David over de dakgoten van de EU-gebouwen

We lezen vandaag een stukje uit een stuk van een stuk filosoof, David Van Reybrouck geheten. Het staat in De Morgen, en het gaat over dat ongelukkige referendum in Nederland.

Er is geen noodzakelijke synaps tussen informatie en stemgedrag, tussen mening en macht. Iedereen doet maar wat, geïnformeerd of niet. De onderbuik weegt even zwaar door als de bovenkamer.
Was ik Nederlander, ik zou niet weten wat te hebben gestemd. Hoe kan men mijn mening vragen als ik niet eerst de noodzakelijke informatie krijg? Als ik niet de kans heb experts uit te vragen? Als ik niet met medeburgers hierover mag praten? Ik moet toch mijn mening kunnen herzien in het licht van betere argumenten? Openbaar debat moet toch meer zijn dan vissen naar die argumenten die mijn voorgevoel bevestigen?

Wat horen we nu? De Nederlanders was het blijkbaar verboden om onder elkaar over het onderwerp van het referendum te spreken? Dat wist ik helemaal niet, en ik moet toegeven, het is een regelrecht schandaal. Wie mag dit stuitende verbod wel hebben uitgevaardigd? En werd het goed nageleefd? Wie daar weet van had en het verbod heeft doodgezwegen, is wat mij betreft al even schuldig als de opdrachtgevers zelf. Een pak Nederlanders moeten dat zijn.

Dan ging het er bij David zijn eigen G708 wel anders aan toe. David zelf had op voorhand en in alle objectiviteit experts uitgekozen die iets kwamen vertellen, en daarna konden de 708 deelnemers hen vragen stellen en dan onder elkaar voortbabbelen. Dat laatste vermoed ik toch, want ik was niet aanwezig bij die democratische hoogmis.

David is een fenomeen. Niet om wat hij met zijn predikantenstem allemaal verkondigt, maar om zijn talent om journalisten en politici te doen geloven dat hij echt iets in zijn mars heeft, wetenschappelijk, filosofisch of op nog ander gebied. Erg voor hem als het bij andere categorieën mensen niet zo goed wil lukken.

Bezwaarlijk vind ik bijvoorbeeld dat inroepen van “experts”, waarvan er volgens hem te weinig op de Hollandse buis waren in de aanloop naar het referendum. Filosoof David zelf denkt dat het om een neutrale term gaat, vandaar dat hijzelf ook in alle rust en objectiviteit experts kon aanduiden om op zijn G708-evenement te komen spreken. Toch vind ik dat begrip min of meer op gespannen voet staan met een beroep op loting om een parlement of regering samen te stellen. Tenzij David vindt dat iedereen expert is? In dat geval is het probleem inderdaad opgelost, maar waarom dan nog klagen over een gebrek aan informatie?

Met dat stukje hierboven stopt David zijn stuk natuurlijk niet, en verderop vertelt hij over het herstel van dakgoten. Een metafoor. Kennelijk wilde hij nog iets meedelen dat ook gewone mensen kunnen snappen, experts of niet.
Voor die goten ziet David oplossingen waarbij gebruik wordt gemaakt van hout en zink. Of was het hout óf zink? ik zou het allemaal nog eens moeten herlezen.

___________

P.S. En nu lees ik dat juist een teveel aan voorlichting heeft gezorgd voor het massale aantal nee-stemmen! En de man die dat schrijft, lijkt te weten waarover hij spreekt. Hij vertelt zaken die onze jonge filosoof-dakgotenreparateur ontgaan moeten zijn.