Zulke handleidingen lees ik graag

Zelf heb ik nooit een auto bestuurd, noch ooit een rijbewijs gewild, maar dat neemt niet weg dat ik een mooi boek over autorijden met plezier zal lezen, zoals ik ook over hengelen graag lees – The Compleat Angler van Izaak Walton bijvoorbeeld, dat in 1653 verscheen maar waar de auteur later nog vele verbeteringen in heeft aangebracht – al heb ik ook die mooie sport nooit beoefend.

Een boek dat ik enige tijd geleden ergens zag liggen was Besser fahren mit dem Volkswagen (1949, hier tweede druk 1951, 272 pagina's), van Arthur Westrup. Het leest vlotter dan een roman.

In 1951 was er nog geen sprake van sjoemelsoftware – er bestond eenvoudig nog geen software – en ook over prijsafspraken tussen de automobielfabrikanten hoorde je nooit iets, al waren die er misschien al wel.
Wel diende de autobestuurder toen nog over een aantal technische vaardigheden te beschikken, begrijp ik. [Prentjes worden groter als je erop klikt]

Westrup geeft nuttige tips aan de Volkswagenbezitter: waar hij zijn handen moet plaatsen op het stuurwiel, welke benzine hij moet nemen, hoe hij de olie moet verversen en welke olie hij dan moet gebruiken (niet te dik en niet te dun), hoe hij de banden kan beschermen tegen al te sterk zonlicht, hoe hij kan nagaan of de dichting van de cylinderkoppen nog in orde is, bij welk geluid van de motor hij moet schakelen enzovoort.

Nu eerst nog een liefdevolle wasbeurt voor de wagen (men wasse eerst het dak en vervolgens pas de flanken), en dan gaat het gezwind de Gotthard op!







Maar ook op zaken die niets met mechaniek te maken hebben en eerder van zedelijke aard zijn, wordt gewezen: men neme niet zomaar Hinz und Kunz (Heinrich en Konrad: om het even wie) mee als autostoppers!

Mit dem kümmerlichen Rest ihrer sommerlichen Bekleidung winkt diese Dame dem VW-Fahrer zu. Sicher gehört sie keiner Räuberbande an – aber dennoch sollten wir nicht wahllos Hinz und Kunz mitnehmen.

Volkswagen mag wat mij betreft nog veel sjoemelen, maar dat boekje van Westrup doe ik niet weg.