Een interpretatie van Nuit debout

Deze analyse van Finkielkraut vond ik verrassend:

Alain Finkielkraut: Meteen een eerste vaststelling. Het is niet de gevestigde macht in Frankrijk, maar de rebellie die ons doet leven in het land van de verbijsterende leugen.* Maar er is meer. In de verbetenheid tegen de politie zit iets dat nog niet eerder werd vertoond: er is die uitgesproken, vurige wil om voorgoed een eind te maken aan het schandaal van de elfde januari.** Die dag is de natie, niet enkel het volk maar de natie op straat gekomen en hebben de Fransen hun vaderlands gevoel teruggevonden, en horresco referens hebben ze verbroederd met de CRS.***
Élisabeth Lévy: En de Marseillaise gezongen.
Alain Finkielkraut: Het is die smet die de stenengooiers en de deelnemers aan Nuit debout willen uitwissen. Voor hen zijn het niet de aanslagen van zeven, acht en negen januari die ondraaglijk zijn: het is de gigantische manifestatie die erop volgde. Ze staan daar om de Place de la République te zuiveren van die geest van elf januari, en om van de klassenstrijd de enige motor van de geschiedenis te maken. Dat is wat deze beweging verfoeilijk maakt, al zou men op het eerste gezicht nog geneigd zijn om haar als aandoenlijk dom te beschouwen.
_________
* “Dix ans au pays du mensonge déconcertant” (eerst verschenen bij Gallimard in 1938 als “Au pays du grand mensonge”) is het boek waarin Ante Ciliga (1898-1992), een der stichters van de Communistische Partij van Joegoslavië en tegenstander van Stalin, zijn ervaringen in de gevangenkampen in de USSR beschreef.
** De dag van de grote herdenking na de aanslagen op Charlie Hebdo en de Hyper Cacher bij de Porte de Vincennes.
*** Compagnies Républicaines de Sécurité, de oproerpolitie.


Alain Finkielkraut: D’abord, premier constat: ce n’est pas le pouvoir en France, c’est la rébellion qui nous fait vivre au pays du mensonge déconcertant. Mais il y a autre chose. Il y a quelque chose d’inédit dans l’acharnement contre la police: il y a la volonté explicite, éperdue, d’en finir avec le scandale du onze janvier. Ce jour-là la nation, pas seulement le peuple, la nation est descendue dans la rue et les Français ont redécouvert le sentiment patriotique, et horresco referens ils ont fraternisé avec les CRS.
Élisabeth Lévy: Et chanté la Marseillaise.
Alain Finkielkraut: C’est cette tache que veulent laver les jeteurs de pierres, et les participants de Nuit debout. Pour eux, l’insupportable, ce ne sont pas les attentats du sept, du huit et du neuf janvier: c’est la gigantesque manifestation qui a suivi. Ils sont là pour purifier la place de la République de l’esprit du onze janvier, et pour faire de la lutte de classe le seul moteur de l’histoire. C’est ce qui rend odieux ce mouvement, que l’on est tenté à première vue de juger sympathiquement bête.
Élisabeth Lévy: Non mais pardonnez-moi, mais quand vous dites que ça…