De huichelachtigheid valt in de prijzen

Rachida Lamrabet is iemand die naar het schijnt boeken schrijft, en ze kreeg daar zelfs een prijs voor, maar ik ken haar alleen als iemand die het verbieden van de boerka als een aanslag op de keuzevrijheid van vrouwen beschouwt. 

Ik vermoed dat onze gelauwerde schrijfster de precieze betekenis van dit begrip niet goed kent, en daarom raad ik haar aan om even te kijken naar deze getuigenis van de Iraanse schaakspeelster Shohreh Bayat, hier mét hoofddoek.

De onwetende jury die haar die prijs toekende mag vanzelfsprekend meekijken, en ook de naïeve ezel die de prijs overhandigde. Zij mogen zich dan de vraag stellen of ze even huichelachtig en schaamteloos zijn als die Rachida zelf?