Kaars en bril

 

Een moedige socialist aan het woord bij Pascal Praud (CNews). In Frankrijk verandert wel een en ander.

André Vallini: Ik erken één ding, beste Pascal: Links, een bepaalde linkerzijde, die waarin ik mij herken, het republikeinse links dat zich om de openbare orde bekommert, heeft er een tijdje over gedaan voor het de ogen opende. Ik herinner mij dat ik in 1993 kandidaat was bij de parlementsverkiezingen, en ikzelf een wat naïeve redevoering hield waarin ik zei: De onveiligheid is niet wat men gelooft. Er is een gevoel van onveiligheid. Ik erken dat ik die redevoering gehouden heb. In de jaren negentig bleven wij ten achteren bij de realiteit. Vandaag gaan de ogen open – bij mij dan toch.

Vincent Hervouët: In verband met die naïviteit is er iets merkwaardigs. Men ziet de realiteit niet onder ogen, of kan ze niet zien, en tegelijk is er die veroordeling van diegenen die haar wel onder ogen nemen. Zij worden in de ban gedaan, verdacht gemaakt, in diskrediet gebracht. Hen wordt het woord ontzegd, en heel de politieke scene wordt opgezet rond het verbod op dat discours. Precies daar zit een probleem. Het volstaat niet zomaar te zeggen: vanzelfsprekend is er een verband tussen delinquentie, drugshandel, illegaliteit, een aantal immigranten et cetera – en anderzijds toch nog zeggen: wie dat zegt telt voor minder dan niets, wie dat zegt diskwalificeert zichzelf en heeft geen recht van spreken meer. Daar zit toch echt een probleem.