Horatius had een afschuw van windturbines

Horatius begon een van zijn Oden met volgend vers: Odi profanum vulgus et arceo; ik kan de onwetende massa niet luchten en blijf ze uit de weg. Misschien vindt men zo'n aanhef niet sympathiek vandaag, het is een vloek bijna, al zien we die afschuw van het volk ook nu wel in politiek en journalistiek.

Maar verderop in diezelfde ode neemt hij een standpunt in dat we tegenwoordig als 'groen' zouden omschrijven:

contracta pisces aequora sentiunt

iactis in altum molibus; huc frequens

caementa demittit redemptor

cum famulis dominusque terrae 

fastidiosus:

[De vissen voelen de waterspiegel krimpen als reusachtige pijlers de bodem worden ingedreven. De aannemer en zijn werkmannen, en de eigenaar naast hem (die op het landleven is uitgekeken) kieperen er vaak dit afval in.]

Nu rijst de vraag: kan Horatius het hier al gehad hebben over de reusachtige 'parken' met windturbines op zee? Dat valt niet uit te sluiten: tenslotte is een dichter een ziener, of zoals hij zichzelf omschrijft: een priester van de Musen, Musarum sacerdos die een lied zingt dat nog ongezongen was.

Een vriend (die lange tijd op het water woonde maar nu weer aan land is gegaan) stuurde me net deze mooie Engelse vertaling:

The fish can feel that the channel’s narrowing,

when piles are driven deep: the builder, his team

of workers, the lord who scorns the land

pour the rubble down into the waters.

Anthony Kline

 

Een niet te missen kans!

Uitgeverij Van Oorschot, wonende op de Herengracht n°613 in Amsterdam, heeft een aanbieding die niemand kan afslaan die nog goed bij zijn hoofd is. De vertaling van Theo Kars, van de Het Verhaal van mijn Leven van Giacomo Casanova. Drie banden met een lintje, vierduizend bladzijden dundruk, tweehonderd illustraties van Auguste Leroux, en dat voor 75 euro in plaats van 175.

Nu had ik Casanova al gelezen, jaren terug, en ik vond zijn memoires een van de geweldigste boeken die ik ooit gelezen had.

Voor de Franse tekst verwijs ik naar een tekstje dat ik in 2008 schreef; ik vroeg me toentertijd af hoe in 's hemelsnaam de woordspelingen vertaald konden worden. 

Kars koos de verstandigste weg, zoals u kunt lezen in deel I, op pagina 711. De scène speelt in de opera in Parijs, en de jonge Casanova zit onder de loge waar Mme de Pompadour, Richelieu en nog een paar anderen plaats hadden genomen.

Even vooraf: een cordon bleu is een ridder van de orde van de Heilige Geest, herkenbaar aan zijn blauwe lint, niet het gerecht waar u en ik aan denken:

Omdat ik verkouden was, snoot ik mijn neus te vaak. Dezelfde cordon bleu, die ik niet kende – het was de maréchal de Richelieu–, zei mij dat de ramen van mijn kamer kennelijk niet goed gesloten waren geweest.

‘Neemt u mij niet kwalijk mijnheer; ze zijn zelfs calfoutrées.’* 

Er werd toen langdurig gelachen, en ik voelde me vernederd, omdat ik besefte dat ik het woord ‘calfeutrées’ verkeerd had uitgesproken.

Een halfuur later vroeg mijnheer de Richelieu mij welke van de twee actrices ik mooier vond.

‘Die daar.’

‘Zij heeft lelijke benen.’

‘Die ziet men niet, mijnheer, en verder is het zo dat ik bij het beoordelen van de schoonheid van een vrouw als eerste de benen terzijde schuif.’**

Door deze onbedoeld geestige opmerking waarvan ik de draagkracht niet kende, verwierf ik aanzien en werd het gezelschap in de loge nieuwsgierig naar mij. De maréchal hoorde wie ik was van mijnheer Morosini persoonlijk. Die zei mij dat het hem genoegen zou doen als ik mijn opwachting bij hem zou maken.

___________

* calfoutrées: Casanova bedoelt calfeutrées, dat ‘dichtgestopt* (van gaten en kieren) betekent. Aangezien ‘foutre’ ‘neuken’ betekent, debiteert Casanova dus zonder het te beseffen een obsceniteit (‘dichtgeneukt’ in plaats van ‘dichtgestopt’).

** terzijde schuif: onvertaalbare woordspeling. Casanova gebruikt het werkwoord écarter, dat zowel ‘spreiden, uitspreiden’ als ‘opzij schuiven’ betekent.

Groen gestuntel in Frankrijk

Je kunt veel kritiek hebben op België, maar zoiets zou hier toch nooit kunnen gebeuren. In Frankrijk hebben ze een minister van ecologie die kolencentrales  zal moeten heropstarten of openhouden om de continuïteit te verzekeren! Hier hebben we tenminste een minister van energie die zelfs geen gascentrale zou bouwen. Enfin, zijzelf toch niet.

 

Christine Kelly: Minister van ecologie Barbara Pompili heeft verklaard stroomonderbrekingen niet te kunnen uitsluiten in geval van grote koudegolven. Zit Frankrijk met een tekort aan energie, Éric Zemmour?

Éric Zemmour: Die uitspraak van Barbara Pompili is opmerkelijk want je moet die zin in verband zien met wat deze regering heeft gedaan, en wat ze heeft aangekondigd. De regering heeft de centrale van Fessenheim gesloten zoals we weten, een atoomcentrale. Daarna zij we verplicht geweest vier steenkoolcentrales te openen, zijn we verplicht geweest elektriciteit in te voeren, terwijl wij exporteurs zijn, en wat daarbij komt: de Staat heeft meen ik, ik had het genoteerd, 377 miljoen euro schadevergoeding betaald aan EDF [Électricité de France].

En mevrouw Pompili komt ons aankondigen, alsof het niets was, dat er in de totale energieproductie van Frankrijk opnieuw een vermindering van het aandeel atoomkracht komt. Die mensen zijn waarlijk inconsequent. Die dame komt ons vertellen dat ze het aandeel atoomenergie zullen verminderen en in één tijd vertelt ze ons: ah, maar als er een grote koudegolf komt zullen we een elektriciteitstekort hebben.

Die mensen brengen hun tijd door met te beweren dat het de anderen zijn die achter een ideologie staan, en zijzelf zijn door ideologie geperverteerd, het zijn de mijnheren Jourdain* van de ideologie, en ze zijn zich daar zelfs niet van bewust.

En zij blijft de twee boodschappen maar verkondigen. Ze zegt ons: ah, opgelet er zullen elektriciteitstekorten zijn ...én we moeten het aandeel van atoomcentrales verminderen in de hoeveelheid elektriciteit. Dat vind ik verbluffend.

Christine Kelly: De ecologie wordt door de burgers vaak als bestraffend en naargeestig ervaren. Kan zij ook positief worden, en zo ja hoe?

Éric Zemmour: Wel, we moeten misschien nog even doorgaan op dat thema van de energie, want dat is het Duitse model ...de Duitsers die wij altijd bewonderen, hen lukt altijd alles. Het is toch waar, of het nu over voetbal gaat of over de corona-epidemie, de Duitsers bewonderen wij altijd. Maar in dit geval mag ik over een Duitse catastrofe spreken.

Mevrouw Merkel, die een voorouder is van mevrouw Pompili, heeft jaren geleden besloten – na het ongeluk in Japan, zo is het – alle atoomcentrales te sluiten.

Er is een studie, ik las dat in een krant, van de Amerikaanse universiteit van Berkeley, over de gevolgen van de energietransitie die mevrouw Merkel heeft gewild. Een catastrofe!

Opnieuw kolencentrales, die zoals men weet veel vervuilender zijn en schadelijker voor het milieu dan atoomenergie. Import ook van elektriciteit, en vooral: gezondheidsproblemen bij de bevolking als gevolg van de steenkool. Dat wist men vooraf… 

Het is werkelijk een totaal succes! en dat wil men ons nu als model voorstellen. En dan zegt men: zonne- en windenergie zullen dat opvangen. Behalve dan dat windenergie en zonne-energie met een groot probleem zitten – en ja, ik weet dat de atoomenergie een groot probleem heeft met het afval – maar hét grote probleem van wind- en zonne-energie zijn hun onderbrekingen. Het is nogal duidelijk: als er geen zon is en geen wind, wel dan is er geen elektriciteit. Hoe gaat dat dan in een moderne economie die ononderbroken elektriciteit nodig heeft?

Vandaar dat mevrouw Pompili ons komt vertellen: ah, maar er zullen misschien wél stroomonderbrekingen zijn. Beeldt u zich de consequenties eens in! En dat wordt ons rustig aangekondigd.

Terwijl wij nu één competitief voordeel hadden – we hebben er geen tienduizend in Frankrijk – maar we hadden er één, gewild door generaal De Gaulle en door Pompidou, en dat was de atoomenergie. Die liet ons toe goedkopere stroom te leveren aan onze ondernemingen.

Ik herinner me gelezen te hebben dat in de jaren zeventig de Duitse kanselier Helmut Schmidt gezegd heeft – ik meen dat het Giscard is die dat verteld heeft ...dat hij aan president Giscard d’Estaing gezegd had: ah, met jullie atoomcentrales boffen jullie toch wel!

Weet u dat was de periode van de oliecrisissen en de stijgende benzineprijs. Dus de Duitse kanselier zelf zei aan de Fransen: wel, voor één keer zijn jullie het die een mooie slag kunnen slaan, jullie zijn vooruitziend geweest enzovoort.

En in naam van de ecologische ideologie gaan we dat Franse competitieve voordeel de grond in boren. U ziet dus waar het politieke geklungel van de Franse ecologisten toe leidt.

––––––––––––

* Mijnheer Jourdain is de hypocriete burger in Le Bourgeois gentilhomme van Molière (1670).

Schijn en zijn in Amerika

.

Christine Kelly: Kamala Harris, waar staat die naam voor? Kandidaat-vicepresidente van de VS aan de zijde van Joe Biden, is de andere grote verrassing, de andere grote winnaar van deze verkiezing. Waarom wordt haar opkomst unaniem begroet? Wat stelt zij precies voor volgens u?

Éric Zemmour: Laten we even in de tijd teruggaan als u wil. Zij is vooreerst het resultaat van een omstandigheid, en van marketing. De tragische omstandigheid is de dood van George Floyd, en de marketing is dat zij naast Joe Biden staat, die de arbeiders moet verleiden die in Wisconsin en Michigan de schoot van de Democraten hadden verlaten en voor Trump hadden gestemd. Joe Biden is een gewiekste oude rot die al 40 jaar in de politiek zit en weet hoe hij dat moet aanpakken, en we hebben gezien dat hij gedeeltelijk in die opdracht is geslaagd. Om nu in het marktsegment stand te houden dat traditiegetrouw aan de Democraten toebehoort, minstens al sinds Obama, namelijk de minderheden, heeft men Kamala Harris aangeduid.

Dat is een eerste punt, het is dus vooral een casting. Ze is daar als vertegenwoordigster van etnische, culturele, seksuele categorieën, die men als doelgroepen van de marketingstrategie had aangewezen.

Ziet u, je moet iets incarneren. Waarom is dat zo? Dat komt omdat wij zijn teruggevallen op de meest elementaire opvatting over politiek, de meest tribale zou ik zeggen. Als ik bijvoorbeeld lees dat op de Amerikaanse televisie een Hollywoodactrice, een indiaanse, weent en vertelt dat ze aan haar dochtertje Kamala Harris heeft getoond en gezegd: kijk, ze lijkt op ons! en dat ze van vreugde weent – wel, ik ween dan van droefheid.

Christine Kelly: Waarom?

Éric Zemmour: Omdat het een terugkeer is tot de stammenmaatschappij. Ik bewonder namelijk mensen die etnisch niet op mij lijken. Ik bewonder generaal de Gaulle, ik bewonder Napoleon, maar die behoren niet tot mijn etnie, ziet u. Dat is politiek, dat is iemand bewonderen om zijn ideeën, zijn prestaties, om zijn geschiedenis, om waar hij voor staat. Niet om zijn ras, zijn huidskleur of geslacht. Dit alles lijkt mij hartverscheurend. Maar sluiten we deze parenthesis. 

Omdat wij in een hartverscheurende periode zitten, is zij… bewierookt door de media, laat men zien hoe prachtig zij kan dansen, dat ze een magnifieke show woman is, dat ze een mooie vrouw is, en dat ze jong is – wel, ze is 56 maar naast Biden heel jong – ziet u, men dicht haar alles toe wat men aan Trump verwijt.

Ze incarneert het anti-Trumpisme, het is een vrouw, ze is zwart, of gemengd, doet er niet toe. Alles dus wat Trump zogenaamd veracht. Ik zeg ‘zogenaamd’ want al die dingen zijn propaganda van de Democraten, het zij zo. En vanzelfsprekend, zoals ik zei, raken de Amerikaanse televisie, Hollywood enzovoort in extase, barst die actrice in tranen uit, om te zeggen hoe blij ze wel is. En alles wordt prachtig in beeld gebracht in deze grote show op zijn Amerikaans.

En de Fransmannetjes laten dan hun principes vallen en willen mee aanschuiven achteraan in de rij. En dan heb je de minister voor de gelijkheid tussen man en vrouw, mevrouw Moreno, die zegt dat het een stap voorwaarts is in de emancipatie. Je zou niet weten waarom, maar dat geeft niet. En vervolgens, nu we het daar toch over hebben, Valérie Pécresse die geen gelegenheid laat voorbijgaan als er ergens een dwaasheid moet verteld worden, en zij zegt: het is een loopbaan die bewondering en respect verdient, het is een glazen plafond dat in de VS doorbroken is.

Als je die zin hoort moet je wel één ding beseffen. Mevrouw Kamala Harris is de dochter van een belangrijke economieprofessor, een Jamaicaan die in Stanford doceert. Ze is de dochter van… haar moeder is een bekende biologe. Er is geen enkel glazen plafond. Dit is de grote Amerikaanse, kosmopolitische burgerij van de oostkust en de westkust. Ze is geboren met een gouden lepeltje in de mond. Alle kiezers van Trump hebben meer glazen plafonds te doorbreken dan mevrouw Kamala Harris.

Het is lachwekkend, maar dat is de show, en the show must go on. Ik zeg u, ik ben verbijsterd en bedroefd. Weet u, de voorouders van mevrouw Kamala Harris bezaten meer slaven dan wij hier allemaal samen. Dat is het komische van dit verhaal.

Ziet u, het gaat om onechte voorstellingen, en …en toen Links nog marxistisch was – dat is welteverstaan al lang geleden – zou het gezegd hebben: die vrouw is een product van de bourgeoisie, en dus een klassenvijand. Vandaag is Links ‘racialistisch’ geworden en zegt: hoe magnifiek, ze is zwart en het is een vrouw.

Dat is er van Links geworden. Ik vind dat dit aantoont wat er van Links geworden is, en dit laat geen vooruitgang zien, weet u, neen, wat het laat zien is de armoede en de miserie van de zogenaamd progressieve gedachtewereld.

Zemmour zet graag alles op scherp

Waarom wil men in Frankrijk Zemmour het spreekrecht ontzeggen en hem van het scherm wegflitsen? Van de gevestigde mediakanalen kan ik dat begrijpen: zij verliezen in snel tempo kijkers en luisteraars en lezers ...aan hem voornamelijk. Misschien wel omdat ze hun eigen geloofwaardigheid schromelijk hebben overschat, en nu de prijs daarvoor betalen?

Maar tot zulke praktijken mogen politici zich niet lenen. Tenslotte worden zij vandaag (volgens enquêtes) nog wat geloofwaardiger geacht dan journalisten, maar veel scheelt het niet.

En ja: er zijn ook overwegingen van een heel andere aard: rond de vrijheid van mening bijvoorbeeld, en rond censuur.

Niemand zegt dat je het met Zemmour eens moet zijn, maar iemand het zwijgen opleggen? Journalisten en politici zouden er goed aan doen dingen bij hun naam te noemen, en op zijn opmerkingen en verwijten te antwoorden.

Christine Kelly : In welke zin zal het herstel van de grenzen binnen de Schengenzone het probleem van de migratiecrisis echt in orde brengen?

Éric Zemmour : Nee, nee, in orde brengen niet. Het zal wat bijsturen, het zal de instroom verminderen. Het zal die instroom verminderen als men het ernstig aanpakt. Dat betekent dat men douanepersoneel inzet – de douanedienst wordt hersteld – dat men in alle grensstations bij Italië en Spanje politiemensen inzet. Dat betekent dat men diegenen die men betrapt ook systematisch uitzet en erop toeziet dat ze niet terugkomen, want dat is wat er aan de Italiaanse en Spaanse grens gebeurt. Dat betekent ook, als men coherent wil blijven …wat is de belangrijkste grens van Frankrijk? Dat is niet de Italiaanse grens en ook niet de Spaanse: het is Roissy. Dit betekent dus dat men Roissy sluit voor alle toeristen komende uit landen die voor een forse clandestiene immigratie zorgen.

Al die toeristen die bij ons arriveren met een toeristenvisum en hier dan blijven, en die in werkelijkheid een clandestien bestaan ingaan. Dat betekent dat men de illegaliteit weer als misdrijf erkent, hetgeen onder druk van ‘Europa’ is afgeschaft. Vandaag kan men een illegaal niet meer aanhouden op grond van zijn illegaliteit. Waanzin!

En Emmanuel Macron zal daar allemaal mee moeten afrekenen. En als men echt coherent wil zijn, zal men nog verder moeten gaan. Ook de andere kanalen van de immigratie moeten dicht, wat betekent dat men de ‘familiehereniging’ in brede zin, dus het overbrengen van de kinderen zowel als de huwelijken moet afschaffen. Weet u, dat zijn er 90.000 per jaar! huwelijken van mensen van hier, Fransen van Maghrebijnse afkomst die hun bruid of bruidegom gaan zoeken in hun dorp, en dan terugkeren naar Frankrijk, 90.000 per jaar!

En men moet het burgerschap op grond van het geboorteland afschaffen (droit du sol), om te beletten dat mensen naar hier komen, en hun vrouwen bevallen dan van Franse kinderen. En vanzelfsprekend moet men de sociale uitkeringen voor buitenlanders afschaffen.

Ziet u, als hij werkelijk coherent wil zijn en het niet bij een stoute verklaring wil laten, dan is er voor Emmanuel Macron nog veel werk aan de winkel.

Christine Kelly : Maar zijn verklaring krijgt applaus van u?

Éric Zemmour : Mais bien sûr !

    

Christine Kelly : En quoi le rétablissement des frontières dans l’espace Schengen va vraiment régler le problème de la crise migratoire ?

Éric Zemmour : Non, non ça ne réglera pas. Ça va le régler en partie. C’est-à-dire que ça va diminuer les flux. Et ça va diminuer les flux si on le fait sérieusement. C’est-à-dire qu’on met des forces de douaniers, on rétablit les douaniers, on remet des forces de police partout dans toutes les gares proches de l’Italie et de l’Espagne. Ça veut dire qu’on renvoie systématiquement les gens qu’on attrape, et on fait bien attention de ne pas les laisser revenir, parce que c’est ce qui se passe à la frontière Espagnole, c’est ce qui se passe à la frontière italienne. Ça veut dire que aussi, pour être cohérent… quelle est la première frontière de la France ? C’est ni la frontière italienne, ni la frontière espagnole, c’est Roissy. Donc ça veut dire qu’on ferme Roissy à tous les touristes qui viennent de pays à forte immigration clandestine. Tous ces touristes qui viennent chez nous avec un visa de touriste, et qui restent, et qui sont clandestins en vérité. Ça veut dire que on rétablit le délit de clandestinité, qu’on a supprimé sous la pression de l’ « Europe ». Aujourd’hui on ne peut plus arrêter un clandestin parce qu’il est clandestin. Folie ! Et que Emmanuel Macron, il va falloir qu’il réponde à tout ça. Et on doit aller encore plus loin si on veut vraiment être cohérent. Il faut supprimer les autres canaux d’immigration, c’est-à-dire qu’il faut supprimer le groupement familial au sens large, c’est-à-dire à la fois les enfants, et les mariages. Vous savez, 90.000 par an ! mariages, des gens qui sont d’ici, Français originaires du Maghreb ou d’Afrique qui vont chercher leur épouse ou leur époux au bled, et qui reviennent en France. 90.000 par an ! Et il faut dans ce cas-là supprimer le droit du sol, pour arrêter que les gens viennent, les femmes accouchent d’enfants français. Il faut évidemment supprimer les prestations sociales aux étrangers. Vous voyez, s’il veut vraiment être cohérent et ne pas se contenter d’une déclaration comme ça à l’emporte-pièce, Emmanuel Macron a encore beaucoup de boulot.

Christine Kelly : Mais c’est une déclaration que vous applaudissez?

Éric Zemmour : Mais bien sûr !

Emmanuel Macron: snellijk door een licht omgeven

Emmanuel Macron heeft het zwaar te verduren in moslimlanden met de verklaringen die hij heeft afgelegd over immigratie en terrorisme, en over de samenhang tussen beide. Maar in Frankrijk zelf lijkt hij een goede beurt te maken.

Christine Kelly vroeg aan Zemmour wat de president kon bewogen hebben tot wat zij noemde ‘une première’ uit de mond van een Franse president:

Éric Zemmour: Waarom hij dat zegt? Heel eenvoudig omdat hij bepaalde zaken begrepen heeft. Hij heeft begrepen dat het afschaffen van de nationale grenzen een dodelijk gevaar is geworden voor de veiligheid van de Fransen. De Tunesiër die de Italiaanse grens is overgestoken en die in een kerk in Nice mensen heeft afgemaakt…

Christine Kelly: Bij Charlie Hebdo een Pakistaan…

Éric Zemmour: Precies. Hij heeft begrepen dat er tussen immigratie en terrorisme een verband bestaat, en hij heeft begrepen dat het een tragische vergissing was de nationale grenzen af te schaffen en ze naar het buitenland te verplaatsen. Want zowel het ene als het andere hebben we gewoon gedaan. De nationale grenzen hebben we afgeschaft, maar de buitengrenzen van de EU hebben we niet echt versterkt, en de migranten arriveren in Lampedusa of elders.

Dus in elk geval was het een catastrofe als gevolg van een slechte keuze, een slechte ideologie. En wat meer is: doordat men in de boosheid volhardde, en al verheug ik mij over de boodschap van de president, ik kan toch niet om de vaststelling heen dat hij een afvallige is van zijn eigen religie, te weten de religie van de open grenzen. Laatst legde hij ons nog uit, bij het begin van de epidemie, dat het virus geen paspoort had. Hij weigerde toen nog de grenzen te sluiten om de bevolking tegen het virus te beschermen. En u herinnert zich hoe hij in 2017 bij de presidentsverkiezing campagne voerde voor een Europa zonder grenzen enzovoort, voor een wereld zonder grenzen, en voor heel die ideologie van de open grenzen die we nu al decennia ondergaan.

Macron bevindt zich bepaald in de situatie waarop de beroemde formule slaat: Fiere Sicamber, aanbid wat je hebt verbrand, en verbrand wat je hebt aanbeden.* Het is waarlijk zijn weg naar Damascus,** dat presidentschap. Hij verloochent beetje bij beetje alles waarin hij heeft geloofd. We weten nog hoe hij na de epidemie sprak over industrieel colbertisme &c.,*** over de terugkeer van de nationale Staat, over herlokaliseren van de economie. Dat wat de economie betreft, en nu verloochent hij zijn liberale overtuiging waar het om migratie gaat, in de zin van het vrij verkeer van personen &c.

Hij verloochent werkelijk alles wat hij altijd heeft geloofd, en wat hij ons bij de presidentiële campagne heeft voorgehouden. En hij hangt nu de stellingen aan van diegenen die hij heeft gehoond, belachelijk gemaakt en beledigd.

Een toch wel een indrukwekkende tocht naar Damascus voor een President van de Republiek, maar nogmaals: ik kan mij er enkel over verheugen.

Ja, waarom doet hij dat? Ten eerste omdat de realiteit hem op de hielen zit. Het is eenvoudig dit: de realiteit brengt hem terug tot een wrede blik op de gemeenschappen. Maar zijn probleem zal zijn, denk ik, om heel zijn dichte entourage daarvan te overtuigen.

Ik las net nog een verklaring van minister Le Drian.**** Die zegt ons: Jaja, de grenscontroles moeten hersteld worden, jaja. Bon. En dan in één adem voegt hij toe: maar tussen terrorisme en immigratie is er geen verband want overal zijn er terroristen.

Bedoeld is in Afrika enzovoort. Je bent geneigd hem te zeggen: Je vergist je! in Hongarije is er geen terrorisme, in Polen is er geen terrorisme, in Japan is er geen terrorisme. Overal waar landen immigratie weigeren, meer bepaald de immigratie van Arabieren en moslims, is er geen terrorisme!

Dat is dus vals, ziet u, dat argument is vals. Alleen heeft Macron een regering die op hem lijkt, en die zoals hij gelooft in het heil van het wegvallen van grenzen, het vrije verkeer van mensen &c. Hij heeft ook een meerderheid die dat gelooft, die gelooft dat het wegvallen van grenzen de wederkomst van Christus op aarde zal brengen.*****

Ik denk dus dat hij wel verklaringen aflegt, waarover ik me verheug, die mij en velen voldoening schenken. Men zegt dan: hij heeft het eindelijk door! Maar helaas denk ik dat het bij verklaringen blijft. 

––––––––––––––– 

* Gregorius van Tours (~540-~594) legde, een eeuw na de feiten, in zijn ‘Geschiedenis van de Franken’ (Historia Francorum II,31), volgende woorden in de mond van Remigius, bisschop van Reims toen die Clovis doopte: “Mitis depona colla, Sigamber; adora quod incendisti, incende quod adorasti.” Sigamber is een naam van Clovis. Het Frankische Rijk was niet langer Ariaans, en daarom is Frankrijk ‘de oudste dochter van de Kerk’.

** Verwijst naar de plotse bekering van Paulus: Handelingen 9:3 En als hij reisde, is het geschied, dat hij nabij Damaskus kwam, en hem omscheen snellijk een licht van den hemel; 4 En ter aarde gevallen zijnde, hoorde hij een stem, die tot hem zeide: Saul, Saul! wat vervolgt gij Mij?

*** Jean-Baptiste Colbert (1619 -1683). Zijn naam is verbonden met het mercantilisme: er kwamen invoerrechten om de Franse nijverheid te beschermen.

**** Deze minister Jean-Yves Le Drian (van Buitenlandse Zaken) is niet bijzonder voorzichtig. Toen Barbara Pompili pas was benoemd als minister van Ecologische Transitie stuurde hij per vergissing een sms’je naar Ségolène Royal: «Pompili très bien, c'est quand même mieux que l'autre folle de Ségo». De goede man dacht hij het naar Macron had gestuurd. (Le Canard Enchaîné)

***** Zemmour gebruikt graag religieuze termen, en hier is dat ‘Parousie’, een begrip dat het blijkbaar zonder uitleg kan stellen op een populaire Franse nieuwszender.

 

Éric Zemmour: Pourquoi dit-il ça? Tout simplement parce qu’il a compris certaines choses. Il a compris que le fait d’avoir aboli les frontières nationales était devenu un danger mortel pour la sécurité des Français. Le Tunisien qui est passé par la frontière italienne et qui a massacré des gens dans une église à Nice…

Christine Kelly: Pour Charlie Hebdo c’était Pakistanais…

Éric Zemmour: Exactement. Il a compris qu’il y avait un lien entre l’immigration et le terrorisme, et il a compris que ça avait été une erreur tragique d’abolir les frontières nationales pour mettre les frontières à l’extérieur. Parce que tout simplement a fait l’un et l’autre. On a aboli ls frontières nationales, mais on n’a pas renforcé vraiment les frontières extérieures de l’Union européenne, et les migrants viennent à Lampedusa ou ailleurs.

Donc dans tous les cas il y avait une catastrophe à cause de mauvais choix, d’une mauvaise idéologie, et en plus d’une persévérance dans l’erreur, parce que, si je me réjouis de la déclaration du président de la République, je ne peux que constater que il est un apostat vis-à-vis de sa propre religion. C’est-à-dire la religion du 'sans frontières'. Il nous a encore expliqué au début de l’épidémie que le virus n’avait pas de passeport. Il a encore refusé de fermer les frontières pour protéger la population contre le virus. Et, si vous voulez, en 2017 il a fait campagne à la présidentielle pour une Europe sans frontières etcétéra, pour un monde sans frontières et toute cette idéologie sans-frontiériste qu’on a subi depuis des décennies.

Donc en fait, Emmanuel Macron est dans la situation vous savez de la célèbre formule : Fier Sicambre, adore ce que tu as brûlé, et brûle ce que tu as adoré.* C’est vraiment son chemin de Damas** ce mandat présidentiel. Il renie petit à petit tout ce en quoi il a cru. On se souvient que après l’épidémie il a parlé de colbertisme*** industriel etcétéra, de retour de l’État, de relocalisation économique. Ça c’est pour la version économique, et maintenant il renie ses convictions libérales au sens de la migration, au sens des déplacements des hommes etcétéra. En vérité il renie tout ce en quoi il a cru depuis toujours et ce qu’il nous a promis lors de sa campagne présidentielle. Et il adopte les thèses de ceux qu’il a conspués, ridiculisés et insultés.

Quand même assez impressionnant comme chemin de Damas, par le Président de la République, mais encore une fois, je ne peux que m’en réjouir. Pourquoi il fait ça ? D’abord parce qu’il a le réel dans les reins. C’est tout simplement ça : le réel le ramène à un cruel regard sur les sociétés. Mais je pense, son problème ça va être de convaincre tout son petit monde. J’ai encore lu une déclaration du ministre Le Drian.**** Il nous dit : Oui, oui, il faut rétablir les contrôles aux frontières, oui, oui. Bon. Et puis il ajoute dans le même souffle : mais il n’y a pas de lien entre le terrorisme et l’immigration, parce que il y a des terroristes partout. Sous-entendu en Afrique etcétéra.

On a envie de lui dire : Tu te trompes ! en Hongrie il n’y a pas de terrorisme, en Pologne il n’y a pas de terrorisme, au Japon il n’y a pas de terrorisme. Partout où les pays refusent l’immigration, et en particulier l’immigration arabo-musulmane, il n’y a pas de terrorisme ! Donc si vous voulez c’est faux, cet argument est faux. Seulement Emmanuel Macron a un gouvernement qui lui ressemble et qui croit comme lui aux vertus de l’absence de frontières, à la libre circulation des hommes etcétéra. Il a une majorité aussi qui croit à ça, qui croit que l’absence de frontières c’est la Parousie***** universelle.

Donc je pense que ...il fait des déclarations, dont je me réjouis, qui me satisfont, qui satisfont beaucoup de gens. On se dit : il a enfin compris ! Mais je pense que malheureusement ça n’ira pas plus loin que des déclarations.

Korte recensie

Kun je na één bladzijde al weten of je met een enorme auteur te maken hebt? Zeker! Zo iemand is bijvoorbeeld in staat om in drie woorden het karakter van een personage te beschrijven.

On était en février. Le temps était doux, ensoleillé, avec parfois un nuage mou de giboulée qui humectait le ciel. Trois fois pourtant, depuis que sa visiteuse était là, Maigret avait tisonné son poêle, le dernier poêle de la PJ., qu’il avait eu tant de peine à conserver lorsqu’on avait installé le chauffage central quai des Orfèvres.

Maigret et son mort (1947)

_____________

PS. de foto toont een boek met verhalen waarin de commissarissen nog niet Maigret heetten maar toch al herkenbaar waren, uit de tijd dat Simenon zelf nog allerlei pseudoniemen hanteerde.

Zijn Amerikaanse belangen ook de onze?

Éric Zemmour mag dan voor onze journalisten de baarlijke duivel zijn (zij hebben iets dergelijks wel eens opgevangen ergens), maar een woord inbrengen tegen zijn analyses gaat denkelijk velen hun krachten te boven (en dan zwijg ik nog over zijn eruditie – de man kent zijn geschiedenis – of over zijn verbale begaafdheid).

Wat hij hier zegt over de Franse elites (en dat geldt voor de onze niet minder), ja, zulke dingen worden hem niet licht vergeven. Er gaan dan ook stemmen op om hem uit de media te weren: de man heeft te veel succes en CNews wordt een bedreiging voor de mainstream zenders.

   

 

Éric Zemmour: Vandaag hebben wij Fransen, in de confrontatie tussen Griekenland en Turkije voor de Grieken gekozen. We zijn eens te meer de enigen die deze keuze maken. Je ziet goed dat de Duitsers zich heel gedeisd houden, zich laten vergeten en we leggen straks uit waarom.

Ook de Amerikanen helpen de Grieken niet. In werkelijkheid staan ze juist achter de Turken. De Amerikanen staan achter de Turken op alle gebied. Ze laten die hun gang gaan in Libië, laten ze hun gang gaan in Syrië, laten ze hun gang gaan in Azerbeidzjan. Eigenlijk zijn de Turken de vertegenwoordigers van de Amerikanen, de proxy’s zegt men vandaag met een militaire uitdrukking, wat betekent dat Turken de werkjes opknappen waar de Amerikanen zelf niet meer aan willen. En dat biedt de mogelijkheid de Russen te op de zenuwen te werken, en bij de Europeanen verdeeldheid te zaaien.

Christine Kelly: Waarom schaart Frankrijk zich achter Griekenland, terwijl de Franse elites nog tot voor enkele jaren ervoor pleitten om Turkije tot de EU toe te laten?

Zemmour: Omdat de Franse fascinatie voor Turkije niet is gestopt na François I. Twintig jaar geleden is het, dat weet iedereen nog, dat heel onze elite, Chirac, Juppé, Rocard, Strauss-Kahn, Fabius, dat al die lui ijverden voor de entree van Turkije in de EU.

En daar heeft Erdoğan heel handig op ingespeeld. Zoals u weet was het wapen van Atatürk zijn leger, en om zijn land te laïciseren, te seculariseren, en om het te verwestersen gebruikte hij het leger. Het was een militaire dictatuur. De islamist Erdoğan heeft gedaan net alsof hij meeging met de canon van de democratische Europeanen, om op die manier zijn leger – als ik dat zo kan zeggen – te ontwapenen, en er een politieke dwerg van te maken. En de Europeanen stonden te applaudisseren.

Die naïevelingen hadden niet door dat Erdoğan dat allemaal deed, niet om de Europese democratie te plezieren, maar integendeel om zijn land te islamiseren en zich te ontdoen van dat leken-korset.

De Franse elite getuigde van een ongelooflijke stupiditeit, ze hebben niets begrepen en niets gezien. En ja hoor, in die tijd, en zelfs nog na de eeuwwisseling hadden de Franse elites het over Erdoğan en de Turkse islamisten ...als waren die een soort christendemocraten op zijn moslims. Je moet dat vandaag herlezen, je lacht je een breuk, en het is een schande voor al die lui, die nu allemaal hun mond zouden moeten houden.

Want wat zien we nu met Erdoğan? Dat hij tegelijk een islamist is, moslimbroeder, en Daesh (De Islamitische Staat) heeft gesteund. Vergeten we dat nooit! De echte peetvader van Daesh was Turkije. En ten tweede, is hij een nostalgicus die terugdenkt aan het Ottomaanse Rijk, en heel de regio wil re-ottomaniseren. We zien dat de plekken waar hij tussenkomt – hij staat op vier-vijf fronten – uitsluitend gebieden zijn waarover het Ottomaanse Rijk zich uitstrekte.

En Frankrijk gaat dus achter Griekenland staan, niet enkel om historische redenen, Plato enzovoort, maar ook om geostrategische redenen, begrijp dat wel.

In werkelijkheid houdt Turkije iedereen in een houdgreep met zijn geografische ligging. Het was de zuidflank van de NAVO, tegen Rusland, destijds de USSR dus. Vandaag heeft hij het migrantenkraantje in handen. In Duitsland zijn er miljoenen Turken, dus is mevrouw Merkel verlamd: zodra Erdoğan de stem verheft gaat ze braaf liggen en kruipt onder het tapijt.

Komt daarbij dat er op Turkse bodem nucleaire NAVO-basissen zijn – dat is zonder meer fundamenteel – er zijn Amerikaanse antiballistische raketten gestationeerd. Als dus de Turken zich meester maken van die raketten, dan zijn ten eerste de Amerikanen verloren, en ten tweede is Europa niet langer nucleair beschermd en moet men met andere woorden mogelijk toegeven aan nucleaire chantage, ook met onze atoombom als afschrikkingsmiddel.

En zo houdt Erdoğan iedereen in zijn greep, en jaagt hij iedereen schrik aan.

En dan zijn de enigen die hun stem een beetje durven verheffen de Fransen – we mogen hier ten andere Emmanuel Macron hulde brengen …maar die gaat niet het hele eind. U zult zich herinneren dat hij het had over de hersendood van de NAVO, en dat ging om Turkije. Tenslotte bedreigt Turkije NAVO-bondgenoten als Frankrijk en Griekenland.* Daarin zijn wij de geallieerden van de Grieken, en hun militaire macht is niet verwaarloosbaar. Hun militair budget bedraagt meen ik, deze namiddag keek ik het na, 2,2% van het bruto nationaal inkomen.

Dimitri Pavlenko: En ze kopen Rafales.

Zemmour: En ze kopen Rafales, en hebben een leger van 100.000 man. Maar goed, de Turken hebben er 4 à 500.000. Dat is niet niks, het Turkse leger is een stuk sterker, maar we kunnen ons achter de Grieken scharen. En daar is Macron halverwege blijven steken: hij heeft het als enige aangedurfd om zijn stem luid tegen Erdoğan te verheffen, maar daar blijft het bij.

Hij durft niet… hij stemt zijn politiek toch af op de Amerikanen. Hij verwacht dat de Amerikanen Erdoğan het zwijgen opleggen. En dat zullen de Amerikanen niet doen. Het is, als u wil het gebruikelijke Franse probleem: men stemt zijn politiek af op de Verenigde Staten, omdat men meent dat zij dezelfde belangen hebben als wij, terwijl zij maar zelden dezelfde belangen hebben.

__________

* Een Turkse oorlogsbodem richtte zijn vuur-radar op een Frans marineschip, het volstond dus om enkel nog de trekker over te halen. De Franse kapitein heeft niet gereageerd. Niet zo'n aangename situatie voor de matrozen.

Een linkse tekst van 1989

In Frankrijk lijkt men zich na de shariamoord op de leraar stilaan bewust te worden van een aantal zaken die nog tot voor heel kort onbespreekbaar waren, al waren die dertig jaar geleden zelfs voor links vanzelfsprekend, zoals u zult lezen.

Vandaag gebruiken politici woorden die bijvoorbeeld Zemmour niet in de mond zou nemen, ook al omdat hij er beter de draagwijdte van snapt. Zo zei Macron: ‘De angst moet van kamp veranderen’, maar een staat moet geen angst aanjagen, hij moet de wet doen respecteren. Je voelt dat Emmanuel graag nog eens verkozen zou worden. En zijn minister Darmanin sprak over een 'fatwa', zonder te begrijpen wat hij zei. Misschien is het hem intussen wel uitgelegd. Wie de islam voorheen nooit ernstig heeft genomen kent natuurlijk bepaalde begrippen niet echt, en in paniek gebruikt men die dan toch maar.

CNews besteedde aandacht aan een artikel van dertig jaar terug, in een links blad, en daaruit bleek dat men in die kringen toen wél nog begreep wat voor vlees men in de kuip had:

Pascal Praud: De ontkenning… de ontkenning interesseert me. De ontkenning interesseert me omdat ik uiterst toevallig een Nouvel Observateur van 1989 heb teruggevonden. 'Profs, laten we niet capituleren!' en hij herinnert ons aan de hoofddoekenkwestie, we herinneren ons Jospin, minister van Onderwijs, die zei:

De jonge meisjes die binnenkomen met een hoofddoek, die moet men proberen te overtuigen hem af te leggen, maar als dat niet lukt moeten de lessen doorgaan en moet men hen toelaten.

Totale overgave dus. Bon, het is dus 2 november 1989. Het grote blad dat de Nouvel Observateur was, dat grote geweten van links, met Jean Daniel, het republikeinse links, het links waar wij van houden, hart en ziel van dat links zijn vervlogen. Dat het dood is kun je niet zeggen, maar waar zit dat links nu?

Jean-Claude Dassier: Ergens ver weg!

Pascal Praud: Er staat een vrije tribune in, getekend door Élisabeth Badinter, intussen naar rechts overgegaan, Régis Debray, intussen naar rechts overgegaan…

Ivan Rioufol: We zouden blij moeten zijn!

Pascal Praud: …Alain Finkielkraut, intussen naar rechts overgegaan, en Cathérine Kintzler. Nee, maar wat een formidabel intellectueel parcours hebben die mensen niet afgelegd! Want Régis Debray, vandaag is hij reactionair en conservatief...

Sophie Obadia: Niet eens rechts…

Pascal Praud: …omdat links en rechts niets meer voorstelt.

Sophie Obadia: Conservatief.

Pascal Praud: …en wat lees ik in dat ingezonden stuk? Wat staat er geschreven in dat stuk van 31 jaar terug? Het richt zich tot de minister van Nationale Opvoeding, Jospin:

Onderhandelen zoals u dat doet, en daarbij aankondigen dat u zult toegeven, dat heeft een naam: capituleren. ‘Diplomatie’ van dat slag moedigt juist diegenen aan die men wil paaien – en als zij morgen vragen dat de studie van Rushdie (Spinoza, Voltaire, Baudelaire, Rimbaud…) waar ons onderwijs vol van zit ...hun kinderen bespaard zou blijven, hoe zal men hen dat kunnen weigeren? Door uitsluiting?

Wat zegt dit stuk nog meer?

«Alle kinderen verwelkomen», zegt u. Ja, maar dat heeft nooit betekend: samen met hen ook de religie van hun ouders als zodanig binnenhalen. De islamitische hoofddoek dulden is niet een vrij wezen ontvangen (een meisje in dit geval), het is de poort openzetten voor diegenen die besloten hebben om haar, zonder discussie en voorgoed het hoofd te doen buigen. In plaats van dit jonge meisje een ruimte van vrijheid aan te bieden, zegt u haar dat er geen verschil is tussen de school en het huis van haar vader.

Zo schreef men 31 jaar geleden, en ik besluit:

Door de facto de islamitische sluier toe te laten, symbool van de vrouwelijke onderwerping, geeft u een blanco volmacht aan de vaders en broers, en dus aan het hardste patriarchaat op deze planeet. Tenslotte komt het hierop neer dat niet langer respect voor de gelijkheid van de seksen en de vrije wil de wet uitmaken in Frankrijk.

Ziedaar wat er geschreven stond in een groot links blad, 31 jaar geleden. Het kon vandaag geschreven zijn. En men heeft Niets gedaan, 31 jaar van ontkenning, en deze tekst bewijst dat.

 

Pascal Praud: Le déni…le déni ça m’intéresse. Le déni ça m’intéresse parce que j’ai retrouvé, par le plus grand des hasards d’ailleurs, Le Nouvel Observateur de 1989: Profs, ne capitulons pas! on nous souvient de l’affaire du foulard, on se souvient de Jospin, ministre de l’Éducation, qui dit: les jeunes gens qui entrent avec un foulard, il va falloir les convaincre de l’enlever, mais si on n’y arrive pas il faudrait faire le cours, et on doit les accueillir.

Démission totale. Bon, on est donc le deux novembre 1989. Ce grand journal qu’était le Nouvel Observateur, cette grande conscience de gauche avec Jean Daniel, la gauche républicaine, la gauche qu’on aime, la gauche qui s’est évanouie cœurs et biens, on ne peut pas dire qu’elle est morte, mais où est-elle, cette gauche-là?

Jean-Claude Dassier: Elle est très loin!

Pascal Praud: Il y a une tribune qui est signée par Élisabeth Badinter, passée à droite depuis, Régis Debray, passé à droite depuis…

Ivan Rioufol: On pourrait être content!

Pascal Praud: …Alain Finkielkraut, passé à droite depuis, Élisabeth de Fontenay, passée à droite depuis, et Cathérine Kintzler. Non, mais c’est formidable, le parcours intellectuel de ces gens-là! Parce que Régis Debray, il est réactionnaire et conservateur aujourd’hui…

Sophie Obadia: Même pas de droite…

Pascal Praud: …parce droite-gauche ça ne veut rien dire. Je veux dire réactionnaire et conservateur…

Sophie Obadia: Conservateur.

Pascal Praud: …et qu’est-ce que je lis dans cette tribune? Il y a 31 ans, qu’est-ce qui est écrit dans cette tribune? Ils s’adressent au ministre de l’Éducation Nationale, Jospin:

Négocier, comme vous le faites, en annonçant que l’on va céder, cela porte un nom: capituler. Une telle « diplomatie » ne fait qu’enhardir ceux-là mêmes qu’elle se propose d’amadouer –et s’ils demandent demain que l’étude des Rushdie (Spinoza, Voltaire, Baudelaire, Rimbaud…) qui encombrent notre enseignement soit épargnée à leurs enfants, comment le leur refuser? Par l’exclusion?

Que dit encore cette tribune?

«Accueillir tous les enfants», dites-vous. Oui. Mais cela n’a jamais signifié faire entrer à l’école, avec eux, la religion de leurs parents, telle quelle. Tolérer le foulard islamique, ce n’est pas accueillir un être libre (en l’occurrence une jeune fille), c’est ouvrir la porte à ceux qui ont décidé, une fois pour toutes et sans discussion, de lui faire plier l’échine. Au lieu d’offrir à cette jeune fille un espace de liberté, vous lui signifiez qu’il n’y a pas de différence entre l’école et la maison de son père.

Ça a été écrit il y a 31 ans, et je termine:

En autorisant de facto le foulard islamique, symbole de la soumission féminine, vous donnez un blanc-seing aux pères et aux frères, c’est-à-dire au patriarcat le plus dur de la planète. En dernier ressort, ce n’est plus le respect de l’égalité des sexes et du libre arbitre qui fait loi en France.

Voilà ce qu’a été écrit dans un grand journal de gauche il y a 31 ans. Ça pourrait avoir été écrit aujourd’hui. On n’a rien fait. 31 ans de déni, ce texte est la preuve.

Een gematigde imam aan het woord

Abdelali Mamoun is een gematigde imam, en hij mocht bij CNews commentaar leveren rond de maatregelen die Macron belooft na de onthoofding van de leraar in Parijs. Of van die maatregelen iets terechtkomt is vanzelfsprekend nog af te wachten, maar we worden door deze Mamoun toch al gewaarschuwd voor excessen.

Een man die hij noemt als een soort onrechtstreekse schuldige is natuurlijk Éric Zemmour ('clairement identifié', alsof het om un Fiché S ging). Mamouns discours is duidelijk: moslims mogen niet …het slachtoffer worden van deze shariamoord (die hij sterk afkeurt). Zo kort na een moord de naam laten vallen van iemand die enkel van het woord leeft, beschouw ik als een symptomatische smakeloosheid. Iets meer terughoudendheid had deze Mamoun gesierd:

Abdelali Mamoun: Ten eerste, bij de stappen die de regering nu onderneemt moet men op zijn hoede zijn voor collaterale schade, zodat niet wij moslims, gewoon omdat we moslim zijn, slachtoffers worden van deze campagne tegen het islamisme.

Ik verzet mij tegen elke stroming die het separatisme voorstaat, die de sociale breuk wil. Van huilebalken die zich als slachtoffers zien en constant zeggen: ja, wij zijn slachtoffers van de islamofobie, daar heb ik mijn buik van vol, men moet ophouden met dat soort dingen. Islamofobe uitspraken zijn er vandaag inderdaad soms vanwege bepaalde personen die duidelijk geïdentificeerd zijn, de Zemmours en consorten. Maar goed, voor mij vormen die geen gevaar voor de stabiliteit en de samenhang die er in Frankrijk moeten zijn, en ertoe moeten bijdragen om het vivre-ensemble te bevorderen, een samenleving vorm te geven en de samenhang van allen.

    

 

Premièrement, il faut faire attention au dommages collatéraux dans cette démarche qu’entreprend le gouvernement, que nous soyons pas nous musulmans, parce qu’on est simplement des musulmans, victimes de cette campagne contre l’islamisme.

Moi, je m’oppose à toute mouvance qui prône le séparatisme, qui prône la fracture sociale. Les pleurnichards victimaires constamment en train de dire : oui on est victime d’islamophobie, y en a marre, faut arrêter avec ces trucs-là. Il y a effectivement parfois des discours islamophobes de la part de certains aujourd’hui qui sont clairement identifiés, les Zemmour et compagnie. Mais bon, pour moi ils ne constituent pas une menace pour la stabilité et la cohésion sociale qui doit régner en France et qui doit contribuer à promouvoir le vivre-ensemble, le faire société, et le rapport entre tous.

Versprak Trump zich?

Of het een lapsus linguae was van Donald Trump toen hij de buitenlandse staatshoofden bedankte die hem hun ‘condolences’ betuigden, weet ik niet zo goed. Ik betwijfel het zelfs als ik in de Webster de definitie van dat woord bekijk. Het betekent volgens dat woordenboek ‘to express sympathetic sorrow’, sympathie uitdrukken voor een ander die in de zorgen zit.

In het Frans was dat vroeger ook zo, maar vandaag zijn ‘condoléances’ normaal een deelneming in de rouw die iemand treft, iets pregnanter dus.

Nu bewees die uitspraak volgens Dimitri Pavlenko, de overigens uitstekende commentator bij CNews, dat Trump aan de dood dacht. Blijkbaar heeft Pavlenko Freud erg ter harte genomen, ofwel denkt hij dat Engels slecht uitgesproken Frans is, maar dat je de woorden wel in hun Franse betekenis moet begrijpen.

Maar veel grappiger was daarna dat Christine Kelly, die het programma modereert, hem erop wees dat het la Covid is, niet le. De Académie française heeft aldus gedecreteerd. Even daarvoor had Kelly zelf nog ‘le’ gezegd, maar misschien heeft de regie haar snel iets in het oor gefluisterd, want de Fransen lachen niet met zulke dingen:

Dimitri Pavlenko: Het gaat Donald Trump, op het moment dat wij spreken, toch niet zo heel goed. Er is toch het risico op verslechtering, en zelfs stervensgevaar is niet uit te sluiten. Herinneren we eraan dat le Covid vaak verergert de tweede week, en Donald Trump zit nog niet in zijn tweede week. Overigens, als je dat bericht opnieuw beluistert dat hij op de sociale media plaatste, u weet wel dat korte bericht waarin hij aan een tafel zit – zonder das, je merkt dat hij er niet goed uitziet, hé – en daar begaat hij een lapsus en na die lapsus voel je aan dat hij aan de dood denkt want op dat moment bedankt hij de staatshoofden van heel de wereld die hem hun blijken van medeleven stuurden. ‘Condoléances’ is wat hij zegt, terwijl het eerder wensen voor een goed herstel waren. Je merkt dat Donald Trump psychisch toch aangeslagen is door wat hem overkomt.

Christine Kelly: En Dimitri, die ziekte van Trump plaatst le Covid toch wel midden in de presidentiële campagne hé, en wel een maand voor de verkiezingen. Zijn er politieke voordelen die hij uit zijn ziekte kan halen, of uit zijn genezing?

Pavlenko: Wel ja, dat is een goede vraag want het is waar dat wat die epidemie betreft Donald Trump het helemaal niet goed heeft gedaan. Hij was niet goed, en Joe Biden heeft dat goed begrepen. Maar Trump die ziek is door le Covid…

Kelly: Door la Covid, pardon.

Pavlenko: Ja, ja, maar eigenlijk…

Kelly: De Académie française heeft gezegd dat het ‘la Covid’ is.

Éric Zemmour: Gelukkig hebben we Christine !

Kelly: Ik ben waakzaam, ik ben waakzaam !

Pavlenko: Maar ziet u, Trump heu, wat betreft la Covid dus, is nu de man die weet waarover hij het heeft, hij heeft het gehad…

Dimitri Pavlenko : Donald Trump, à l’heure où l’on parle, il ne va pas si bien que ça. Il y a quand même un risque d’aggravation, et même le risque mortel n’est pas à écarter. Je rappelle que le Covid, ça dégénère souvent en deuxième semaine, et là, Donald Trump n’est pas encore entré dans sa deuxième semaine. D’ailleurs si vous réécoutez le message qu’il a posté ce weekend sur les réseaux sociaux, vous savez ce court message où il est assis à une table – sans cravate, on voit qu’il n’a pas l’air bien, hein – il commet un lapsus et on sent après ce lapsus qu’il pense à la mort parce que il remercie à un moment les chefs d’état du monde entier qui lui ont adressé leurs condoléances. Leurs condoléances, c’est ce qu’il dit, alors que c’étaient plutôt des vœux de rétablissement. On voit que Donald Trump, il est quand même psychologiquement affecté par ce qui lui arrive.

Christine Kelly : Alors Dimitri, la maladie de Donald Trump remet le Covid quand même au centre de la campagne présidentielle hein, quand même à un mois du vote. Est-ce qu’il y a des bénéfices politiques qu’il peut tirer de sa maladie, ou retirer de la guérison ?

Pavlenko : Ah mais oui, alors une bonne question parce que c’est vrai que Donald Trump sur l’épidémie, il n’a pas été bon du tout. Il n’a pas été bon, et ça, Joe Biden il l’a bien compris. Mais Trump malade du Covid…

Kelly : De la Covid, pardon.

Pavlenko : Oui, oui mais enfin…

Kelly : l’Académie française a dit que c’est la Covid.

Éric Zemmour : Heureusement qu’il y a Christine !

Kelly : Je veille, je veille!

Pavlenko : Mais si vous voulez, Trump heu, alors vis-à-vis de la Covid donc, c’est l’homme qui sait de quoi il parle, ah oui, il l’a eue…

Le Robert

Het kan iedereen overkomen!

‘In wat voor tijden leven wij!’ is een veelgehoorde klacht deze dagen. Inderdaad zijn er op tv naar het schijnt al dagenlang berichten over drie exhibitionisten. Begrijpelijk is die belangstelling wel, want het gaat over zogenaamde BV’s, al kent niet iedereen die kerels natuurlijk. Ook organiseert men, hoor ik, tv-debatten over de kwestie (op de radio heb je daar weinig last van).

En al gaat het hier over volwassenen, men wil de zaak graag duiden, verschuiven, opentrekken – de vis verdrinken zullen kwaadwilligen zeggen – naar de voorgegeven, geponeerde problematiek van jongeren. Voor een goed begrip: ik gebruik dit woord hier nog in de niet-journalistieke, oude betekenis.

Op Twitter las ik dat een van die drie mannen vond dat iedereen maar eens in de spiegel moest kijken. En een minister – ik weet niet exact van welke regering – een zekere Benjamin Dalle trad hem meteen bij: ‘het kan ook u en mij overkomen’. 

Nog op Twitter zag ik iemand deze Benjamin omschrijven als 'een wandelende paternoster’. Nu hou ik van beelden en dan blijft zoiets bij. Die jongeman is lid van de CVP – of hoe die partij tegenwoordig heet – en ik moet in het midden laten of de vergelijking klopt, maar onze Benjamin heeft in dit geval wél groot gelijk.

Mij overkwam het namelijk veertig jaar geleden in 1982. Ik heb mij toen ‘s nachts spiernaakt vertoond in het Gentse stadscentrum. Niet eens sokken had ik aan. Maar ik zeg het er meteen bij: dat was geen gewoonte van mij, er was sprake van uitlokking.

De media toonden geen belangstelling, maar toch besteedde één gazet hier aandacht aan. Dat was de ‘De Morgen’ – of heette die toen nog ‘Vooruit’? zoals het Feestlokaal en nu die partij? ...passons.

In elk geval, lezer, u kunt hieronder het verslag zien van mijn eenmalige uitspatting:

Wolven en lynxen

Aangezien vele landgenoten zich vandaag belaagd voelen door de oprukkende wolven, lynxen, vossen en wellicht nog andere dieren, kan het geen kwaad om de gemoederen wat te sussen.

Al in 1999 doken er in Zwitserland voor het eerst weer lynxen op, én wolven. Er zijn tot nog toe, in die twintig jaar dus, geen Zwitsers opgepeuzeld meen ik, maar wel vielen daar slachtoffers te betreuren in de bredere populatie van kippen en schapen. Van die schrijnende gebeurtenissen deed ik toen verslag op Radio1, in een zomerprogramma dat ‘De Wandelgangen’ heette.

Hieronder hoort u dat, met eerst wat wolvengehuil, tussendoor het gekrijs van twee lynxen die om een wijfje vechten, en tot slot weer een wolvenkoortje.

 

PS: Tito is later doodgereden doordat hij niet goed had uitgekeken bij het oversteken.

Nu zwijgen ze stilletjes

Wie we nog weinig horen zijn de EU-commissarissen, en de Belgische politici en hun journalisten die destijds Turkije mordicus bij hun ‘club’ wilden – ‘club’ was de term van Erdoğan voor de EU, maar niemand maalde om dat woordgebruik. Blijkbaar is enig eergevoel geen vereiste om EU-commissaris te worden. Die EU mocht geen ‘christelijke club’ blijven preciseerde Erdoğan, en in zijn eigen land alvast wil hij de laatste restanten van het christendom wegvegen: onder meer de Hagia Sofia is weer een moskee.

Evenmin maakte iemand bezwaar toen diezelfde Erdoğan zei dat de democratie iets was als een tram: je neemt die tot aan de halte waar je uitstapt. En dat Turkije een stuk van Cyprus militair bezet houdt (een oorlogsdaad gericht tegen …een Navo-bondgenoot) liet men eerder al over zich heen gaan. Een Karel De Gucht bijvoorbeeld keurde die bezetting impliciet zelfs goed.

Vandaag zwijgen die grote lichten in alle talen, want Turkije stuurt nu troepen naar Libië – voormalig Ottomaans bezit – en op zoek naar gas vaart het met marineschepen in Griekse territoriale wateren.

Maar wie nog tot voor kort verschillend dacht over dat EU-lidmaatschap was een kortzichtige, een bekrompene, iemand die niet het geopolitieke verstand van een Karel De Gucht of een Günter Verheugen bezat. Of erger nog: het was een racist of een mestkever. Turkije zelf mocht dan wel de genocide op de Armeniërs loochenen: zoiets moest je door de vingers zien.

Het was goed dat Éric Zemmour dit alles nog eens op een rijtje zette in het panel van CNews:

Christine Kelly: Harold Hyman, nog een woordje tot besluit?
Harold Hyman: Een woordje tot besluit. Morgen zal het gaan over dat nieuwe Turkije dat een bedreiging wordt, en dan hebben de Europeanen tenminste toch gezegd dat de oostelijke Middellandse Zee onder de soevereiniteit van de Europese naties valt. Dat zal wel voor enige deining zorgen, en vanzelfsprekend hoeft het geen betoog dat Turkije geen lid wordt van de EU. Dat is volslagen…
Éric Zemmour: Maar Harold leest mijn gedachten! Want als toemaatje wilde ik net herinneren aan al die verklaringen van een jaar of tien-vijftien terug – en ik wil hier geen zaag spannen hé…
Christine Kelly: Non, non, non…
Éric Zemmour: …al die Chiracjongens , die Juppés, de socialisten…
Christine Kelly: Het zijn er wel wat.
Éric Zemmour: …die zegden dat Turkije zo nodig bij de EU moest. En als dan simpele mensen hen zegden: maar dit slaat nergens op! dat is een mohammedaans land! dat ligt niet in Europa! …dan werden die voor sufferds versleten door de grote weldenkenden en de grote lichten van die tijd. En nu slaan die zelf een ridicuul figuur, dat moeten we toch zeggen! Dat moet toch gezegd worden!
Christine Kelly: Laat dit dan het laatste woord zijn…
Éric Zemmour: Wel ja, een beetje geheugen kan geen kwaad!
Christine Kelly: Zo is dat. Dankjewel voor deze opmerkingen, We hebben maar weinig tijd meer voor onze twee genodigden…

Christine Kelly : Harold Hyman, un dernier mot.

Harold Hyman : Dernier mot, demain voilà on va parler de cette Turquie nouvelle qui commence à menacer et les Européens ont dit quand même que la Méditerranée orientale est un enjeu de souveraineté pour des nations européennes. Donc là ça va tanguer et puis, évidemment, est-il besoin de préciser que la Turquie ne rentrera pas dans l’Union européenne. C’est complètement…

Éric Zemmour : Mais Harold lit dans mes pensées, parce que j’allais rappeler quand même, pour la bonne bouche, toutes les déclarations d’il y a dix, quinze ans. Non, mais je ne vais pas ...je ne vais pas scier tout le monde hein…

Christine Kelly : Non, non non.

Éric Zemmour : ...tous les chiraciens, les juppés, les socialistes…

Christine Kelly : Il y en a plein.

Éric Zemmour : …qui disaient qu’il fallait que la Turquie rentrât dans l’Union européenne, et quand les pauvres gens leur disaient : mais! ça n’a rien avoir, mais! c’est un pays musulman, mais! ce n’est pas en Europe… ils se faisaient traiter d’abrutis par les grandes consciences et les grandes intelligences de l’époque. Donc il faut dire quand même ils sont ridicules ces gens-là aujourd’hui quand même. Il faut quand même le dire, il faut le dire.

Christine Kelly : On restera sur ce dernier mot…

Éric Zemmour : Eh oui, quand-même, il faut quand-même un peu de mémoire quoi!

Christine Kelly : Tout à fait. Merci pour ces remarques. Il nous reste peu de temps pour nos deux invités…

We weten wel wie

De vakantie zit erop voor Zemmour, en zoals Christine Kelly ons vorige week al aankondigde is hij 'bronzé, presque noir'. Hier een stukje uit zijn eerste optreden van het seizoen:

Christine Kelly: Verwildering, onwellevendheid* …Éric Zemmour, waar is de juiste maat te vinden, welke termen moet de regering gebruiken om over de gewelddaden in de samenleving te spreken?

Éric Zemmour: Kijk, om deze discussie juist te plaatsen moet men begrijpen dat woorden een ideologische en politieke lading hebben. Dat is essentieel, en wie zijn woordenschat aan de samenleving weet op te leggen heeft de ideologische strijd gewonnen. Links weet dit al heel lang, en daarom vindt het voortdurend woorden uit. Bijvoorbeeld, voor ‘illegaal’**  zullen zij zeggen ‘mensen zonder papieren’, en vervolgens verzinnen ze ‘migrant’. Ziet u, dat is nu helemaal gangbaar, en men heeft de indruk dat het om mensen gaat die men niet mag aanhouden, het is tenslotte legitiem, zij migreren! en weet u, dat deden ze heel de geschiedenis van de mensheid door al. ‘Illegaal’ betekent: ‘U respecteert de wet niet? eruit dan!’ Bon. 
Of neem nu – hier zijn de feministen heel sterk in – ‘feminicide’. Vroeger, toen wij nog klein waren zei men ‘passionele misdaad’. Ah, dan waren de juryleden al meteen vertederd. Vandaag met ‘feminicide’ heeft men de indruk dat het om genocide gaat. Mannen doden vrouwen dus puur omdát het vrouwen zijn, en zij de vrouwen willen uitroeien.
Bon, dat is semantiek.

Onwellevendheid nu. Wat is onwellevendheid? Dat is niets: je mag niet op de grond spuwen, geen papiertjes op de grond gooien, dát zijn onwellevendheden. En Emmanuel Macron gebruikt die term voor diefstallen, verkrachtingen, misdaden. Daar zie je al een ontkenning van de werkelijkheid die voor mij grenst aan minachting voor wat de mensen meemaken.

En daartegenover dan dat woord ‘verwildering’.*** Kijk, dat woord ‘ensauvagement’ heeft een interessante geschiedenis. Natuurlijk, het spreekt dat we in ‘verwildering’ ook ‘wilde’ horen. En onder ‘wilde’ verstaan we ‘barbaar’. En dus denken we aan de plundering van Rome door de barbaren in 496, en tegelijk ook zien we alle latere invasies enzovoort. En laat voor een keer dat woord ‘verwildering’ nu van links komen: Aimé Césaire**** koos die term om de kolonisatie aan de kaak te stellen, die de pre-koloniale samenlevingen ‘verwilderd’ had, en die term is in de jaren 2000 verschoven naar…

Kelly : Naar rechts.

Zemmour : …naar rechts. Er is het boek van Laurent Obertone, La France Orange Mécanique, en zelfs Marine Le Pen heeft hem overgenomen, nog vele anderen en zodoende. Ziet u, die term komt uit die tijd. Maar laat ik u zeggen: in werkelijkheid gaat het noch om ‘onbeschaafdheden’ noch om ‘verwildering’. Er is geen verwildering van de hele Franse samenleving.

Kelly : Wat dan wel?

Zemmour : Wel, men weet heel goed wie er ‘verwildert’. Ik las in de laatste dagen van de vakantie een artikel van procureur Philippe Bilger zelf, die zegt: wij weten wie verwildert, wij weten wie agressie pleegt, wij weten wie op de agente Melanie inreed, wij weten wie de buschauffeur in Bayonne doodde, wij weten wie alles kapotslaat in recreatiecentra, wij weten goed wie de stranden van Marseille verpest, wij weten goed wie in Zwitserland de toegang tot een zwembad werd verboden. We weten dat maar al te goed. We weten dat voor negenennegentig komma negen procent het gaat om kinderen van de Maghrebijnse en Afrikaanse immigratie. Dat wil niet zeggen dat álle Maghrebijnse en Afrikaanse immigranten dat doen! Natuurlijk niet. Maar het betekent wel dat men weet wie het zijn. En men weet overigens ook wie de slachtoffers zijn. Dat zijn Melanies, en de moordenaars van Melanie heten dan Youssef of zo. Dat weten we allemaal. En we weten maar al te goed dat de kranten dat niet willen zeggen. En als dan – dat komt ook voor – toevallig een François de verkrachter is, dan staat in alle kranten gedrukt: ‘François V.’ Bizar is dat.

Dus eigenlijk weten we alles. Het probleem met die ‘verwildering’ is bijgevolg: wie verwildert? en wie is de schuldige en wie het slachtoffer?

_______

* ‘Incivilité’. Zoals altijd is het onmogelijk om alle connotaties mee te nemen. ‘Onbeschaafdheid’ kwam ook in aanmerking. Maar ‘une incivilité’ kan ook een gewone onbeleefdheid zijn, wat wel aangeeft dat Macron erg ver ging met zijn eufemisme.

** ‘Clandestin’ zegt hij, maar het Nederlands kent niet ‘clandestien’ als substantief, wel ‘illegaal’.

*** Gérald Darmanin, minister van Binnenlandse zaken, gebruikte die term op 24 juli in een interview met Le Figaro, en Marlène Schiappa (minister van samenleving, ‘citoyenneté’) trad hem gisteren bij. Zij zou hem ook gebruiken, zegt ze bij France Inter: « Je crois qu'il a tout à fait raison de l'utiliser, ce terme, et ça ne me dérangerait pas de l'utiliser. » Voor France Inter is dat een woord van l’extrême droite. Ze keken niet ver genoeg terug.

**** Césaire bedacht het woord ‘négritude’, ook door Léopold Senghor gebruikt. Diezelfde gietvorm bracht hier iemand tot het begrip ‘belgitude’ maar dat zou ons te ver voeren nu.

Christine Kelly: Ensauvagement ou incivilité, Éric Zemmour, où se trouve la juste mesure, et quels termes doit utiliser le gouvernement pour parler des violences dans la société ?

Éric Zemmour : Alors, il faut bien, pour bien comprendre cette discussion, il faut bien comprendre que les mots ont une valeur idéologique et politique. C’est essentiel, celui qui met des mots, et qui impose ses mots à la société a gagné la bataille idéologique. La gauche le sait depuis très longtemps. C’est pour ça qu’elle invente en permanence des mots. Par exemple, pour ‘clandestin’ elle dira ‘sans-papiers’, et ensuite elle inventera ‘migrant’. Et ‘migrant’, on a l’impression que c’est des gens, on ne peut pas les arrêter quoi, ça tient depuis tout le tour, et puis c’est légitime : ils migrent ! voilà, c’est l’histoire de l’humanité. Vous voyez : ‘clandestin’ ça fait : ‘tu ne respectes pas les lois ? dégage!’. Vous voyez ? Bon. Quand par exemple on dit – là les féministes sont très fortes aussi – ‘féminicide’. Avant, quand on était petit on disait ‘crime passionnel’. Ah, déjà les jurés, bon, ils étaient déjà attendris. Aujourd’hui ‘féminicide’, on a l’impression que c’est ‘génocide’. Donc que les hommes tuent le femmes uniquement parce qu’elles sont femmes et qu’ils veulent exterminer les femmes, vous voyez. La sémantique, bon.

Donc ‘incivilité’, qu’est-ce que c’est ‘incivilité’ ? C’est rien, c’est on crache par terre, on ne jette pas un papier, c’est ça les incivilités. Et Emmanuel Macron l’a utilisé pour des vols, des viols, des crimes. Voyez déjà le déni de réalité, qui va je pense jusqu’au mépris de ce que vivent les gens.

Et puis il y a le mot ‘ensauvagement’, hein, c’est de l’autre côté. Voilà, c’est très intéressant l’histoire du mot ‘ensauvagement’. Évidemment, dans le mot ‘ensauvagement’ on entend ‘sauvage’, c’est une évidence. Et dans ‘sauvage’ on entend ‘barbare’. Et donc on entend le sac de Rome par les barbares en 496, et puis on entend toute la suite, toutes les invasions et-cetera. Et ‘ensauvagement’ pour une fois, c’est un mot qui vient de la gauche : c’est le mot choisi par Aimé Césaire pour dénoncer la colonisation, que ils ont ensauvagé les sociétés coloniales – heu, les sociétés pré-coloniales, pardon – et qui est passé dans les années 2000 ...

Kelly : À droite.

Zemmour : …à droite. C’est le livre de Laurent Obertone, La France Orange Mécanique, c’est même Marine Le Pen qui l’a repris, d’autres gens qui l’ont repris et-cetera. Vous voyez, c’est un mot qui remonte à cette époque-là.

Mais je vais vous dire, en vérité, le vrai sujet c’est ni des incivilités, ni un ensauvagement. C’est pas un ensauvagement de toute la société française.

Kelly : C’est quoi ?

Zemmour : Ben, on sait bien qui ensauvage. J’ai lu il y a quelques jours avant la fin des vacances un article de monsieur le procureur Philippe Bilger lui-même, qui dit : on sait bien qui ensauvage, on sait bien qui agresse, on sait bien qui roule sur la gendarme Mélanie, on sait bien qui tue le chauffeur de bus de Bayonne, on sait bien qui cassent tout dans les centres de loisirs, on sait bien qui pourrit les plages de Marseille, on sait bien qui est interdit dans une piscine en Suisse. On sait bien tout ça. On sait que ce sont à quatre-vingt-dix-neuf  pourcent virgule neuf des enfants de l’immigration maghrébine et africaine. Ça ne veut pas dire que tous les immigrés maghrébins et africains font ça ! Évidemment que non. Mais ça veut dire qu’on sait qui ils sont. Et on sait qui sont les victimes d’ailleurs. On sait que c’est des Mélanie, et que les assassins de Mélanie s’appellent Jouseph ou autre. On sait tout ça. Et on sait d’autant plus que les journaux ne veulent pas le dire. Et que quand par hasard – et ça arrive – c’est un François qui est un violeur comme un autre, là, dans tous les journaux il y a écrit ‘François V.’ C’est bizarre.

Donc on sait tout ça. Donc le problème de l’ensauvagement c’est : qui ensauvage ? et qui est coupable, et qui est victime ?