucineerde. Ik moest inderdaad snel en heel snel reageren. Bon, ik heb die avond gezegd wat ik daarvan vond. Madame Belloubet heeft in alle duidelijkheid haar ongelijk erkend, en om er een punt achter te zetten …het heeft wat tijd gevraagd maar ze heeft er in Le Monde duidelijk een punt achter gezet. Waarvan akte. Voilà, ik ga madame Belloubet niet nog op de huid zitten. Je vergissingen erkennen is heel goed en je wordt groter door ze te erkennen. Anderen hebben dat niet gedaan.

Jean-Baptiste Roques: Is deze crisis alles bij elkaar niet heilzaam geweest?

Richard Malka: Misschien wel, omdat ik de indruk heb dat juist bij links er een bewustwording is gekomen, dat de krijtlijnen wat verschoven zijn. Dat men zich er rekenschap van geeft dat een houding van ‘dat bestaat niet’ of ‘daar zwijgen we over’ of ‘je moet religies niet beledigen’ onhoudbaar wordt. Dat botst te sterk met…

Élisabeth Lévy: Le Monde heeft er tien dagen laten over gaan, tien dagen, eer ze over de zaak Mila schreven.

Richard Malka: Weet ik wel maar het botst te sterk met de historische cultuur van links, dat historisch de partij is die opkwam voor de vrijheid van spreken en de vrijheid om kritiek te leveren op god. Dus denk ik… en bij Mediapart niéts, geen woord. Dat is echt kostelijk want tegelijk…

Élisabeth Lévy: Ja, schreven ze dat artikel over…

Richard Malka: Schreven ze dat artikel over Le Masque et la Plume waar drie man onaardige dingen hebben gezegd over de vrouwen. Maar als een adolescente dan duizenden berichten krijgt met ‘ik zal je de keel oversnijden’ …daarover niets.

Élisabeth Lévy: Dat is Stasi-journalistiek. Uren zitten luisteren…
Richard Malka: Ik moet zeggen dat ik het wel vermakelijk vind eigenlijk.

Élisabeth Lévy: Het is ‘Stasi bij de Belgen’. Ze zitten uren te luisteren naar dingen die publiek zijn ...de Stasi luisterde welteverstaan naar geheime dingen. Zij zitten uren te luisteren naar dingen die op France Inter uitgezonden zijn, helemaal geheim dus, om uit te vissen of niet de een of andere 'kutwijf' of 'stomme gans' heeft gezegd.

Jean-Baptiste Roques: Wat je daar komt te zeggen is wel haatspraak tegen de Belgen. Kijk maar uit.

Élisabeth Lévy: Ja, maar kom…

Richard Malka: Intussen denk ik dat deze zaak links toch wel aan het denken heeft gezet. Echt. Er zijn een paar harde, zeer harde standpunten gekomen, en dat is dan positief.

 'L'affaire Mila a fait bouger les consciences à gauche'

Jean-Baptiste Roques: Alors la déclaration c’est, elle était sur Europe1, interrogée au sujet de l’affaire Mila, et elle a expliqué précisément, alors je crois que le terme précis c’est que Mila avait insulté la religion et que donc c’était une…

Richard Malka: Atteinte à la liberté de conscience.

Jean-Baptiste Roques: Et puis elle a fait un tweet, dans la foulée, dans lequel elle parle de ‘haine’. Elle fait comprendre qu’elle estime que les propos de Mila, qui se proposait de mettre un doigt dans le trou du cul de dieu, étaient des propos incitant à la haine donc pénalement répréhensibles. Et donc vous disiez vous êtes tombé de votre…

Richard Malka: Tombé de mon lit. Non mais c’est même pas ça : en fait je me réveille trop tard pour écouter en direct les matinales. Donc je prends connaissance de cette déclaration par quelqu’un qui m’envoie un tweet, la reprenant. D’un journaliste d’ailleurs qui avait commenté cette déclaration. Je n’y crois pas ! Je me dis, ce journaliste doit raconter n’importe quoi.

Jean-Baptiste Roques: Fake news.

Richard Malka: Oui. Donc je vais écouter le truc, et là je suis halluciné. Il faut qu’effectivement je réagis très, très vite. Bon, après ce soir-là j’ai dit ce que j’en pensais. Madame Belloubet a fait amende honorable, très clairement pour finir …ça a pris un peu de temps, mais pour finir très clairement dans Le Monde. Dont acte. Voilà, je ne vais pas m’acharner contre madame Belloubet. C’est très bien de reconnaître ses erreurs, on se grandit à reconnaître ses erreurs. D’autres ne l’ont pas fait.

Jean-Baptiste Roques: Est-ce que cette crise n’a pas été salutaire finalement ?

Richard Malka: Elle a été salutaire peut-être parce que j’ai quand même l’impression qu’à gauche précisément il y a eu une prise de conscience, que les lignes ont un peu bougé. Qu’on se rend compte que c’est pas tenable, l’attitude consistant à dire ‘ça n’existe pas’ ou ‘on n’en parle pas’ ou ‘faut pas insulter les religions’. C’est trop en conflit avec…

Elisabeth Lévy: Le Monde a mis dix jours, Le Monde a mis dix jours à publier sur l’affaire Mila!

Richard Malka: Je sais bien mais c’est trop en conflit avec la culture historique de la gauche, qui historiquement est le parti qui défend la liberté d’expression et la liberté de critique de dieu. Donc là, je pense que… et Mediapart : rien, pas un mot. Ça c’est génial parce que dans le même temps…

Elisabeth Lévy: Oui, ils ont fait leur papier...

Richard Malka: Ils ont fait leur papier sur Le Masque et la Plume, où il y a trois personnes qui ont dit des choses pas bien sur les femmes Mais alors une adolescente qui reçoit des milliers de ‘je vais t’égorger’… là rien.

Elisabeth Lévy: C’est du journalisme Stasi… passer des heures à écouter…

Richard Malka: Je dois dire que c’est assez drôle, pour le coup.

Elisabeth Lévy: C’est là 'Stasi chez les Belges'. Ils passent des heures à écouter des choses publiques, c’est-à-dire la Stasi écoutait des choses secrètes. Eux, ils passent des heures à écouter des choses qui ont été diffusé sur France Inter, donc sous le voile le secret, pour dénicher que machin a dit pétasse ou bécasse.

Jean-Baptiste Roques: Mais c’était des propos haineux contre les Belges ce que tu viens de dire. Fais attention.

Elisabeth Lévy: Non mais, bon…

Richard Malka: Donc je pense qu’effectivement à gauche ça a quand même fait réfléchir. Vraiment. Il y a eu des prises de position de certains très, très fortes, donc en cela c’était positif.
______________

P.S. Richard Malka is intussen ook de advocaat van Benjamin Griveaux (La République en Marche). Die heeft zich na een schandaal met een video à caractère sexuel teruggetrokken als kandidaat-burgemeester van Parijs.

Charlie Hebdo, vijf jaar later. Is het afgelopen met de vrije meningsuiting?

Vijf jaar na de moordpartij voor rekening van Allah op de redactie van Charlie Hebdo, wil de Université Libre de Bruxelles (ULB) vandaag donderdag een debatavond houden met bovenstaande titel. Ze nodigden daarvoor Gérard Biard uit, hoofdredacteur van Charlie, en Marika Bret, personeelsmanager.

Dat initiatief valt niet in de smaak bij twee groeperingen: bij de Union Syndicale Étudiante een afdeling van de  FGTB, de Franstalige tegenhanger van het ABVV, en evenmin bij de Cercle féministe van de ULB. Zij willen dat debat vanavond graag verhinderen, en gaven een communiqué uit waarin ze met name een hoofdartikel van Riss (Laurent Sourisseau, redactieverantwoordelijke van Charlie) onverteerbaar vonden. Die man had op 7 januari, de verjaardag van de slachtpartij, geschreven over ‘het nieuwe gelaat van de censuur’. Hij schreef onder meer: ‘Gisteren nog zegden wij merde tegen god, leger, kerk en staat. Vandaag moeten wij eraan gewennen merde te zeggen tegen tirannieke organisaties, navelstarende minderheden, bloggers en blogsters die als schoolmeestertjes op onze kneukels slaan.’
Dat was bij onze twee verenigingen in het verkeerde keelgat geschoten. Vrije meningsuiting voor henzelf vinden ze vanzelfsprekend, maar een debat over vrije meningsuiting willen ze verhinderen.

We lezen in hun communiqué:
‘Zou men in naam van het universalisme dan alles mogen verkondigen zonder dat de openlijk bekritiseerden weerwerk mogen bieden? De verdediging opnemen en uitspraken aanvallen die ons willen verdrukken, is dat dan een aanslag op de vrije meningsuiting? Charlie Hebdo verzet zich dus tegen hen* die een politiek voorstaan die verdeling overstijgt, en die de privileges van witten, mannen, cis,** hetero’s, bourgeois enzovoort ter discussie stellen. Zodoende heeft Charlie Hebdo, met zijn kritiek op de ‘nieuwe censoren’, zich allang geschaard achter alle slag van reactionairen. Dat zijn diezelfden die de verdediging opnemen van een laïcité (≈ lekenstaat) op zijn Frans, zijnde islamofoob en met verachting voor de vrijheid van elkeen (chacun·e) om vrijelijk over zijn lichaam te beschikken. Charlie Hebdo doet dus mee met de censuur tegen minderheden en verhindert dat ze hun stem verheffen. Als dat dan ‘Je suis Charlie’ is in 2020, dan zijn wij het duidelijk niet! De ULB maakt zich te schande door mee te heulen met deze reactionairen.’

We zullen vanavond zien hoever deze FGTB-student·inne·(t)jes en de feministes·n hun/haar waanzin kunnen drijven.
_______
* Het Nederlands laat geen vertaling toe van het hier gebruikte voornaamwoord ‘celleux’: een ridicule samentrekking van ‘celles et ceux’, waarin de geslachten helaas nog onderscheiden blijven. Wie echt van goede wil is gebruikt dus de ‘inclusieve schrijfwijze’.Verderop schrijft men ook ‘chacun·e’ want ‘chacun’ (iedereen) slaat volgens deze correcte jongens een meisjes alleen op mannen.
** ‘Cis’ is een benaming die de ‘genderstudies’ (een nieuw soort wetenschap) geven aan mensen bij wie de ‘genderidentiteit’ merkwaardig genoeg overeenkomt met hun geslacht.
_______
P.S. Ik las net bij de Figaro dat Yvon Englert, rector van de ULB, op Twitter liet weten dat er ‘voor essentiële debatten, zoals dat over de vrijheid van spreken altijd plaats is op de ULB, wat ons mag verheugen’. Hij alludeert ook op de leuze van de ULB (hierboven te lezen): 'door respectvolle debatten bestrijdt de maatschappij de duisternis.'

De Eik en het Riet

          LE CHÊNE ET LE ROSEAU

Le Chêne un jour dit au roseau :

Vous avez bien sujet d'accuser la Nature ;

Un Roitelet  pour vous est un pesant fardeau.

            Le moindre vent qui d'aventure

            Fait rider la face de l'eau,

            Vous oblige à baisser la tête :

Cependant que mon front, au Caucase pareil,

Non content d'arrêter les rayons du soleil,

            Brave l'effort de la tempête.

Tout vous est aquilon ; tout me semble zéphir.

Encor si vous naissiez à l'abri du feuillage

            Dont je couvre le voisinage,

            Vous n'auriez pas tant à souffrir :

            Je vous défendrais de l'orage ;

            Mais vous naissez le plus souvent

Sur les humides bords des Royaumes du vent.

La Nature envers vous me semble bien injuste.

– Votre compassion, lui répondit l'Arbuste ,

Part d'un bon naturel ; mais quittez ce souci.

     Les vents me sont moins qu'à vous redoutables.

Je plie, et ne romps pas. Vous avez jusqu'ici

            Contre leurs coups épouvantables

            Résisté sans courber le dos ;

Mais attendons la fin. Comme il disait ces mots,

Du bout de l'horizon accourt avec furie

            Le plus terrible des enfants

Que le Nord eût porté jusque-là dans ses flancs.

            L'Arbre tient bon ; le Roseau plie.

            Le vent redouble ses efforts,

            Et fait si bien qu'il déracine

Celui de qui la tête au ciel était voisine,

Et dont les pieds touchaient à l'empire des morts.

Jean de La Fontaine (1668)

Uitreiking van de Gouden Kwakkels

Ik kreeg net een mooie uitnodiging voor de uitreiking in Parijs van de Bobards d’Or, een jaarlijkse plechtigheid met prijzen voor de journalist of de krant enzovoort die in het voorbije jaar het strafste valse bericht heeft verspreid of op de meest verdraaide manier over een onmiskenbaar feit heeft bericht.

Bij de uitnodiging zat ook een papieren Pinocchio, die je naar keuze zelf aan een journalist of een instituut kunt opsturen.

Er zijn veertien genomineerden voor deze Gouden Kwakkels, in allerlei categorieën, politiek, factchecking (le Bobard Calculette) &c.
Een van mijn favorieten is de ‘Bobard antique’, en ik vertaal even de motivering van de jury die de keuze maakte:

Voor France Culture is het verdwijnen van de kleuren van de antieke standbeelden die we in onze musea zien, ‘het resultaat van een reactionaire geschiedenisopvatting die wit als centrale waarde heeft en het onzuivere, het bonte van een kleurenmengeling verwerpt.’

In werkelijkheid weet iedereen al lang dat de antieke beelden gekleurd waren. Van een racistisch complot is geen sprake, in tegenstelling tot wat France Culture ons wil laten geloven.

Emmanuel Lagaffe

Eerst even uitleggen wat LBD betekent. Het staat voor Lanceur de balles de défense, een verdedigingswapen dat de Franse ordediensten inzetten tegen de gele hesjes. Het is sub-letaal, wordt verkocht onder de naam Flashball en houdt het midden tussen de matrak en het negenmillimeterpistool.

En ja, ‘sub-letaal’: naast de 23 Fransen die Macron een oog liet uitschieten, en iemand die zijn hand verloor, viel er toch ook al een dode.

Maar wat niemand voor mogelijk hield, is dat Macron bereid was glimlachend te poseren, samen met de tekenaar Jul, en daarbij een T-shirt te tonen waarop deze een kat had afgebeeld met over één oog een bloederig verband.

Nu deed Macron al eerder merkwaardige dingen. Zo verklaarde hij ooit dat er geen Franse cultuur bestaat: «Il n’y a pas de culture française». Een stelling die hij hier kracht bijzet. En over zijn persoonlijke lijfwacht Alexandre Benalla zei hij dat die niét zijn minnaar was. De Fransen knikten begrijpend, maar vonden zijn verklaring toch schokkend.

En nu verdedigt Emmanuel zich met de uitleg: «De là où je suis, je dois défendre la créativité, la liberté d’expression, y compris l’insolence et y compris la création d’artistes qui disent des choses […] avec lesquelles je ne suis pas en accord». ‘Vanuit mijn positie moet ik de creativiteit verdedigen, de vrijheid van meningsuiting, met inbegrip van onbeschaamdheden en creaties van artiesten waar ik het niet eens mee ben.’

Je vraagt je af of een knaap met een zo verwrongen moreel besef wel op zijn plaats is aan het hoofd van een staat.

Dan maar geen school meer

Mila vindt geen lyceum meer dat haar wil inschrijven, en la Gauche, én het Observatoire Laicité, én de ‘mensenrechtenorganisaties’, én de LGTB+groepjes hebben haar laten vallen. Je kunt je die lafheid niet inbeelden. Bestaat er wel een uitleg voor? De advocaat Gilles-William Goldnadel vroeg het zich af bij CNews:

Goldnadel: Die systematische meegaandheid met het islamisme moet toch benoemd worden! Dat verschil in behandeling als je op de publieke radio iemand hoort zeggen dat Jezus maar eens van achteren moet gepakt worden, en dat het parket daarbij geen vingertje geroerd heeft, en dat dan het parket van Vienne – ze moeten bij dat parket toch enige notie van recht hebben – beslist om een onderzoek te starten tegen Mila, en de dag daarop, ten gevolge van wat madame Nicole Belloubet is overkomen [deze minister van Justitie vertelde een ongelooflijke stupiditeit *] besliste de zaak te klasseren. Zo’n klucht hebben we nog nooit meegemaakt. En dat is toch het parket van de Republiek! Hoe valt zoiets te verklaren?

–– Het gaat om de lafheid ten aanzien van de politieke en identitaire islam, Gilles-William en dat is een echt debat waard, wis en zeker. En de vraag mag gesteld worden waar la Gauche, een deel van la Gauche staat in dit debat.

Goldnadel: Toen ik zowat tien jaar geleden sprak over islamogauchisme dan legde men mij uit dat zoiets niet bestond. Maar wat men ook mag vertellen, er is de uitspraak van madame Belloubet die aan de ene kant Mila op gelijke voet plaatste – terwijl die toch getart werd, getart vanuit homofobie – ze heeft niet zomaar uitgehaald, dat meisje. Dat is één... en dat dan [met doodbedreigingen] gelijkschakelen – uit schrik of door een kruiperig ontzag voor de islam – en daar heeft madame Ségolène Royal, als ik dat mag zeggen nog een schepje bovenop gedaan: zij verdoezelt volkómen de doodsbedreigingen die deze adolescente kreeg. Het enige wat ze doet is die adolescente onbeschaamdheid verwijten, en dan…

–– Als ik even mag onderbreken, Gilles-William, in haar FB-bericht vandaag zegt ze [Royal] de doodsbedreigingen fermement te veroordelen.

Goldnadel: Kijk eens aan, ik heb met volgehouden aandacht geluisterd naar wat ze gisteren met veel woordenkraam vertelde over… niet één woord was erbij, niet één referentie of wat dan ook aan de bedreigingen tegen Mila. Helemaal niets. Er was alleen een soort gestrenge berisping – vaderlijk of moederlijk, ik weet niet hoe je het moet zeggen – gericht aan het meisje. Nu wil ik wel aannemen dat dit bedoeld was om haar [politieke] herintrede voor te bereiden, maar dat is dan wel een merkwaardige uitval. En pardon, maar als we even dieper kijken – uit dat debat komen we niet uit, maar er is toch een soort intellectuele blindheid wat betreft de politieke islam of wat betreft het radicale islamisme? En ik slaag er niet in daarvoor een reden te vinden, behalve dan electoraal cliëntelisme.

(niet letterlijk vertaald, en een muzikale noot ingelast)

Dat laatste liet een 'groen' panellid zich niet zeggen, en ze vond dat er juist bij rechts electoraal cliëntelisme te vinden was ...want die proberen feministen voor zich te winnen. Het is helaas niet mijn gewoonte om op zulke bêtises commentaar te geven.
____________
* De advocaat van Mila, Richard Malka heeft erop gewezen dat wat madame Belloubet daar vertelde – de Grootzegelbewaarster, Garde des Sceaux – juridisch volslagen onzin is, en zij dus ontslag zou moeten nemen. Maar ontslag zou natuurlijk een erecode veronderstellen, en we mogen ervan uitgaan dat mevrouw dat woord nog nooit heeft gehoord.

P.S. Van 5 februari: De beste omschrijving die ik vandaag las over de houding van Ségolène Royal gaf Marianne: la lâcheté plutôt que la laïcité.

Vrijheid blijheid

De Ode an die Freude is een slecht gedicht. Dat zeg niet ik, maar Schiller zelf vond dat naderhand. En de negende symfonie van Beethoven is vervelende muziek, dat zei niet Beethoven maar dat vind ik.

In het jaar 2000 verscheen bij Verlag C.H.Beck: Schiller. Leben-Werk-Zeit. Eine Biographie, van Peter-André Alt. Hiernaast ziet u de zweite durchgesehene Auflage van 2004, en omdat Klara gisteren vanuit de Singel die Negende live uitzond nam ik dat lijvige werk weer eens ter hand.

Ook al omdat Karel van het Reve destijds in een VPRO-programma de mogelijkheid had geopperd dat Schiller Freiheit had willen schrijven in plaats van Freude, maar dat niet had aangedurfd, misschien vanwege de censuur. Martin van Amerongen (van De Groene Amsterdammer), zijn gesprekspartner toen en kenner van de Duitse literatuur, wist het ook niet.

Nu stierf Karel van het Reve in 1999, en dus heeft hij niet het antwoord kunnen lezen dat professor Alt geeft op zijn vraag. Dat antwoord valt wat tegen. Alt zegt dat Freiheit een van de vele varianten is die men daarna verzon. Gedichten, zeker als ze op muziek gezet worden, overkomt dat meer.

Er zijn veel voorbeelden, ik denk nu aan dat prachtige lied van Vincent Scotto, op tekst van Georges Konyn en Henri Varna, met daarin de verzen:

            J’ai deux amours

            Mon pays et Paris...

Joséphine Baker zelf, voor wie zij het lied hadden geschreven, zong later een variant: “J'ai deux amours, mon pays c'est Paris”, want ze had afstand genomen van de VS, haar geboorteland.

In Gent hoorde ik het voor het eerst in een weer andere versie, nu gezongen door schooljongens: “J’ai deux amours, een serieuz’ en een hoer”.

Mooi, maar misschien is het toch passender om te besluiten met de oorspronkelijke opname: