Het probleem van de Tijd

 

Vanochtend viel keurig in mijn bus ‘Het Ontstaan van de Tijd. Mijn Reis met Stephen Hawking voorbij de Oerknal’, een vertaling van de Leuvense fysicus Thomas Hertog, verschenen bij Lannoo. De Engelse titel is: ‘On the Origin of Time: Stephen Hawking’s final theory’ (Random House 2023) en de auteur ervan heet ook Thomas Hertog.

Het zal vrees ik een leek niet makkelijk vallen om in die donkere materie door te dringen, temeer omdat ik mij afvraag of ik wat ik zal lezen wel een vertaling moet heten. Mij lijkt het dat een Nederlandstalige, die een Engels boek schrijft en het naar het Nederlands omzet, eerder een origineel werk aflevert.

Ook stelt zich hier het probleem van de Tijd: het ‘oorspronkelijke’ Engelse boek is nog niet verkrijgbaar, en het Nederlandse ligt op de tafel voor me. Ik ga ervan uit dat dit de echte tekst is.

De goede stijl

Jérôme Heldring (1917-2013), columnist van de NRC* en een tijd ook hoofdredacteur daar, las ik vaak – al vond ik hem in die jaren een bedenkelijke reactionair en moest je het omgekeerde denken van wat hij dacht. Maar ja, de man kon wél schrijven.

In de Groene Amsterdammer verscheen nu een mooi stuk over hem en daaruit licht ik een citaat, waarin ik een zin cursief zet die mij bijzonder beviel:

Het waren licht geschreven stukken, die vaak bijna terloops begonnen, met een citaat, herinnering of kleine gebeurtenis. Daaruit volgde een reflectie op een thema – democratie, geloof, internationale verhoudingen, publieke opinie, nationalisme, taal, onderwijs – aan de hand van een of meer auteurs. Het einde van de beschouwing, analyse of vergelijking bleef tamelijk open. Heldring deed geen moeite naar een verrassende pointe toe te werken. Hij liet de lezer gewoon een eindje meedenken over een actuele zaak of levenskwestie en liet die na ongeveer negenhonderd woorden achter met een vraag, een suggestie, een advies of losse stelling.

Duidelijk een man die nooit een schrijfcursus had gevolgd en zijn stijl door niets had laten bederven.
______________
* '...de deftigste krant van Nederland', schreef het communistische dagblad 'De Waarheid', een kwalificatie die Karel van het Reve met graagte overnam.

Dat ging langs steile klippen!

 

Gisteren vertelde UA-professor Walgrave bij Ivan De Vadder zaken die je op welke zender ook normaal niet te horen krijgt, en die je evenmin leest in de goede pers.

Om te beginnen vond Walgrave dat de burgers zich niet gerepresenteerd voelen door hun politieke representanten, en dat het thema ‘migratie’ daar veel mee te maken had. Zelfs 'los van de politiek' zei hij mysterieus. Hij gebruikte trouwens de neutrale term ‘migratie’ stelselmatig, en niet bijvoorbeeld het geëxalteerde ‘superdiversiteit’ waar superjournalisten zo gek op zijn, en dat inderdaad vrolijker klinkt. Ik vreesde op een moment dat de term 'omvolking' nog zou vallen, maar zover kwam het gelukkig niet.

Wel ging het van kwaad naar erger: even later sprak de professor over het Belang als was dat een normale partij met een partijprogramma, en gebruikte hij in één zin de begrippen ‘Vlaams Belang’ en ‘betrouwbaarheid’.

Als Walgrave nu maar niet gecanceld wordt door zijn wokerector, want bij gesprekken over migratie spitst die zijn oortjes.

Stefaan Walgrave: Asiel en migratie is gewoon een heel belangrijk thema, en ook los van politiek zijn er heel veel mensen die daar wakker van liggen. Dus bij de verkiezing van 2019 – dat heeft velen verwonderd, ook mij – was dat hun belangrijkste thema. En ook als je nu kijkt – we hebben ons stemmingsonderzoek gedaan – het is nog altijd het vierde thema, het is dubbel zo belangrijk voor een Vlaams Belangkiezer dan voor een andere kiezer enzovoort, en bovendien is de partij héél duidelijk de eigenaar van dat thema. En dus, d’er is geen enkele partij die aan de enkels van het Vlaams Belang komt wanneer het gaat over betrouwbaarheid rond dat thema.

Ivan De Vadder: En toch zegt u, het is daardoor, door die inhoud, door dat thema dat de andere partijen niet met het Vlaams Belang willen praten.

Stefaan Walgrave: Dat is in ieder geval mijn hypothese.