De goede stijl

Jérôme Heldring (1917-2013), columnist van de NRC* en een tijd ook hoofdredacteur daar, las ik vaak – al vond ik hem in die jaren een bedenkelijke reactionair en moest je het omgekeerde denken van wat hij dacht. Maar ja, de man kon wél schrijven.

In de Groene Amsterdammer verscheen nu een mooi stuk over hem en daaruit licht ik een citaat, waarin ik een zin cursief zet die mij bijzonder beviel:

Het waren licht geschreven stukken, die vaak bijna terloops begonnen, met een citaat, herinnering of kleine gebeurtenis. Daaruit volgde een reflectie op een thema – democratie, geloof, internationale verhoudingen, publieke opinie, nationalisme, taal, onderwijs – aan de hand van een of meer auteurs. Het einde van de beschouwing, analyse of vergelijking bleef tamelijk open. Heldring deed geen moeite naar een verrassende pointe toe te werken. Hij liet de lezer gewoon een eindje meedenken over een actuele zaak of levenskwestie en liet die na ongeveer negenhonderd woorden achter met een vraag, een suggestie, een advies of losse stelling.

Duidelijk een man die nooit een schrijfcursus had gevolgd en zijn stijl door niets had laten bederven.
______________
* '...de deftigste krant van Nederland', schreef het communistische dagblad 'De Waarheid', een kwalificatie die Karel van het Reve met graagte overnam.