Cursus formele logica

.

Wat vond u vorige week, beste Standaardlezer, van onderstaande alinea ?

Angst maakt ons defensief en agressief, die agressie wordt als arrogantie aangezien, arrogantie brengt haat voort, haat leidt tot geweld, en geweld maakt ons dan weer angstig. Ik verlang naar iemand die die vicieuze cirkel kan doorprikken.

Dat het gewoonlijk ballonnen zijn die doorgeprikt worden, terwijl cirkels eerder doorbroken of gewoon gebroken worden? Of dat defensief en agressief minstens licht tegenstrijdig zijn?
Kijk, het zal inderdaad waar zijn dat een cirkel doorprikken geen eenvoudige zaak is in onze driedimensionale wereld (er met een tweedimensionale rekenlat doorslaan gaat al een stuk beter), maar wat uw tweede bezwaar betreft moet ik wijzen op de bekende uitdrukking “aanval is de beste verdediging”.
Mijn bewondering wekte in de eerste plaats de ijzeren logica die uit het geheel van de redenering sprak. Vooral de implicatie, en de eigenschap der transitiviteit werden uitstekend geïllustreerd:

(angst)→[(verdediging ∩ agressie) ∩ (agressie _≅ arrogantie)]→(arrogantie)→(haat)→(geweld)→(angst)

Dit kon wel uit een cursus formele logica geplukt zijn. Die van wijlen Leo Apostel bijvoorbeeld, hoewel ook weer niet, want die man zou er ongetwijfeld op hebben gewezen dat in deze cirkel, en net vanwege de genoemde transitiviteit, (angst) bijvoorbeeld ook (geweld) impliceert –ethologen kijken hier verbaasd–, wat ons meteen toelaat om dat laatste pijltje om te draaien, net zoals alle pijltjes van richting mogen veranderen, liefst tegelijk dan wel.

Als wij nu deze twee proposities op elkaar leggen, de ene met naar links kijkende en de andere met naar rechts kijkende pijltjes, dan bekomen wij overal dubbele pijltjes "↔", en logisch staan die gelijk met "=" .
De enige kleine hapering is dat tekentje "≅", omdat het –zij het met enige reserve– op zich weer een propositie proposeert. Maar daar kunnen we overheen lezen en zeggen dat al de gebruikte termen au fond hetzelfde betekenen – al zullen naast de genoemde gedragskundigen nu ook mensen die Nederlands kennen zich wat gewrongen voelen.
We moeten echter bedenken dat de tekst niet door een logicus is geschreven, maar door een popzangeresje met een diepe stem dat zoals wij lezen ook nog eens in Tennessee woont.

Zeg wat u wilt geëerde lezer, maar die Sarah Bettens mag wat mij betreft met een gerust gemoed postvatten naast een Oscar van den Boogaard, zelfs al steekt Oscar zijn wekelijkse preekjes in De Standaard af met de meer traditionele en aan iedereen vertrouwde falsetstem.

Ja, de Vlaming gaat niet meer naar de Zondagsmis, niet weinigen onder hen wellicht om de preken te vermijden, maar dat heeft hem blijkbaar niet de doordeweekse sermoenen kunnen besparen.
.