TIME kiest voor Assa Traoré

Wat hieronder volgt is een vertaling uit het Franse blad Causeur.

Wat zit er achter de keuze van TIME om Assa Traoré te kiezen als ‘Guardian of the Year’?

De VS promoten raciale tegenstellingen en infiltreren in Franse miltante organisaties.

Erwan Seznec

De keuze voor de militante Assa Traoré past in een langetermijnpolitiek van de VS, die de Franse moslimbevolking wil verleiden. Paradoxaal genoeg gaat links, nochtans traditioneel anti-Amerikaans, hierin mee.

In 2019 werden er in Frankrijk 19 mensen gedood door de politie. Als we dit cijfer transponeren op de Amerikaanse bevolking die vijf keer talrijker is, dan zou men daar 95 doden moeten tellen. De Washington Post geeft echter 1010 doden die aan de politie toegeschreven worden, dus tien keer zoveel.

Dit hallucinante verschil belette TIME niet om in een lang artikel van 12 december Frankrijk de les te lezen wat betreft politiegeweld met een raciale achtergrond.

Hun editie voor Europa en het Nabije Oosten zette Assa Traoré op de cover, maakte haar ‘persoon van het jaar’, en presenteerde haar als een voorvechtster in de heilige strijd voor respect voor mensen met een kleurtje (les racisés).

Een Amerikaansgezind cliënteel aanspreken in de Franse banlieues

De criteria om een ‘Person of the year’ aan te wijzen maakt TIME niet publiek, maar blijkbaar kan het geen kwaad om de idee te verspreiden dat Frankrijk een visceraal racistisch land is. Al vijftien jaar financiert de Amerikaanse progressistische intelligentsia – en daar is de redactie van het New Yorkse weekblad het puik van – de woordvoerders van het slachtofferdiscours op maat van zwarte en Arabische jongeren, en geeft hen steun en vorming.

Wikileaks laat wat dit betreft diplomatieke telegrammen zien die voor zich spreken. Ze beschrijven hoe de Amerikaanse ambassade in Parijs twee vliegen in één klap meende te slaan na de rellen in onze banlieues in 2005. Ambassadeur Charles Rifkin wilde de Franse moslims zeem aan de baard strijken om zo een Amerikanofiel cliënteel te kweken, en hoopte tegelijk enig krediet terug te winnen in de Arabische wereld, na de invasie in Irak in 2003. De Amerikaanse ambassade hoopte hier munt uit te slaan en regelde bijvoorbeeld in 2010 een ontmoeting tussen de zwarte filmster Samuel Jackson en jongeren van Seine-Saint-Denis. Ze verleende in 2015 steun voor een lang artikel in de New York Times over de Bondy Blog. Ze gaf aan Victor Vitelli, cultureel attaché aan het consulaat in Lyon ruim gelegenheid om te werken rond de ‘promotie van minderheden’. Oude programma’s als Young Leaders van de French American Foundation werden in die richting bijgestuurd. Rokhaya Diallo heeft daar in 2010 de vruchten van geplukt.

De Amerikaanse NGO Ashoka en de steun aan Coexister

De rijke Amerikaanse NGO’s kwamen ter hulp gesneld. In 2016 kreeg de Alliance Citoyenne, die actie voerde rond de burkini in Grenoble, 80.000 dollar van de Open society Foundation van Georges Soros. Coexister werd evenmin vergeten. Geobsedeerd als ze is door de ‘islamofobie’ werd deze vereniging voor ‘inter-levensbeschouwelijk management’ uitgebroed binnen het netwerk van Ashoka. Deze NGO wordt gefinancierd door grote Amerikaanse bedrijven en heeft een nogal vage sociale doelstelling: ‘sociale ondernemers’ vormen.

Iets concreter gaat het om het coachen van opiniërenden en lobby’s die meestal werken op de grens van de publieke en de private sector. Samuel Grzybowski, stichter van Coexister, was een fellow van Ashoka in 2016. Om die reden gaf de voorzitster ervan, Radia Bakkouch toe dat de vereniging Coexister maandenlang flink begeleid werd.

Ashoka stelt geen geld ter beschikking, maar wel kostbare expertise. Deze organisatie werkt omzichtig. Hun selectie van fellows is bijlange niet zo grof als die van TIME. Hun parcours lopen sterk uiteen en over het algemeen zijn ze van een goed niveau. Assa Traoré past daar niet in. Stéphane de Freitas wel. Deze cineast stond aan de wieg van het project Eloquentia, een welsprekendheidsconcours voor jongeren, dat beoogt voorstadsjongeren naar voren te schuiven. Dat staat nergens klaar en duidelijk geschreven maar in dit verband maakt het verslag van de finale van 2019 door Bondy Blog commentaar overbodig.

Niets laat denken dat dit sterk professionele beïnvloedingswerk in de komende maanden zal stoppen. Hierdoor zal zich bij de presidents- en parlementsverkiezingen van 2022 een politiek ongeziene situatie aandienen.

Vertederd als La France insoumise is door de kleurgroepen (les indigénistes), en bereid om Assa Traoré op te nemen, zal ze bij de verkiezingen moeten leven met het imago van een partij die door Washington is geïnfiltreerd!