Een Cassandra hoort men niet graag

Je hoeft helemaal geen kenner van de Griekse mythologie te zijn om te weten dat je het Paard van Troje beter niet je stadsmuren binnenhaalt, en nog minder om te weten dat men een boodschapper vaak liever niet hoort.

Het magische denken is niet iets uit het verleden, en velen geloven dat een boodschapper de rampspoed juist afroept. Dat denken is er evengoed nog als het niet om toekomstvoorspellingen gaat, maar gewoon om reporting zoals dat heet, verslag doen van de dingen die iedereen om zich heen ziet. Helaas vragen dingen soms moed. De moed, zoals Charles Péguy zei, om te zien wat men ziet.*

Jean-François Copé was onder meer minister van Binnenlandse Zaken onder Chirac, en hij verweet Zemmour dat hij het ongeluk over Frankrijk en het Westen afriep. Zemmour laat dat niet over zijn kant gaan:

Als u zegt dat ik de situatie beschrijf als een botsing, en op die manier aanzet tot die botsing, dan valt dat nog te bezien. Wat ik denk is dat er vandaag op Franse bodem een ware beschavingsoorlog aan de gang is, zoals overigens overal in het westen. Volgens mij was het een krankzinnigheid van ons, ik zeg duidelijk een krankzinnigheid, om uit het zuiden een immigratie naar hier te halen met een moslimcultuur, in enorme, kolossale aantallen en dat gaat maar door.

En mijnheer Copé, u hebt absoluut niets gedaan om deze migratie-subversie tegen te gaan. U hebt niets gedaan, u evenmin als de andere leiders van rechts. Integendeel, toen jullie aan de macht waren is de situatie verslechterd, dus ongeveer zo’n twintig jaar al. Bovendien, meen ik, wordt deze botsing van beschavingen gevoed door de aantallen en is ze onverzoenlijk.

En dus kunnen we kiezen voor twee oplossingen: ofwel legt men zich erbij neer en geeft men toe, en dat is uw methode, ofwel zegt men neen, hieraan moet een eind komen.

Nu zult u mij zeggen: u stuurt aan op een botsing en dus creëert u spanningen. Maar daar geeft u weer blijk van uw onderwerping aan links: het is exact hun argumentatie.

Niet ik ben het die spanningen creëert, niet ik ben het die Samuel Paty onthoofdt, niet ik ben het die in de kerken van Nice moordt, niet ik ben het die Mohammed Merah van wapens voorzien heeft. Die dingen bestaan in de werkelijkheid.

En al evenmin ben ik het alleen, mijnheer Copé, die weet dat in talloze buurten er een islamistisch ecosysteem bestaat – zelfs mijnheer Macron erkent dat vandaag – en die weet waaróm er een islamistisch ecosysteem bestaat: heel eenvoudig omdat dit het samengaan is van ten eerste een ideologie, en u houdt van ideologieën dus zou u in de islam een ideologie moeten zien, het is immers niet alleen een religie, maar een Wet met een hoofdletter W, en een politiek systeem, en daarbij de aantallen die ervoor zorgen dat in talloze vele wijken er inderdaad een islamistisch ecosysteem bestaat, dat van de halalslagerij tot de geïslamiseerde sportvereniging gaat, tot de school, tot de thuis waar men de Koran onderwijst. En dat mondt uit in geweld enzovoort.

Dat is de wereld, en niet ik heb die gemaakt, mijnheer Copé. Welbeschouwd is uw verantwoordelijkheid en schuld hierin veel groter. En nog een laatste opmerking. Als u zegt dat ik aanzet tot confrontatie, wel: nee! Ik analyseer de confrontatie die zal komen als we niets doen, en als men doorgaat met het kiezen van mensen zoals u. Dat is heel iets anders.

__________

* Il faut toujours dire ce que l’on voit. Surtout il faut toujours, ce qui est plus difficile, voir ce que l’on voit.

Notre jeunesse

in: Charles Péguy,  Mystique et Politique

Édition établie et annotée par Alexandre de Vitry

Bouquins, Robert Laffont, 2015, p. 563