Economie en stijlontleding

Paul De Grauwe is een gepensioneerde economist die in zijn leven al meer dan één stelling heeft verdedigd. Binnen zijn discipline mag dit overigens niet als een verwijt klinken, ook al zou het om tegenstrijdige stellingen gaan. Evenmin echter kan het als een bewijs van groeiend inzicht gelden als iemand het geweer van schouder verandert – eigenlijk doet het er niet zo toe welke ‘theorie’ een economist aanhangt, het gaat bij hen zo goed als altijd om politieke voorkeuren of tijdelijke aanhankelijkheden en vriendschappen.

En deze man heeft ook een column in De Morgen. Ja, maar daar heeft ook Camps een column zult u zeggen, dat stelt weinig voor. Akkoord, maar bij De Grauwe spreekt de stem van de wetenschap. Vandaag bijvoorbeeld laat hij ons vanuit Londen zijn scientifieke wijsheden horen over de Brexit.
Met de inhoud van zijn stukje zal ik u niet vervelen, lezer, maar het bevatte wel een zin die mij verdacht voorkwam:

‘De populaire media doen gretig mee aan deze massale desinformatie. Ik heb nog maar weinig referenda meegemaakt waar op zo’n grootscheepse wijze door voor- en tegenstanders informatie wordt gemanipuleerd om angst in te boezemen bij burgers die van plan zijn ‘verkeerd’ te stemmen.’

Dat rood is niet van mij, het staat zo gedrukt in De Morgen. Wat ik me afvroeg toen ik dit las: hoeveel referenda mogen dat wel zijn, die de professor al heeft meegemaakt en waar blijkbaar ook desinformatie mee gemoeid was? Voor de Koningskwestie is hij te jong. Misschien denkt hij aan de referenda in Frankrijk en Nederland over de ‘EU-grondwet’? Of aan het referendum in Schotland, of dat over Oekraïne? Misschien volgt Paul getrouw alle referenda in Zwitserland – waar dan weer weinig over desinformatie geklaagd wordt?

Het moet in elk geval over een aanzienlijk aantal referenda gaan, en bij sommige was er veel desinformatie in het spel, bij andere minder of misschien zelfs geen.
Ik denk dat Paul hier een beetje bluft – het kan ook een stilistische zwakte zijn, een gebrek aan taalgevoel – maar na zo’n zinnetje heb ik het altijd lastig om een auteur ernstig te nemen bij wat hij verder nog allemaal beweert.