In Frankrijk beweegt ineens veel
Bij CNews verklaarde de advocaat Arno Klarsfeld:
In 1940 waren er in Europa negen miljoen joden. Zes miljoen zijn er gedood bij de Shoah, maar in de jaren vijftig waren er nog drie miljoen. Vandaag nog iets meer dan een miljoen. Europa wordt dus een jodenvijandige regio. Terwijl bijvoorbeeld Frankrijk geen antisemitisch land is, maar dan wel met een extreemlinks dat het smeulende antisemitisme aanjaagt, en islamisten die een deel van de jeugd van de banlieues verzieken. Maar dan zie je ook een partij zoals het Rassemblement National, uit extreemrechts voortgekomen, die officieel het antisemitisme achter zich heeft gelaten en vandaag de joden verdedigt. Dat is toch een opmerkelijk feit en een belangrijke omslag in de politieke geschiedenis van Frankrijk. Vandaag heeft het Rassemblement National, al is het voortgekomen uit extreemrechts, dit antisemitisme achtergelaten en is het, althans voor mij of voor mijn vader,* niet langer een partij van extreemrechts maar een populaire of populistische partij, al naargelang de mening die men over die partij heeft.
4 opmerkingen:
In de vierde zin van de geciteerde tekst is het woordje "dus" een zoveelste voorbeeld van het misbruik van een latius hos of misschien wel een non sequitur. Ik denk alvast van beide.
Strikt genomen en in de formele logica heb je gelijk met 'latius hos' en met 'non sequitur' ...maar hier vertaal ik gewoon 'donc'. Ik was mijn handen in onschuld.
"Weet je, Europa wordt een Joden vijandige regio"?
De Dikke geeft niet jodenvijandig, maar wel autovijandig, homovijandig, kindvijandig, kunstvijandig, milieuvijandig, staatsvijandig, volksvijandig, vrouwvijandig. Daar had ook jodenvijandig tussen kunnen staan. Maar misschien bedoel je dat ik niet het samengestelde adjectief had mogen gebruiken, en ‘(voor) joden vijandig’ had moeten vertalen, met ‘joden’ dan als datief zoals wij vroeger zegden? Daar zit inderdaad een betekenisverschil in. Maar 'donc' blijft natuurlijk wel 'dus'.
Een reactie posten