Cees weet wel raad !

.

De reizende schrijver Cees Nooteboom krijgt eerstdaags de Prijs der Nederlandse Letteren uitgereikt. Nu zal die prijs hem mogelijk niet zoveel waard zijn als destijds zijn vermelding in Das Literarische Quartett op de ZDF, waar de grote Marcel Reich-Ranicki hem de hemel in prees, maar toch: anders dan Gerard Reve zal Nooteboom zijn prijs ontvangen uit de doorluchtige handen van Albert Coburg. Die prijs zal hem dus niet gewoon per postkoets bezorgd worden.

Maar genoeg over literatuur!. niemand kan ernaast kijken dat we net Verkiezingen hebben gehad, en daarom stelde Kurt Van Eeghem, presentator van het culturele middagmagazine Ramblas op Klara, aan Nooteboom de vraag wat hij vond van de uitslag in Nederland.

Onze vijfenzeventigjarige auteur was maar pas terug van een verblijf in Australië. Een tocht naar zo'n ver continent is best vermoeiend, en daarom maakte hij op de heenreis enkele tussenstops. Zo bracht Cees eerst een bezoekje aan enkele oude vrienden in Noord-Thailand, daarna ook aan enkele oude vrienden in Bali, en dan pas ging het naar het tropische Noord-Australië, alwaar hij een 4 Wheel Drive huurde om mee naar Sidney te rijden.

Door zijn verre reizen krijgt zo'n man natuurlijk een helder zicht op een klein lapje grond als Nederland. Of op probleempjes als immigratie, integratie, islam en dergelijke. Dingen waar wij ons wel eens op willen verkijken.

Zo ging (een stukje uit) het gesprek gisterenmiddag:

U bent net teruggekeerd uit de verre andere kant van de wereld, toen Nederland net zoals de andere Europeanen net naar de stembus was geweest. Wat vindt u van het resultaat? …Geert Wilders?

Ach, weet u, hmm…

Als wereldburger moet u daar toch uw kijk op hebben?

Jaa... nou, ik moet u eerlijk zeggen, ik denk: die dingen die komen en gaan. In alle oprechtheid, kijk als je net uit het werelddeel komt, Azië waar met enorme Schwung, enorme vooruitgang gemaakt wordt –misschien is er even een adempauze nu door de recessie– maar Europa moet zorgen dat het, heu, één groot land wordt, om aan die uitdaging een antwoord te geven want het is onvoorstelbaar wat er daar allemaal gebeurt.

En dan kom je hier terug, en het gekissebis, en het gedoe, enne, ik bedoel het idee dat je tegen de islam, de islam dat is iets in de wereld wat zo groot is, hoe je daar als klein partijtje in Nederland op deze manier …en dan krijg je ook de ironie dat iemand als Obama een grandioze rede houdt en het heeft over de Holy Quran, terwijl hier in Nederland iemand is die vindt dat het boek verboden moet worden ...ja, zo weet ik er nog wel een paar. (hihihi) Ik kan mij dus, eerlijk gezegd, het zou misschien moeten, en het moet ook van sommige mensen, maar ik kan me daar niet zo vreselijk over opwinden, en ik word ook uit Duitsland gevraagd “Wat is er met Nederland aan de hand?” en dan zeg ik: “Er is in Nederland aan de hand wat er bij jullie ook aan de hand is, alleen, jullie hebben niet een mijnheer die daar, ja, zo populistisch succes mee heeft, met dat thema.”

Maar de karavaan trekt voorbij.

Ach, ik denk dat integratie zoals die d’er is, en die natuurlijk voor veel mensen problematisch is, die ook echt voor mensen die niet, ja ...niet uit hun omgeving wég kunnen, inderdaad een probleem kan zijn. Dat is altijd, dat wrijft en dat wringt, en dat doet ook pijn en, ja de Geschiedenis leert dat in de loop van de tijd dingen opgelost worden, en dat gaat vaak met van alles en nog wat gepaard. Het euh…

Maar het moet wel gebeuren?

Ja… ik, ik zie nu al tekenen dat er toch een vorm van integratie is, op niveau, die wel degelijk succes heeft.

De oplossing die Nooteboom hier voorstelt is de eenvoud zelf: als alle autochtonen eens op reis vertrokken, dan konden de inwijkelingen op hun gemak integreren. En verder zal de Geschiedenis wel oplossingen brengen, indien nodig.
Dat zijn collega-reisjournalist V.S.Naipaul, met zijn wat somberdere kijk op de islam, dáár nooit is opgekomen!

.