Velen zal hier een geheim onthuld worden

Ambrose Evans-Pritchard kent de EU goed, want van 1999 tot 2004 was hij "Europa-correspondent" in Brussel voor The Daily Telegraph. Vandaag is hij daar International Business Editor, en eerder schreef hij voor The Economist en The Spectator – voor dat laatste blad als Washington-correspondent in de Clintonjaren.
Toevallig las ik voor enkele dagen een commentaar van hem, en hij had het over de Brexit, en in een historische toelichting ook over de EU als een oorspronkelijk Amerikaans project. Velen, politici zowel als journalisten en politicologen namelijk, denken dat die Europese Unie een Europees project is. Ze moeten wat in verwarring zijn door de benaming, want in hun onwetendheid noemen ze de EU vaak zelfs kortweg “Europa”.

Van Evans-Pritchard kunnen zij iets leren, als hij schrijft:

“De EU is altijd een Amerikaans project geweest. Het was Washington dat in de late veertiger jaren tot Europese integratie noopte, en deze steels financierde in de regeerperioden van Truman, Eisenhower, Kennedy, Johnson en Nixon. […] Voor Britse eurosceptici blijft de figuur van Jean Monnet dreigend aanwezig in het federalistische pantheon, de éminence grise van de supranationale schurkachtigheid. Weinigen zijn zich ervan bewust dat hij een flink deel van zijn leven doorbracht in Amerika, en daar in oorlogstijd dienstdeed als luistervink van Franklin Roosevelt. De Gaullisten zagen in hem een Amerikaanse agent, wat hij in een losse betekenis ook was.”

De meeste EU-“parlementsleden”, de meeste journalisten, en ook enthousiaste jonge proffen als bijvoorbeeld een Hendrik Vos raad ik de lectuur van Evans-Pritchard sterk aan, want als een blogger zoiets vertelt geloven ze hem toch niet.