Hebben wij nog een voldoend aantal paarden ?
..
Wellicht hebt uzelf de opmerking al gemaakt, lezer, maar de laatste tijd is er nogal wat te doen rond aandelen. Aanvankelijk bankaandelen, vervolgens alle aandelen.
Dat onderwerp heeft van in mijn prille jeugd mijn belangstelling weggedragen, ook al kende ik het woord toen nog niet –grote mensen die daarover spraken, hadden het altijd over acties– en is de belangstelling altijd van puur theoretische aard gebleven.
Dat die zaak mij zo interesseerde komt door de radio. Op werkdagen werden ’s middags de beurskoersen van Brussel voorgelezen, vlak na het Nieuws. Het kan ook vlak ervoor geweest zijn, laten wij dit in het midden.
Wat ik mij ook niet meer juist herinner is of de rubriek werd ingeleid met wat wij tegenwoordig een jingle noemen. U zult echter van mij aannemen dat ook zonder jingle namen als Rio Tinto, Kilo Moto, Compagnie du Kasai, zelfs Wagons-Lits mij als muziek in de oren klonken. Die leken wel uit Jules Verne of Karl May of Nowee te komen.
Ook zag ik, met vakantie bij mijn grootouders in het boerendorp Wezembeek-Oppem, soms meewarige lachjes aan tafel als toevallig mijn groottante ter sprake kwam die op haar zolder een malle had staan, vol met acties van de Tramways de Buenos Ayres. Die waren nog het papier niet waard waarop zij gedrukt waren, wist mijn grootvader.
Het woord penny-aandelen had toen nog niemand gehoord denk ik, maar nu begrijpen wij allemaal dat die arme tante wellicht was opgelicht door de Lippensen van haar tijd. En aangezien ik op school de hoofdsteden van alle grote landen al had moeten leren, vond ik het toch eigenaardig van die tante dat zij zo’n grote belangstelling had voor trams die tenslotte in Argentinië moesten rijden.
Het aandeel echter dat altijd mijn grootste aandacht trok, meer zelfs dan Kilo Moto, was dat van de Paardenreserve. .Paarden genoten mijn grote achting, meer nog dan moto’s.
Meestal schommelde dat aandeel rond de zeventienduizend frank meen ik mij te herinneren (vierhonderd tweeëntwintig euro zouden wij tegenwoordig zeggen), soms een beetje meer en soms een beetje minder.
Als mijn grootmoeder hoorde dat het onder de zeventienduizend was geraakt, dan keek zij verschrikt naar haar man, maar die bleef onverstoord aangezien hij enkel kippen, konijnen en duiven kweekte voor aan tafel, en zo kon de maaltijd in alle rust afgewerkt worden.
.
.
http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html
8 opmerkingen:
Op mijn vraag wat dit betekende antwoordde mijn moeder dat dit het Franse woord was voor een reservepaard. Maar ik geloofde haar toen niet. Ik verdacht haar ervan dat zij het ook niet precies wist en me met een kluitje in het riet stuurde.
De laatste jaren heerst er ook radiostilte over het waterdebiet van de Rijn : Kaub en Ruhrort hebben hun pluimen verloren ; of vraag maar niet aan een jongmens van heden wat schotbalken zijn, laat staan geopende doorlaatklepjes.
Schitterend, de herkenning. Ik heb het ook jaren als "paardenreserve" verstaan die "parts de réserve". En van schotbalken gesproken: die waterstanden: "17, was 5"...hoelang ik er over gedaan heb om te snappen dat die "was" dezelfde als die van de wassende maan was.
Dank allebei, figaretto en avondlander:
soms vind ik Niets in DS, DM &c. en dan schrijf ik zelf maar iets ;-)
Alsof het gisteren was. "Bloemfonteyn plus vier". Geen jingle, in mijn herinnering. Ik vroeg aan mijn moeder wat dat vreemde woordje plus wou zeggen. "Later zal je dat wel begrijpen" zei ze. Dat was ook haar antwoord op "Mama, waar komen de kindjes vandaan."
Koen Fillet laat mij ondertussen weten dat hij Stilfontein bedoelde, niet Bloemfontein. En inderdaad, dat is zelfs nog een mooiere en mysterieuzere naam.
Cofinindus herinner ik mij nog, en Brufina...
Ook hoor ik nog de openingstune (heette dat toen niet het kenwijsje) van Etienne Vanneste's Opera- en Belcantoconcert op de zondagmiddag.
Zelf herinner ik mij in het bijzonder de stem die op kalme toon, zonder tegenspraak te dulden, de slotkoersen voorlas. Dingen als 'Compagnie Maritime Belge' spraken altijd tot de verbeelding. Dat was rond vier uur, na de schooltijd, op de radio in de wagen op weg naar huis, als ik mij dat goed herinner. Maar de absolute topper was toch altijd weer die hele duiventoestand op zondag. 'Quevrain, wachten'. Heerlijk, toch?
dd schreef :
Maar de absolute topper was toch altijd weer die hele duiventoestand op zondag. 'Quevrain, wachten'. Heerlijk, toch?
Heerlijk misschien wel, maar van die toestanden op plaatsen waarvan gezegd werd : "De begeleiders maken zich klaar", daarvan ging toch nog wat meer mysterie uit. Als beginnende puber vroeg ik me meermaals af wat precies de taak was van de begeleiders tijdens het zich klaar maken voor het lossen der duiven.
Het enige dat ik me daarbij kon voorstellen was dat zij (de begeleiders)zenuwachtig heen en weer stonden te draaien rondom die duivenkooien (keven, noemde men die in Geraardsbergen) totdat het sein werd gegeven dat de mist voldoende was opgetrokken zodat de duiven noordwaarts konden trekken. Blijkbaar is dit de favoriete richting der duiven. Duiven vliegen bij voorkeur naar het Noorden. Ik acht het echter niet onmogelijk dat men een duif zó kan africhten dat hij/zij naar het Zuiden vliegt maar ik denk dat dit veel energie en geld zal kosten. Belgische duiven worden dan ook nooit gelost in Enschede of Utrecht. Meer dan waarschijnlijk zouden ze dan in Denemarken landen of in het Zuiden van Noorwegen of Zweden, plaatsen waar de Belgische duivenliefhebber weinig aan heeft. Tenzij ze natuurlijk zuid-afgericht zijn.
Een reactie posten