Eén beeld vertelt meer dan duizend woorden

.
Je hoort dat vaak zeggen. Ik heb het nooit willen aannemen en altijd het omgekeerde gedacht. Toch is de uitspraak juist, en af en toe moet je een mening kunnen herzien, al gaat dat niet van harte.
Gelukkig bevinden wij ons hier niet, zoals men zegt in een of/of-situatie. Soms krijg je woorden én beelden, allebei. In mijn kwaliteitskrant las ik een artikeltje van de reporter Reynebeau Marc [*], en daar stonden ook foto's bij afgedrukt.

De man bracht verslag van de evenementen op het Poelaertplein in Brussel, waar hij zaterdagavond in ons aller plaats “België danst” had meegemaakt, de heuglijke simultane gebeurtenis waar al zo lang sprake van was. Het moet een mooi feest geweest zijn lezen wij, en bij momenten viel het plein zelfs wat krap uit.
Ook lezen wij dat er een tweetalig lied ten gehore is gebracht waarin een stuntelige Vlaamse minnaar zijn Belgische geliefde vouvoyeert. De concurrerende Franstalige amant is al een stapje verder en mag tutoyeren.

Op de Kouter in Gent is meer plaats dan op het Poelaertplein, maar ik moet daar iets te vroeg op de avond gepasseerd zijn want veel volk heb ik niet gezien. Waarschijnlijk is er op de laatste knip nog wat bijgekomen, een fenomeen dat ook Reynebeau beschrijft in zijn artikel. Dat kan best, want dat plein in Gent is niet slechter gelegen dan het plein in Brussel en elke zondag, winter en zomer moet je er op de koppen lopen voor de bloemenmarkt.
Voor wie de Kouter niet kent: het is een rechthoekig plein. Aan de kant van de Zonnestraat hadden de organisatoren ongeveer een derde van de lengte met dranghekken afgezet – niet over de volle breedte natuurlijk want dan zou de tram er niet meer door kunnen, maar enkel het gedeelte tussen de boompjes – en zo was er plaats voor een ruim podium, voor de TV-camera’s op hun driepikkels en voor de opgekomen danslustigen.

Niemand kan tegelijk op twee plekken zijn en ik moest naar huis, maar mijn indruk was dat de omliggende pleinen in Gent op datzelfde moment juist wat last hadden van te veel volk.

Vaak schieten woorden te kort inderdaad, en dan zijn foto’s en TV-beelden een welkome aanvulling. Wat mij bij de foto’s in de kwaliteitskrant en ook bij de TV-beelden een beetje tegenviel waren de lage camerastandpunten. Toegegeven, juist daardoor kregen wij een goed beeld van de vreugde op de gezichten der individuele aanwezigen, maar anderzijds voelde ik een gemis aan een totaalbeeld. Alles tonen kan natuurlijk niet – altijd zullen er keuzes gemaakt moeten worden – en dat we de heer Albert Coburg nu hebben kunnen zien, met naast hem zijn wat verzuurde mevrouw Mosselman, maakt veel goed.
Maar toch, ik miste perspectief, misschien een overzichtsbeeld van het Poelaertplein, desnoods een beeld met de helft van de Kouter. Bijvoorbeeld geschoten vanuit een appartement op een eerste of tweede verdieping.

[*] meer over reporter Reynebeau hier