Wolfgang Schäuble zegt wat u denkt

.
De International Herald Tribune gaf vorige week een interview met Wolfgang Schäuble, misschien de volgende minister van Buitenlandse Zaken van de Bondsrepubliek, mocht Angela Merkel de verkiezingen winnen en kanselier worden.
Schäuble vertelt niets schokkends, maar hij vertolkt wel wat de meeste Europeanen denken over de Turkse toetreding tot de EU.

(ik las het artikel toevallig op een andere blog, die zich voornamelijk met juridische zaken inlaat)

Speciaal wat Schäuble vertelt over het Amerikaanse standpunt inzake Turkijes toetreding zou ik graag ter lectuur willen aanbevelen aan Karel De Gucht, want ik hoor onze zelfverzekerde minister nog vorige week in Terzake zeggen aan de journalist (die iets had gesuggereerd over Amerikaanse druk): “Zo is het helemaal niet, mijnheer Bracke!”.
Welnu, ik kan mij niet inbeelden dat Schäuble slechter op de hoogte zou zijn van het Amerikaanse standpunt dan onze man.

Eerst merkt de Herald Tribune op dat Angela Merkel in grote lijnen niet de confrontatie met Washington wil, maar juist samenwerking. En nu vertaal ik:

Wat internationale politiek betreft lijkt Turkije het enige grote punt te zijn waar de regering Bush en Merkel niet in dezelfde richting kijken. Washington beschouwt Turkije als een belangrijke strategische bondgenoot en heeft bij herhaling de EU aangemaand om zo snel als mogelijk toetredingsonderhandelingen te beginnen. In tegenstelling met Schröder, die altijd een trouwe supporter van de Turkse toetreding tot de EU is geweest, dringt Merkel aan op het toekennen van een “bevoorrecht bondgenootschap”.
Toen hem werd gevraagd waarom aan Turkije, eens het alle politieke, economische en mensenrechtencriteria van de EU zou hebben vervuld, niet een volledig lidmaatschap zou worden verleend, voerde Schäuble aan dat dit de verdere integratie van Europa kon ondergraven.
“Wat ons met zorg vervult zijn de grenzen van Europa en het draagvlak voor de Europese integratie, bij Europeanen. Zij zullen zich niet thuis voelen in een Europa dat grenst aan Iran en Irak. Europa zal ophouden te bestaan als de grenzen van de EU zich uitstrekken tot Iran en Irak."
Schäuble wierp ook de vraag op naar Turkijes identiteit.
“Voor een stuk is Turkije Europa, net als Rusland,” zei hij, “maar een veel groter deel van zowel Turkije als Rusland is beslist niet Europa. Daarom zou ook Rusland nooit echt kunnen integreren in de EU.”
Bij een bezoek aan Washington vorige maand, zei Schäuble, had hij gepoogd om het standpunt van zijn partij inzake Turkije uit te leggen aan minister van buitenlandse zaken Condoleezza Rice. “Ik heb haar verteld dat wij, wat betreft het strategische belang van Turkije het Amerikaanse standpunt delen. Wat Turkije betreft moeten wij uiterst omzichtig te werk gaan, in het besef van de verantwoordelijkheden van de beslissing die wij treffen. Ik had de indruk dat Condoleezza Rice voor mijn argumenten begrip kon opbrengen .”

In geen geval, zei Schäuble, zou een regering-Merkel “een halt toeroepen aan het aanknopen van toetredingsonderhandelingen tussen de EU en Turkije. En wij zullen ons houden aan de beslissing van de Europese Raad, dat het resultaat van deze onderhandelingen open moet blijven. De onderhandelingen kunnen op zijn minst wel 10 jaar duren. Binnen 10 jaar kunnen de zaken er heel anders uitzien”.

_________________________

P.S. Voor een anti-democratische politicus als De Gucht is de mening van de Europese burger natuurlijk niet in tel. In De Standaard zegt hij dat zowel de toetreding van Turkije, als de "Europese Grondwet" er moéten en zullen komen. Niet eens argumenten die hemzelf intellectueel belachelijk maken schuwt onze man: Luxemburg, met zijn ocharme 220.000 kiezers heeft "ja" gezegd (en dat was geen massaal ja, het verschil tussen ja en neen bedroeg een goeie 28.000 stemmen!), en dat volstaat om door te gaan met de grondwet.
Karel moet goede maatjes zijn met die andere anti-democraat Juncker: "Si c'est oui, nous dirons donc : on poursuit ; si c'est non, nous dirons : on continue !"
Nog wel interessant in dit verband vond ik dat de scherpe Standaardjournalisten, in casu barones My Doormat en zekere Bart Beirlant, volgende vraag voor Karel hadden bedacht (het ging over Iran): "Waarom zou een fundamentalistische dictatuur zich iets aantrekken van haar bevolking?"
"Waarom zou zelfs een democratische politicus zich daar iets aan gelegen laten?", was eerder mijn vraag geweest maar ik ben geen baron.
Nu weet ik dat het niet van een goed karakter getuigt om de zwakheden van iemand aan te halen ...maar wat antwoordde Karel op die vraag?
Wel...onze Buitenlandse zei: "Ik denk dat vooral in de buitenlandse politiek het ideologische aspect veel minder speelt dan the hard facts of life. Politici, zeker zij die het buitenlandse beleid sturen, zijn meestal veel rationeler dan op het eerste gezicht lijkt. Dat is mijn overtuiging."
Dit gezegd door iemand die zelf op Buitenlandse Zaken zit...le ridicule ne tue pas! en heeft hij ook historische feiten achter de hand om zijn stelling te staven? Maar goed, hard facts zijn bijvoorbeeld de uitslagen van de referenda in Nederland en Frankrijk. En facts of life slaat bij Engelssprekenden meestal op de bijtjes en de bloemetjes, maar waarschijnlijk bedoelt Karel hier iets als Realpolitik. De Gucht haalt twee gezegden door elkaar, en dat is nogal typisch voor zijn flauwe amalgaamdenken. Hij komt nog eens met het bekende liedje van wij praten niet over lidmaatschap, maar over het aanknopen van onderhandelingen. Kijk, waar zouden die onderhandelingen dan anders over gaan? ...dat soort van sofismen is nu juist afgestraft in de referenda! Maar De Gucht heeft niets geleerd... net zomin als hij uit het vreemdelingenstemrecht en uit de woordbreuk rond BHV iets heeft geleerd. Hij kan zich ook "niet indenken" dat "Europa" op zijn gegeven woord zou terugkomen zei hij eerder... hierbij net doend alsof dat "woord" werd gegeven door mensen met een democratisch mandaat! Neen: als er al iets is beloofd, dan is dat tersluiks gebeurd, buiten de burgers om. Bij bv BHV daarentegen hadden de politici wél een belofte gedaan, voor de verkiezingen, en zij hadden dus een duidelijk mandaat, maar achteraf kwamen hij en anderen met geestigheidjes als resultaatverbintenis versus inspanningsverbintenis voor de pinnen. Daarom noem ik hem een antidemocraat.
Ook zijn woordje meestal verontrust mij enigszins. Veronderstel dat de vliegmaatschappij Sabena een slogan bedenkt als: "Onze piloten zijn meestal niet dronken". Wie vliegt dan nog mee, buiten misschien onze Karel?
Verder debiteert hij frazen als: "ik denk dat Iran constant balanceert tussen ratio en ideologie".
Hier moet je bijna veronderstellen dat hij iets verstandigs vertelt dat je zelf nog niet helemaal doorhebt! Wat mag Karel bedoelen? ik zou het bijgot niet weten... Daarvoor moest hij eerst die begrippen ratio en ideologie eens uitleggen. Karel gebruikt die zo ontwapenend naief.

We kunnen de vraag helaas niet ontlopen: is dit een verstandige man of een gezwollen kikker?