Tot de laatste druppel!

Al mogen velen hem dankbaar zijn, toch zal de naam van Wilhelm Carl Raydt bij weinigen een schok van herkenning teweegbrengen. Ook grote namen uit de geschiedenis worden vergeten, en encyclopedieën worden vandaag niet meer gedrukt. Wel is er heel wat te vinden op het web, maar mijn oude Brockhaus van 1908 zou ik toch niet willen missen – voor het prachtige drukwerk en de schitterende platen, soms in kleur, maar vooral voor de nu vergeten onderwerpen.

Neem het lemma Bier, dat vele pagina’s beslaat. Hier tenminste lezen we over de grote verdienste van de chemicus Raydt, en iedereen die op een zonnige namiddag een frisgetapt pilsje lust zou een ingetogen gedachte aan hem mogen wijden:

Ein großer Fortschritt war die Einführung der flüssigen Kohlensäure als Druckmittel zum Bierausschank. Dieses Verfahren, das sich Raydt schon 1880 patentieren ließ, ermöglicht das Auslegen großer Fässer auch bei geringem Konsum, da hierbei das Bier bis zum letzten Tropfen frisch (d.h. kohlensäurereich) bleibt. Die flüssige Kohlensäure kommt für diesen Zweck in großen schmiedeeisernen oder stählernen Flaschen zur Verwendung. Mit 10 kg flüssiger Kohlensäure (welches Quantum 1903 etwa 2M kostete) kann man etwa 4000 l Bier verzapfen.

Een grote vooruitgang was de invoering van vloeibaar koolzuur als drijfmiddel voor het tappen van bier. Dit procédé, waarop Raydt al in 1880 patent had genomen, maakt het mogelijk grote vaten aan te leggen, zelfs bij geringe consumptie, omdat het bier hiermee tot de laatste druppel fris blijft (d.w.z. rijk aan koolzuur). Het vloeibare koolzuur staat in grote smeedijzeren of stalen flessen hiertoe ter beschikking. Met 10 kg vloeibaar koolzuur (wat in 1903 ongeveer 2 mark kostte) kan men ongeveer 4000 liter bier vertappen.

Brockhaus‘ Konversations-Lexikon.

Vierzehnte vollständig neubearbeitete Auflage.

Neue Revidierte Jubiläums-Ausgabe.

Leipzig: F.A.Brockhaus. 1908.