Oratio pro Godefrido

*.
“Kardinaal, wat hield u tegen om op te komen voor ‘de minsten der mijnen'? Wat u deed, was te weinig, kardinaal. Veel en veel te weinig.”*
Ja, Bart Sturtewagen kan wel heel gewichtig en moreel doen vandaag in zijn Standaard. Heel edel. Maar, wat had hij te vertellen toen Danneels zeven jaar geleden de Castarprijs kreeg, onder meer van zijn krant?
Hij zal misschien antwoorden, in even Bijbelse termen: dat waren de zeven vette jaren (Genesis 41:17 e.v.). Inderdaad, een goed argument en Sturtewagen mag zich geruggensteund weten door de verzamelde Vlaamse pers, vandaag niet minder dan in die jaren. Desmet bv. is al even verontwaardigd als hij nu, en even gespeeld verwonderd.
God! waar is de tijd dat ze nog supporterden voor Godefridus, toen die paus moest worden?
Voor onze jongens was het toen zus, maar nu is het zo. Journalisten draaien met gemak honderd tachtig graden, en ze doen dat altijd netjes gelijk, hun bentgeest is verwonderlijk. Let bygones be bygones zal hun devies zijn.
En ik weet het lezer, het getuigt van slechte smaak om jezelf te citeren, maar tenslotte, wat ik zeven jaar geleden van Danneels dacht was voor u geen geheim.
Natuurlijk, zoiets is goedkoop: als onafhankelijke blogger kun je een oordeel uitspreken over de man die je voor je hebt, je hoort hoe hij zich uitdrukt, je ziet zijn fysieke verschijning, zijn mimiek, zijn fijne maniertjes, and you judge your man.
Dat kan een journalist niet, zelfs geen columnist, en allerminst nog wel de institutionele “bloggers”, die je overal hebt tegenwoordig met hun onafhankelijke stukken. Vaak beseffen zij dat zelf niet, maar allen zitten zij in de desk opinion gevangen.
En dat beoordelen van een man, op zijn verschijning, is natuurlijk een riskant spel waarbij de onafhankelijke blogger veel kan verliezen. Maar een figuur als Danneels, zo zichtbaar kronkelig en tam, en bovenal zo trouw als een hond aan het Belgisch regime (hij is er door benoemd tenslotte, en je bijt niet de hand die jou voedt ...wat ook voor de pers helaas geldt), zonder een teveel aan principes bovendien –geen verdomde Léonard! die soms zegt wat hij denkt, en dan ook unaniem veroordeeld wordt, of liever werd, want het is de laatste tijd wat minder– onze postmoderne Godfried dus, zo iemand moest natuurlijk in de smaak van de journalisten vallen.
Zelfs de Soir was over hem te spreken, en wie zou dát een christelijke krant noemen? Ze zullen hem daar insipide gevonden hebben. Al zullen er op hun redactievergaderingen zeker nog andere omschrijvingen gevallen zijn zoals, alfabetisch in volgorde: banal, bénin, fade, futile, sans gravité, indifférent, inoffensif, insignifiant, léger, petit, quelconque, véniel.
Maar zeker ook utile.**
_________________
* Mat 25:45 Dan zal Hij hun antwoorden en zeggen: Voorwaar zeg Ik u: Voor zoveel gij dit een van deze minsten niet gedaan hebt, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan.
** Ten behoeve van de goede Belg Wouter Van Besien, die volgens Het Laatste Nieuws niet goed Frans verstaat, en het zeker niet kan spreken, wil ik op aanvraag deze reeks termen vertalen. Het valt mij trouwens op dat de beste Belgen bijna altijd ééntaligen zijn, en dat aan beide zijden. Un parfait bilingue valt op dat punt wel eens tegen.
.