De beste pennen schrijven voor De Morgen

.
...dat beweren ze toch bij De Morgen, maar je hoort die bewering nooit van andere journalisten. Jalousie zal hier ongetwijfeld een rol spelen, maar toch geloof ik dat er, zoals men zegt, méér is. Tenslotte hoor je ook nooit een gewone mens die dat beweert.

Waarom ik over De Morgen begin? Wel, enigszins tot mijn ergernis stond er in De Standaard vandaag zo goed als niets dat mijn ergernis kon wekken. Het brinkmannetje daargelaten natuurlijk, maar zijn kwantitatieve beschouwingen over vrouwen in de politiek liet ik al na drie-vier regels met rust.
Ter compensatie las ik Ruud Goossens, chef politiek van De Morgen.
Ruud Goossens (p.24) vertelt wel de gebruikelijke psychologiserende journalistenpraat over Leterme, die een knoeier is, maar hij zegt ook dat de CVP al een opvolger heeft gereedstaan, namelijk Kris Peeters. En dat de enige vraag is, of deze opvolger wel de ambitie heeft om ooit n°16 te betrekken.
Afgaand op het speelse fotootje boven zijn artikel, hebben wij hier te maken met een nog jonge chef politiek, en dan is dat geen slechte analyse. De inhoud mag alvast een vijf of een zes krijgen. Enkel de stijl, en soms de woordenschat moeten nog beter.
Ander goed punt: een duidelijk beeld van zijn doelpubliek lijkt Ruud al wel te hebben. Bij De Morgen zullen er nogal wat lezers zijn die niet weten wie de genoemde Kris Peeters is, maar dat vangt Ruud uitstekend op met zijn omschrijving “de voormalige topman van Unizo”. En enkele regels verderop bevestigt hij veiligheidshalve: “de voormalige topman van Unizo”.

Maar lezen wij verder:

"We hebben getoond dat we met een goede ingesteldheid in staat zijn om oplossingen uit te werken." Zelf zal hij het natuurlijk niet toegeven, maar met die boutade aan het eind van zijn onderhoud met Rudy Demotte, donderdagmiddag, zette Kris Peeters zich nog maar eens mooi af van het geruzie op het federale niveau.

Hier moet onze jonge vriend de correcte betekenis van de term boutade eens opzoeken, dat kan hem later nog diensten bewijzen. Ook kan iemand wel iets ván zich afzetten, maar in het Nederlands zetten wij onszelf af tégen iets.
Verder vind ik (puur een kwestie van smaak) zijn zin:

Het is exemplarisch voor de flair waarmee Kris Peeters dezer dagen door de Wetstraat flaneert.

weer té mooi geformuleerd. In een politiek artikel is stilistische soberheid niet noodzakelijk een teken van armoede, Ruud.

Een echt testimonium paupertatis is helaas wel een volzin als:

Natuurlijk blijft speculeren over de post-Leterme-era heiligschennis, en daar houden CD&V'ers on the record niet van, maar als het off toch gebeurt, dan valt de naam Peeters voor alle andere.

Of een gallicisme:

Dat blijft een huzarenstukje, want een cadeau was het minister-presidentschap vorige zomer absoluut niet.

Of zijn grammaticale probleempjes:

En, allerminst onbelangrijk, Peeters profiteert à fond van de kansen die zijn bestuursniveau hem bieden.

Of woordjes als:

premiersambities

Of slecht begrepen uitdrukkingen zoals deze contaminatie:

[Dan], maakt Peeters wel even tijd om in een interview te melden dat ze daar in Vlaanderen al lang gedane zaken mee hebben gemaakt.
[gedane zaken maken geen keer, gemene zaak maken met, zelfs komaf maken met &cet]

Of duistere, zelfs enigmatische zinnen als:

De nieuwe minister-president is een pragmaticus, zonder harde schijf bovendien, terwijl humor en zelfrelativering hem niet vreemd zijn.

Ruud zijn slotzin daarentegen:

Het N-VA-partijbestuur komt nu al klaar.

laat aan duidelijkheid juist te weinig over, is een tikkeltje brutaal, een kleine onopgevoedheid.

Volgende keer jouw tekst even herlezen, of liever nog laten nalezen voor je hem inlevert, Ruud!
.