Marino Keulen op het pad van le pauvre général Frédéric Vandingenen !

. De uitleg die Marino Keulen moest geven over de rechtstreekse verkiezing van de burgemeester, die nu toch niet zal doorgaan en in een forum terechtkomt: die uitleg wordt bij de bevolking met hetzelfde sérieux ontvangen als de uitleg over de Kongolese officieren die sneller naar huis mochten omdat hun peil zo geweldig was...

Maar ernstig. Dat partijen in een stelsel van representatieve democratie nooit zo'n rechtstreekse verkiezing in overweging hadden mogen nemen, evenmin als referenda trouwens, dat zal je noch Patrick Janssens –met zijn slimme Gaullistische voorstel om en ballotage, ttz in twee ronden te werken– en nog minder de VLD horen vertellen. Terwijl we hier te maken hebben met antipolitiek in de ware zin des woords. Zulke zaken gaan in tegen ons systeem, maar dat besefte burger Verhofstadt niet toen hij vanuit de oppositie zijn populistische voorstellen uitkraaide.

Natuurlijk kan ook een referendum of –verwant daarmee– de rechtstreekse verkiezing van bepaalde mandatarissen een democratische vorm hebben. Kijk naar Zwitserland. Maar dan zijn er heel andere consequenties: in dat land is het bijvoorbeeld ondenkbaar dat verkozenen over een bepaalde kwestie, die toevallig hen niet goed uitkomt, een referendum zouden weigeren. Ze mogen dat best willen, maar de bevolking beslist of er een referendum komt of niet, want zij heeft het initiatiefrecht! en onder voorwaarden is zo'n referendum bindend, en kan het een wet die is goedgekeurd in het parlement alsnog ongedaan maken. Zwitserland zou ik gerust een democratie durven noemen.

Ondertussen staan hier in dit land twee zaken vast: er komt geen rechtstreekse verkiezing van de burgemeester, omdat het Vlaams Blok te sterk staat, én er komt geen referendum over de toetreding van Turkije tot de EU, omdat 70 à 80 procent van de bevolking dat hersenspinsel zou wegblazen. Ik houd van definities en dus mijn vraag: in wat voor stelsel leven wij?

.