Horatius had een afschuw van windturbines
Maar verderop in diezelfde ode neemt hij een standpunt in dat we tegenwoordig als 'groen' zouden omschrijven:
iactis in altum molibus; huc frequenscaementa demittit redemptorcum famulis dominusque terraefastidiosus:
[De vissen voelen de waterspiegel krimpen als reusachtige pijlers
de bodem worden ingedreven. De aannemer en zijn werkmannen, en de eigenaar naast hem (die op het landleven is uitgekeken) kieperen er vaak dit afval in.]
Nu rijst de vraag: kan Horatius het hier al gehad hebben over de
reusachtige 'parken' met windturbines op zee? Dat valt niet uit te sluiten: tenslotte is een
dichter een ziener, of zoals hij zichzelf omschrijft: een priester van de
Musen, Musarum sacerdos die een lied zingt dat nog ongezongen was.
Een vriend (die lange tijd op het water woonde maar nu weer aan land is gegaan) stuurde me net deze mooie Engelse vertaling:
The fish can feel that the channel’s narrowing,when piles are driven deep: the builder, his teamof workers, the lord who scorns the landpour the rubble down into the waters.
Anthony Kline
2 opmerkingen:
Knap stukje! Interessante overdenking :-)
Een hele discussie op FB intussen!
Een reactie posten