'Hyper': een jongensachtig voorvoegsel

Dat politicologen begrippen gebruiken die ze wellicht niet kunnen definiëren is geen geheim, maar in bepaalde mate lijken zij daar zelf enig besef van te hebben en zoeken de beoefenaars naar oplossingen die hun geloofwaardigheid misschien ten goede kunnen komen.

Professor doctor Nicolas Bouteca bijvoorbeeld, die in Gent astrologie politicologie doceert is zo iemand, maar het lukt hem niet altijd. Hij wilde in De Morgen iets kwijt over dat sponsordiner met Francken dat Doorbraak organiseert: ‘Dan ga je echt rekenen op een politicus om geld in te zamelen. Het gaat nog niet zover als de verzuilde partijkranten zoals we die vroeger kenden, maar dit maakt het wel moeilijk om je hyperobjectief op te stellen ten opzichte van de N-VA.’

De goede professor maakt naar mijn smaak wel een klein foutje waar hij stelt dat de kranten vroeger verzuild waren, een verschijnsel dat we nu, althans volgens de inzichten van de politicologische wetenschap, niet meer kennen. Dat alle gevestigde kranten massief gesponsord worden door de overheid is hem wellicht onbekend. Dat kranten bijgevolg helemaal niet meer ‘verzuild’ hoeven te zijn, of zelfs kúnnen zijn zolang ze essentieel allemaal hetzelfde vertellen, moet hem even ontgaan zijn.

Maar toegegeven, een wetenschap als de politicologie is ongetwijfeld in staat om in krantenberichten fijne nuances te ontdekken, waar een onwetenschappelijke waarnemer niets merkwaardigs opvalt. En dat kunnen zelfs hyperfijne nuances zijn, naar analogie met wat de professor weet over ‘objectief’ en ‘hyperobjectief’.

Ik zou hem die eerste term graag eens horen uitleggen, indien mogelijk in de woorden van zijn eigen wetenschap, en dan hoeft hij zich verder helemaal geen zorgen meer te maken: de betekenis van zijn jongensachtige toevoeging ‘hyper’ zoek ikzelf wel uit, zij het met behulp van een andere wetenschap dan de zijne. 

Want de Duitser mag wel zeggen 'Da staunt der Laie, und der Fachmann wundert sich', hier is het de politicologische leek die paf staat van het gemak waarmee de vakman termen rondstrooit.