Albeit lost, the cause does please me. Freely adapted from Lucanus, Pharsalia, after a saying by Marcus Porcius Cato. -------------------------al is de zaak verloren, mij behaagt ze--------------------- "[…] het is de taak van de pers om het gedrag van de overheid met kwaadaardig geschrijf te begeleiden" meende Karel van het Reve. Het is de taak van de blogger om de pers met een scheef oog te bekijken, kun je daar nu aan toevoegen.
De apendrek van DraulansLabels: Brinckman | Bart, Camps | Hugo, De Standaard, Draulans | Dirk, Knack, poëzie
http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html
9 opmerkingen:
Ook schrijvers met niveau
Prijzen met hand en tand
De firma België en C°
Als het ideale vaderland.
Zo dacht ik aan Reynebeau
Marc,in dit verband.
Ik houd van gedichten waarbij je even het jachtig levensritme moet stilleggen. Dat overkwam mij bij je aanvulling. Moest het toch even herlezen, voordat ik de beeldspraak beet had (surrealistisch!). Hierbij wil ik de volgende kanttekening maken. Camps is way beyond de twee andere individuen. Dat bedoel ik in positieve zin. Om het anders uit te drukken: hij is de moeite waard om tegen aan te schoppen. En zijn cursiefjes zijn (heel) soms hoge literatuur. Ik verwijs naar de meer cryptische passages bij onze Westerse filosofen :-) Wat niet wegneemt dat het merendeel onvertaalbaar lijkt te stammen uit een alcoholroes.
Mooi gedicht Figaretto! Maar Reynebeau was nog maar pas aan de beurt, en in mijn gedicht moet hij vélen laten voorgaan. Zo doe ik misschien nog iets (in proza, de Muze mag even rusten) met Paul Goossens, die in De Morgen vandaag een lelijke drol heeft achtergelaten.
En wat Camps betreft beste Hel Decker: ik beschouw hem als een pseudofiguurtje, een schaduw van zijn Hollandse voorbeelden (in stilte probeert hij hen te bestelen, en dat lukt hem soms nét, even, bijna ...maar nooit goed), en ik denk dan aan onvergeeflijke dingen als dit.
Hij mist zaken als smaak, educatie, algemene ontwikkeling.
Bedankt voor de reacties!
Ja, ik las Oriana Fallaci al in de jaren zestig. En was het niet altijd met haar eens. Camps heeft zijn mening over haar persoon gegeven in het bericht waar je naar verwijst. Dat is van het niveau riool en effectbejag. Maar soms hangt boven die riool een gasbel met iets subliems. Zoals ik ergens anders daarover zei: Camps' plaats is in het SMAK.
Oneindig meer onvergeeflijk dan de onwelriekende afscheiding van Camps over Fallaci is het 'in memoriam Bert Eriksson' dat Brinckman op 4 oktober 2005 in De Standaard uitbraakte, onder de titel: Een Vlaamse hooligan is dood.
Wat heet Schadenfreude!
"[...] De 74-jarige Eriksson stierf zondagavond in het Zeeuwse Westdorpe aan een terminale longziekte. Zijn rijk was al een tijdje uit. Eind vorig jaar haalde hij nog even het nieuws met een schimmig verhaal waarbij hij het lijk van de Nederlandse geëxecuteerde collaborateur Anton Mussert zou hebben opgegraven in De Haag, om de NSB-voorman op een onbekende plaats in Vlaanderen te herbegraven. De Nederlandse autoriteiten ontkenden prompt het verhaal. Voor Eriksson werd het zijn laatste doodsreutel. Want het interview op TerZake etaleerde een zieltogende ex-paracommando die niet eens zonder zuurstofflessen kon.[...]
Bestaat er geen algemeen gebruik om doden, 'goede', 'minder goede' en 'slechte' een vorm van piëteit te gunnen? Niet in DS dus, die toch in alle omstandigheden als progressief wilt overkomen. Humaan is enkel goed als dat zo uitkomt.
Maar zoals in mijn gedicht al gezegd: Brinckman is een neuropaat. Misschien moeten we dat in aanmerking nemen, en hem in het vervolg niet meer voor helemaal vol aanzien?
Ik denk dat je Brinckman wil onderbrengen bij de neuroten, zijnde de bezitters van een aandoening in de psychiatrische sfeer die eigenlijk neerkomt op het omgaan met problemen op een structureel ineffectieve manier. Neuropathie daarentegen hoort thuis in de neurologische sfeer en beschrijft de verschijnselen die worden veroorzaakt door het uitvallen van één of meerdere zenuwen.
Ik ben geen dokter, en mijn terminologie is dus approximatief, maar gewoon neuroot, zoals iedereen dat min of meer is, bedoelde ik toch niet. Er is met die jongen meer aan de hand.
Neurastheniek, of neurastheen had ik misschien beter gezegd, of gewoon ziekelijk zwak misselijk brein.
Kortom: iemand die tegen zichzelf zou behoren te worden beschermd. Maar kom daar bij De Standaard om...
Een reactie posten