Houellebecq over de media

 Laat me meteen bekennen dat ik nooit eerder een boek van Houellebecq gelezen, of zelfs maar gekocht had. Dat hij nog in leven is speelde tegen hem, want ik lees meestal auteurs die al een eeuw of twee-drie onder de zoden liggen. Maar nu kwam de man vorige maand met een klein boekje, 100 bladzijden of zo, en dat leek me een gelegenheid om met hem kennis te maken.

Het gaat over een pornokwestie in Amsterdam waarin hij verwikkeld is – er loopt blijkbaar nog een beroepsprocedure voor de rechtbank daar – maar soms zegt hij dingen van meer algemeen belang en is hij ook geestig, een vereiste van elke goede auteur.

Hier een voorbeeld:

Ik heb lang naar de nieuwszenders gekeken, hoewel ik me steeds meer ergerde aan de helse lengte van hun reclameblokken. Na de eerste drie maanden van de COVID-crisis gaf ik het op omdat ik het speciale programma onverteerbaar vond dat de klok rond aan deze oninteressante pandemie werd gewijd. In principe gaan nieuwszenders ervan uit dat één onderwerp, en alleen één onderwerp op een bepaald moment het nieuws uitmaakt, maar dit ging te ver en ik voelde dat mijn relaties met de medische wereld, die tot dan toe uitstekend waren geweest, er uiteindelijk onder zouden lijden. Ondanks de pittoreske kandidatuur van Éric Zemmour ben ik er nooit werkelijk in geslaagd om weer aan te haken, en de oorlog in Oekraïne hielp ook niet echt en leerde me alleen dat generaals nog saaier kunnen zijn dan dokters.

Michel Houellebecq

Quelques mois dans ma vie

Octobre 2022 - Mars 2023

Flammarion, Mai 2023, p.75