Een sukkel minder

.
Misschien lezer, zegt de naam Walter Pauli u iets, of anders niets maar dan is het nu te laat om hem te leren kennen. Tot eergisteren was die man journalist bij De Morgen. Hij heeft zijn ontslagbrief daar ingediend is mijn indruk. De man geeft op.
Ontmoedigd geraakt. Ik denk een burn-out. Wellicht bestaan er accuratere medische termen maar laten wij dan in wielertaal zeggen, de pedalen kwijt. Of in WK-termen, geen balcontrole. Of in pianistieke termen, de pedalen kwijt. Of in violistieke termen, problemen met de intonatie. Wat dat laatste betreft: als toehoorder stap je daar glimlachend over. Het is altijd een beetje erg als het gebeurt natuurlijk, maar het maakt niet uit als je iets anders in de plaats krijgt. Het moet vanzelfsprekend niet te bont worden.
Ik geef een wat cru voorbeeld: beeldt u zich in dat een gerespecteerde krant een hoofdartikel te lezen geeft waarin termen als strontvinger, tussen de benen schoppen, of poepen, neuken e.d. worden aangewend als instrumenten van politieke analyse. Ondenkbaar zult u zeggen, degraderend voor de schrijver en beledigend voor de lezer. Een normale mens verwacht beschouwingen over oorzaken, gevolgen &cet., uitgaand eerst van een nuchtere erkenning van feiten. Stilzwijgend verwacht hij ook een terminologie die in beschaafd gezelschap citeerbaar blijft.
Bijvoorbeeld Yves Desmet noch Peter Vandermeersch zouden de genoemde scheldtermen in hun blad willen veronderstel ik. Metro al zeker niet. Het Laatste Nieuws ook niet – een vervalste foto van een betoging tot daar aan toe, maar verder zullen ook zij niet gaan.
Pauli in zijn moedeloosheid wél. In zijn artikel (misschien was het vakantie voor Desmet?) zag hij als vanouds af van elke poging tot feitenweergave (geen persoonlijk verwijt aan Pauli, meer een slepende ziekte van het huis), en van elke analyse. In stede daarvan begon hij de nietsvermoedende lezer de huid vol te schelden.
Hij was anders redelijk goed begonnen, met een mooie lofzang op de VLD, omdat dat goed staat bij de jonge kaderleden die hij graag wil aanspreken. Verder had Pauli, die het Engels blijkbaar machtig is [*], zijn termen eerst vertaald. Je las bij hem dus geen Derde-Rijk-invectieven als mestkevers of zo, enkel het nette Amerikaanse fuck you. [**]
Niettemin, voor wie zijn yankeetaal terugvertaalt, is Pauli gewoon een vulgair ventje. Je vraagt je af, hoe raakt iemand zo ver?
De harde realiteit is mijn enige verklaring. Hoe het moést heeft Walter immers altijd al geweten, maar nu zag hij plots hoe het was. Als journalist was zijn model geloof ik de bioloog die de flora beschrijft, maar dan zonder de giftige planten, en de fauna zonder de bijtende beesten.
Adjunct-hoofdredacteur Pauli stelt ook in zijn laatste stukje nog voor om die beesten buiten beschouwing te laten. Hij herhaalt dat nog één keer voor zichzelf, als betrof het een nieuwe, nog onbeproefde tactiek, maar van zoveel zelfbedrog brandt een mens op. Burn-out, het moet hem plotseling zijn gedaagd dat een krantje als het zijne nauwelijks enige invloed heeft. Geen invloed. Niet geloofwaardig.
En nu verwijnt hij als journalist achter de bocht, hij abdiceert en bang achteruit kijkend steekt hij zijn middelvinger nog even op.
Bon débarras! Als de realiteit te straf wordt, dan blijkt ogenblikkelijk wat zulke analistjes als Pauli waard zijn: helden als het op lopen aankomt.

[*] Of toch enige notie heeft. De Engelse speler Gary Lineker zei ooit grappig: “Football is a game played by 22 people for 90 minutes and in the end the Germans win.” Zo staat het op de site van de FIFA. Bij Pauli wordt dat – feiten tellen natuurlijk niet echt – “Football is a simple game: 22 people chase a ball for 90 minutes and in the end the Germans always win.” Al een stuk minder grappig, door Pauli's nadrukkelijkheid, vooral dat “simple”, en het on-Engelse “always” dat alles finaal naar de bliksem helpt.
[**] Er is een reusachtig verschil tussen de term "mestkever", gebruikt tegen één persoon (moet kunnen denk ik, al kan elk geval door de rechter beoordeeld worden), en diezelfde term, gebruikt als aanduiding van een groep. Zelfs de aanduiding ermee van een welbepaalde groep kan nog acceptabel zijn meen ik. Echter, een heterogene groep zoals de kiezers van een grote partij ermee aanduiden lijkt mij roekeloos. Zulke groep bestaat uit kevers met vele verschillende kenmerken, zelfs tegenstrijdige. Ik neem aan dat zulke onderscheiden (eenvoudige klassenlogica nochtans, extentioneel, intentioneel) ook aan De Gucht voorbijgaan.