Vogue la galère

.
Laatst stond ik met een collega in de lift, en hij vertelde me dat hij in De Volkskrant een heel artikel had gelezen over een op komst zijnd nieuw model van Toyota. Het artikel had hem totaal niet geïnteresseerd zei hij, want had hij geen belangstelling voor auto’s, laat staan voor Toyota’s. Dat moest hij mij overigens niet zeggen, want ik zie hem nooit anders dan op zijn Brompton-vouwfietsje. Maar de journalist van de Volkskrant had hem aan het lijntje gehouden omdat zijn artikel zo goed geschreven was. Mooi Nederlands, goede toon, grappig, al wat je wilt.

Met voetbalreportages op de radio had ik dat in de tijd ook. Je stond in de keuken ajuin te snipperen en dan begon op de transistor Jan Wauters aan een zin, of liever aan een periode, en hij noodzaakte je te wachten op zijn finale substantief of werkwoord, terwijl hijzelf dringend nog enkele aanhalingstekens en haakjes en gedachtestrepen aan het sluiten was. Als zijn werkwoord of verleden deelwoord of substantief eindelijk gevallen was, kon je met een gerust gemoed een opwellende traan uit je ooghoek wissen.

Wat is echter het lot van de Standaard- of .Morgenlezer?
Als er in de Marollen een gruwelijke moordpartij moet verslagen worden, dan schrijft in De Morgen ene Sue Somers over de verdachte:
Van een onschuldige student burgerlijk ingenieur die het weekend aan zee doorbracht om te blokken voor zijn examens tot de voorlopig enige verdachte van de moord op zijn ouders en zijn zus: het was niet bepaald de week van Leopold Storme. […] Reconstructie van een allesbehalve rimpelloze week.
Preliminair aan een goede stijl is natuurlijk dat de hersenschors van de schrijfster niet geheel rimpelloos is. Maar het was misschien bepaald niet Sue haar weekje, en laten we daarom wat verder bladeren.

Op p.42 heeft zekere Paul Baeten Gronda iets te vertellen over Salman Rushdie, die zich voortaan Sir Salman mag laten noemen. Niet echter Sir Salman Rushdie, zoals onze Paul Baeten Gronda meent. Baeten lijkt anders wel een bepaalde affectie voor het Engels te vertonen, tenminste als ik mag afgaan op de woordkeuze in zijn korte artikeltje: can’t have it all, gimme a reason, motherfucker-from-hell, cool, nordic walken &cet.
Ook een bijna-Nederlandse uitdrukking als Hoe dan ook, zo’n fatwa, dat is geen ritje op de paardenmolen toont dat zijn hart elders ligt.

De Ezel van Buridanus is zoals wij weten van honger omgekomen omdat hij niet kon kiezen tussen twee gelijk lekkere hooioppers, en iets dergelijks dreigt er voor Engelssprekenden die niet tijdig weten te kiezen tussen my ass en my arse. Hier lijkt mij Baeten Gronda’s vertaling met mijn reet een heel gelukkige greep.

De koningin van Engeland zal niet gauw van honger omkomen, want naar het schijnt verorbert die elke ochtend twee bokkingen. Zij heeft zelfs een bediende die zich speciaal ontfermt over de aanschaf van deze beesten. Ik vertel u dat lezer, omdat onze Paul meent dat de koningin niet rauwig zal zijn om de recente heisa rond Sir Salman. Vroeger kon een journalist zijn kemels afschuiven op de zetter…

Klein feitelijk foutje moet ik nog signaleren:
De fatwa is ondertussen opgeheven, maar de extremen onder de extremisten, of slimme strategen die 'gimme a reason' op het voorhoofd hebben staan, willen daar niet van horen.
Een fatwa kan niet opgeheven worden Paul, ook niet door de gematigdsten onder de gematigden.

Nu hebben we De Standaard nog niet gehad, maar zij moeten niet bang worden. N'ayez pas peur! .het was helemaal niet erg deze keer.
De allermeeste artikelen heb ik overgeslagen, maar ik las wel het interview met Jean Galler, de Luikse chocolademaker. Dat gesprek ging in het Frans, maar de journaliste Isa Van Dorsselaer had het voor ons vertaald. Galler vertelde:

Alles brengt me aan het lachen. (lacht) Soms is mijn vrouw gegeneerd als we naar het theater gaan. Mensen rond ons horen niets meer van wat op het toneel gebeurt, omdat ik er te luid en te vaak overheen lach. Ik heb le sourire facile.

Hoe zoet de chocolade van Galler ook mag zijn, ik geloof dat zijn vrouw beetje een verzuurd type is. Als een mens al niet meer mag glimlachen!
Maar als ik nu goed lees, dan heeft zij misschien toch gelijk, en beschikt haar man over een hinderlijke, bulderende rire facile ?

Blijven roeien jongen en meisjes !
___________________

P.S. van 25 juni. Luc Van Braekel merkt mij op dat Jean Galler waarschijnlijk gezegd heeft: "J'ai le fou rire facile". Natuurlijk! dat ik daar zelf niet aan gedacht heb ...maar bij de journaliste had hoe ook een belletje mogen rinkelen.

.

.

Rebelsheid of ecclesiastische bonhomie?

.
Dat hij een goed entertainer is op de televisie weet iedereen, maar oordelen over bijvoorbeeld  Rik Torfs zijn canonieke capaciteiten kunnen weinigen onder ons denk ik. Evenmin lezer, zullen u en ik ooit weten of Torfs zondag een kans had gemaakt als hij zich op een willekeurige lijst had aangemeld.
Misschien net niét moet hijzelf overwogen hebben, want tenslotte had hij ervaring, weze het enkel met academische verkiezingen.
Als columnist anderzijds kan ik Torfs van tijd tot tijd wel smaken in De Standaard. Ja! in het land der blinden hoor ik roepen maar ik zou toch willen opmerken dat binnen de cirkel van het politiekcorrecte hij zich al eens in de nabijheid van de krijtlijnen durft te wagen. Het ontbreekt mij aan de tijd om voorbeelden te geven, maar minstens een stoute collegejongen is die Rik toch.
Elkeen zal zijn eigen afwegingen maken, en elk schrijft wat hem goeddunkt, maar feiten mogen altijd kloppen. In zijn laatste column had Rik enige moeite. Zijn bedoeling was begrijpelijk: hij moest op een relativerend toontje Jean-Marie Dedecker even op zijn plaats zetten als populist.

Maar stemmen voor Jean-Marie? Nooit. 'Ik zeg wat de mensen denken', meldt hij. Dat vind ik jammer. Want waarom denkt hij niet gewoon zelf na? Hij zou het kunnen. En het is zijn plicht. Een politicus moet naar de mensen luisteren, maar heeft niet het recht hen naar de mond praten. Dat laatste is trouwens een vorm van minachting. Een politicus mag niet zomaar nazeggen wat de mensen denken. Als er niet overal politici waren geweest die zich ondanks de volkswil tegen de doodstraf hadden verzet, bestond ze nu in de meeste Europese landen nog. Dat heb je nu eenmaal met gezond verstand. Het is niet genuanceerd. Het is wreed. Het is niet gezond. Gezond verstand is de ultieme vlucht voor de complexiteit van het leven. Misschien zijn normen en waarden wel de iets beschaafdere versie ervan. Gezond verstand in een zondags kostuum. Dit terzijde.

Wel, dit eveneens terzijde:. in Zwitserland, het enige land waar bovenstaande stelling getest kan worden, is juist de vraag om de doodstraf weer in te voeren de laatste jaren al twee of drie keer in referenda aan de bevolking voorgelegd, en telkens werd zij afgewezen. Torfs weet dit wellicht niet –niemand weet alles– maar meer ten gronde: als het er echt om spant, dan gelooft Torfs niet in de democratie is mijn vrees.
Laat ik hem nu volgende schrikwekkende mededeling doen: de Zwitserse burgers kunnen morgen die vraag opnieuw stellen! Zij kunnen die aan zichzelf stellen alstublieft ...want het volstaat daar dat enkele Eidgenossen genoeg handtekeningen bij hun andere samenzweerders weten te ronselen, om een beslissend referendum af te dwingen.
Niet zo'n plezierige gedachte, hé Rik? En het wordt nog ongezelliger: zelfs al zou het Zwitserse Parlement morgen de doodstraf invoeren, of wat voor wet ook invoeren of afschaffen, dan nog zou de bevolking die wetten weer ongedaan kunnen maken, of alsnog weer invoeren. Wat die volksvertegenwoordigers eerder beslisten wordt dan nul et non avenu.
Het initiatief daartoe ligt in Zwitserland bij de burger, professor!
Goed, misschien speelt een term als initiatiefrecht niet echt een rol in uw ecclesiastisch vak, maar professor Torfs, u bent toch doctor in beide Rechten, niet?
.

In Leterme en in Vande Lanotte zit te veel flogiston

.

Naarmate de kiescampagne vordert gaan sommige politici in moreel opzicht vooruit, anderen weer achteruit.
Tot deze laatste categorie behoren helaas Leterme en Vande Lanotte. Wat die de jongste dagen hebben uitgekraamd over de Armeense genocide is, laten wij het woord maar gebruiken, mensonwaardig.
Nu het er begint om te spannen, beginnen zij tekenen van morele en intellectuele incontinentie te vertonen.
Intellectueel gesproken leven beide heren altijd al een beetje boven hun stand is mijn indruk (ils pètent plus haut que leur cul, zegt de Fransman), maar als er toevallig niets dringends omhanden is valt dat niet aan iedereen op. Deze week echter wreekt zich hun gebrek aan intellectueel gewicht en moreel besef. Ze gaan vanzelf zweven.
Voor Leterme is het natuurlijk vervelend dat zijn kandidaat-soldaat, tegelijk senaatskandidaat Ergün Top ronduit incivieke verklaringen heeft afgelegd over Armenië, en zelfs over het opnemen van de wapens tegen België, in het geval Turkije in conflict zou komen met ons Koninkrijk !
Hypothetisch geval natuurlijk …alhoewel? Turkije bezet militair een stuk van Cyprus, van Europa dus. Volstrekt illegaal, en strikt genomen zou men kúnnen spreken over …een toestand van oorlog.
In eer en geweten moest Leterme zijn senaatskandidaat Top voor elk van deze beide verklaringen laten schrappen van de ledenlijst van zijn partij (en Top zijn burgerrechten moeten trouwens eens bekeken worden). In Nederland gebeuren zulke dingen.
Vande Lanotte is zijn toekomstige coalitiepartner nu bijgesprongen: tegen de Belgische wet in trekt hij de Armeense genocide in twijfel. “Er moet vooral méér onderzoek naar gebeuren”. Het antwoord van iemand die de situatie niet meester is, het intellectueel allemaal niet aankan.
Nu, ook op het moment dat de BHV-kwestie heet was, net toen wist onze professor niet goed of hij als jurist of als politicus moest spreken, want die twee zielen in zijn borst gaven hem twee verschillende antwoorden. Het werd de politicus die sprak, en Vande Lanotte veracht de wet moesten wij besluiten.
Karel De Gucht dan weer, die misschien moed heeft geput uit de standpunten van Sarkozy, verklaart nu: "Wat hij [Leterme] zegt, is een platte tjevenstreek, die ik enkel kan verklaren door het feit dat hier meer Turken dan Armeniërs wonen."
Dat staat zo in De Morgen, en het is heel flink van Karel want vroeger – toen hij als Buitenlandminister nog stage liep – sprak hij heel andere taal.
De Gucht heeft dus, in tegenstelling met zijn collega's, vooruitgang gemaakt in het zicht van de eindmeet.
Maar graag wil ik nu snel het standpunt horen van de Turkse kandidaten op de VLD-lijsten. Kan dat nog vóór zondag? Zou ergens een journalist zich kunnen vrijmaken voor dit karweitje?
.

Een fors uitgevallen bunsenbrander

.
Mooie foto in De Morgen met een grappige commentaar van de journalisten "TS" en "KM".

.

Preventief ingrijpen tegen de processierups kan niet meer. Nu de rupsen van schadelijke haartjes voorzien zijn, kunnen alleen een bunsenbrander en natuurlijke vijanden de diertjes verdelgen.



Preventief ingrijpen tegen iets dat al aanwezig is lijkt mij inderdaad bijna onmogelijk, behalve voor professor Barabas met zijn teletijdmachine.

Maar dat ze bij De Morgen niet te sterk in hun schoenen staan als het over scheikunde of wat voor exact vak ook gaat, bleek hier eerder al. Daarom hiernaast een tekening van een meer gebruikelijk model van de bunsenbrander.

__________________________

P.S. Overigens hoor je nergens iets vertellen ten gunste van deze vrome rupsen, en dan schiet Gaia in dezen toch wel te kort, wilde ik nog gauw zeggen. En ter intentie van "TS" en "KM" : is het begrip "natuurlijke vijanden" wel helemaal koosjer of halal op jullie redactie?

Onze eigen Drie-Keizersslag

.

Het grote debat vanavond tussen de drie kanseliers heb ik niet kunnen zien, omdat ik juist op dat ogenblik in elegant gezelschap een pint aan het drinken was op de Graslei. De conversatie daar ging weliswaar over koetjes en kalfjes, maar was toch levendig en interessant genoeg om ons bezig te houden, ook al gingen vanzelfsprekend de gedachten van tijd tot tijd uit naar de historische veldslag die zich op het kleine scherm aan het voltrekken was.

.Ik hoor nu in de samenvatting van het radionieuws, dat het een evenwichtig debat is geworden, mét inhoud. Bravo, dat is al een opluchting. En, anders dan in Austerlitz: .geen van de drie kanseliers ging af.
Dat kon ook moeilijk zou ik denken want de zelfgekozen thema’s waren blijkbaar werk, justitie en milieu. Drie zaken waarover je het wel eens kunt worden, aangezien je aan twee ervan weinig kunt veranderen. Justitie dan: hier inderdaad valt het mennèdzjment nog wat te verbeteren moet Guy gezegd hebben.
Thema’s als BHV, of nog immigratie, nationaliteitsverwerving, importbruiden, of tout court de verenigbaarheid van de islam met een beschaafde Westerse maatschappij …die lijken geen rol van betekenis te hebben gespeeld. Wellicht omdat er een kanselier ontbrak in het debat, en tegelijk alle anderen de oude Burgermanifesten vergeten waren.
Verbeter mij lezer als die zaken wél ter sprake kwamen, maar nu lijkt het mij haast alsof dit debat, zoals men zegt een maat voor niets is geweest.
.