Volstaat één pistool, of moeten het er twee zijn?

James Boswell, The Life of Dr. Johnson; A.D. 1779 Ætat 70

Vrijdag 16 april woonde ik het proces bij van de ongelukkige Mr Hackman, die in een opwelling van dolzinnige jaloerse liefde juffrouw Ray had neergeschoten, het liefje van een edelman. Johnson, in wiens gezelschap ik vandaag dineerde, was bijzonder geïnteresseerd in het verslag dat ik hiervan deed, en vooral in het gebed dat Hackman schreef en waarin die de hemel om vergiffenis vroeg. Op een plechtige en gloedvolle toon zei hij: ‘Ik hoop dat hij vergiffenis mag vinden.’ […]

Verdergaand over Hackman hield Johnson vol, zoals ook rechter Blackstone dat had gedaan, dat het feit dat hij zich van twee pistolen had voorzien bewees dat het zijn bedoeling was geweest om twee mensen neer te schieten. Mr. Beauclerk zei: ‘Nee, want elke verstandige mens die zichzelf wil neerschieten voorziet zich van twee pistolen, om zeker te zijn dat hij de zaak meteen kan afmaken. De kok van Lord ––– schoot zichzelf met één pistool neer, en in grote agonie overleefde hij dit nog tien dagen. De heer –––, die van geboterde muffins hield maar er geen dorst te eten omdat zijn maag dat niet verdroeg, besloot zich met het pistool van kant te maken. Hij ontbeet nu en at drie geboterde muffins voor hij zichzelf neerschoot, in de wetenschap dat geen indigestie hem nog kon deren. Hij had twee geladen pistolen. Eén ervan vond men op de tafel naast hem, nadat hij zich met het andere had omgebracht.’ ‘Wel,’ zei Johnson met een triomfantelijk airtje, ‘zo ziet u wel dat één pistool hier volstond.’ Beauclerk repliceerde fijntjes: ‘Omdat toevallig het hem ook afmaakte.’

(1958, J.M. Dent & Sons Ltd. – Everyman’s Library n°2, pp. 272-3)

Bij het diner vloeide de wijn rijkelijk (Johnson zelf was toen een waterdrinker, maar de andere disgenoten niet) en er ontstond een woordenwisseling die dreigde te ontaarden. Maar al vielen er kwetsende termen, tot een duel is het niet gekomen. De zaak werd kort daarop bijgelegd.