Geen kwade analyse van Trump

Jammer is het voor de kandidaat-rector van de Gentse Universiteit, ex-minister en huidig Kamerlid prof. P. De Sutter dat alawieten en christenen bij honderden door de nieuwe bewindsvoerders in Syrië worden vermoord.

Dat eerder al de Hay'at Tahrir al-Sham vrouwen had verboden om zonder begeleiding van een man de straat op te gaan, of te lachen of te zingen, kon je nog door de vingers zien – het is een overgangsperiode tenslotte – maar dat martelen en moorden is er te veel aan.

Nu is het waar dat Vlaanderen niet gezegend is met bijzonder scherpziende politici, en even waar dat naïviteit mooi kan zijn, maar ziende blind zijn is dat niet, en verrast worden door dingen die telkens weer voorkomen duidt niet op veel kennis van zaken.*

Toegegeven, andere landen zijn vaak niet beter af. Denken we maar aan Roemenië waar een presidentskandidaat meent dat die Apollo-maanlandingen een uitvindsel zijn. Dan mag het nog een democratische schande zijn dat die kerel niet aan de verkiezingen mag deelnemen omdat een paar rechtertjes dat zo hebben beslist op bevel van de EU , het blijft moeilijk om een politicus ernstig te nemen die met zulke dingen komt aanzetten. Tenslotte is dat van dezelfde orde als geloven dat alles wel zal meevallen, en islam en democratie verenigbaar zijn.

Nog zo’n kerel die op tijd en stond krankzinnige dingen uit zijn voeten slaat, is natuurlijk Trump, maar bij CNN, de zeventiende juni van het jaar tweeduizend vijftien, had hij toch een helder moment:

Ik heb Assad dus gadegeslagen, en ook een beetje naar de overkant gekeken. Het probleem is dat we geen idee hebben wie de andere kant van Assad is. Waarschijnlijk is het ISIS. Ik zou zeggen, zijn we met Assad misschien niet beter af? We hebben geen idee wie die mensen zijn. We geven ze wapens, we geven ze munitie, we geven ze alles. Maar we hebben geen idee aan wie. Misschien zijn ze erger dan Assad en waar zijn we dan mee bezig? Waarom zijn wij hierbij betrokken? We moeten van ISIS af, heel belangrijk, maar ik kijk naar Assad, en wat mij betreft ziet Assad er beter uit dan de andere kant. En weet je, dit is eerder gebeurd: we steunen een bepaalde kant, en die kant blijkt dan een totale ramp te zijn.* Rusland is klaarblijkelijk erg gesteld op Assad. Laat ze hun gang gaan met ISIS, laat hen het maar uitvechten.

 

So I’ve watched Assad, and I’ve watched a little bit on the other side. The problem is: the other side of Assad, we have no idea who they are. They probably are ISIS. I’m saying, I would have enough with Assad, we have no idea who these people are. We give ‘em weapons, we give ‘em ammunition, we give them everything. But we have no idea who, maybe it’s worse than Assad. So, what are we doing? Why are we involved? We have to get rid of ISIS, very importantly, but I look at Assad, and Assad to me looks better than the other side. And you know, this has happened before: we back a certain side and that side turns out to be a total catastrophy. Russia likes Assad seemingly a lot. Let them way about ISIS, let them fight it out.

___________

* Onze politici en hun journalisten zijn wat hardleers. Denken we maar aan Guy Verhofstadt destijds, of, nauwelijks minder ridicuul maar veel vergeeflijker, aan de jonge Tom Naegels, allebei kinderlijk enthousiast over de 'Arabische Lente'.

Een democratische aanvalsoorlog

 

Nu onze politici en hun journalisten eendrachtig op het oorlogspad zijn, is het misschien nuttig om even in herinnering te brengen dat de NAVO – in naam een defensieve organisatie, al kwam het Warschaupact er pas later – lang vóór Poetin al een aanvalsoorlog voerde.

Zonder enig mandaat voerde die defensieve organisatie een kwarteeuw geleden bombardementen uit op Europa, meer bepaald op Joegoslavië. De democraat Bill Clinton passeerde daartoe de Veiligheidsraad,* want het ging hier om een humanitaire actie.

Een echte oorlog wilde Bill het niet noemen: hij sprak over een speciale militaire operatie – Operation Noble Anvil, Edel Aambeeld.

Daarbij werd een stuk grondgebied afgescheurd van een soevereine natie, en zo kwam de moslimstaat Kosovo tot stand, onder leiding van de UCK.** Dit alles zeer tot genoegen van de zogenaamde progressieven hier, en van een aantal per definitie neutrale NGO's.***

De zachtzinnige, humanitaire generaal Wesley Clark zorgde daarbij wel voor honderden burgerslachtoffers, en vergat ook niet het televisiestation van Belgrado te bombarderen (23 april 1999) want van daaruit werd misinformation verspreid. Tientallen voorbijgangers en personeelsleden stierven door zijn hand, maar de waarheid had gezegevierd. Zelfs Amnesty International noemde dit een oorlogsmisdaad.

Hieronder legt journalist Vincent Hervouët uit hoe het kwam dat de NAVO, na het uiteenvallen van het Warschaupact plots vergat dat het een defensieve organisatie was.

Of misschien lezer, wil u kennis nemen van wat twintig jaar geleden wél hier te lezen stond, maar niet in uw krant.

_____________

    * It was illegal but justified, vond een Commissie later.

  ** Het Kosovaars Bevrijdingsleger, nauw gelieerd met de Albanese drugsmaffia.

*** Praktische definitie: een Niet-Gouvernementele Organisatie is een gouvernementele organisatie die dat liever niet gezegd wil hebben, door de overheid flink gespijsd wordt, en grotendeels aan parlementaire controle weet te ontsnappen.

Mannenpraat en vrouwenpraat

 

De stellige, hoekige praat van mannen, en de minzame, clemente, ronde antwoorden van vrouwen, die zelfs nog een kleine opening maken om die kerels in hun eer te laten – het is een mooie tekening, en ongetwijfeld gaat het ook soms op die manier, maar wie deze (mij onbekende) artiest bijvalt, zegt tegelijk dat er, om het wat hoekig uit te drukken, inderdaad twee geslachten bestaan.

Of die uitspraak vandaag nog toelaatbaar is valt te betwijfelen.