In de late namiddag al heeft het Brinckmannetje wat zand in zijn oogjes

.
Ik viel bijna uit mijn stoel daarnet, toen ik Bart Brinckman in de live on tape Morgen beter-show met stelligheid hoorde verklaren dat er de afgelopen week wreed geruzied was bij het Vlaams Belang …en dat bijgevolg wij hier een partij hadden als een andere.
Dewinter mocht vervolgens antwoorden, en zijn tijd nemen (tegenwoordig gebeurt dat) en hij was zichtbaar op zijn gemak.
De tenen van Yves Desmet helaas waren ondertussen op geen moment in beeld (noch in de rest van de uitzending trouwens; misschien een onoplettendheid bij de beeldregie) …en toch had ik de indruk dat ik ze voor mijn ogen zag krullen (Augustinus wees eerder op het bijzonder krachtige voorstellingsvermogen van de mens).
En inderdaad, bij de eerste gelegenheid zette onze Yves, minder nat achter zijn oren, het puntje op de i van Bart. Yves zei, twee keer geloof ik zelfs, dat zij “op dat punt” hetzelfde waren als de andere partijen.
Bart bleef daarop een tijdje zwijgzaam, en laten wij niet onrechtvaardig zijn: juist zijn zwijgen duidt op een zeker inzicht.
Ik hoop dat ze bij De Standaard beseffen dat ze aan die Bart nog een heel goede redacteur overhouden, tenminste als zij daar, zoals ze in wieler- en voetbaltermen altijd zeggen, hem de tijd laten om dóór te groeien.
.

Hillary en Barack, en gelukkig ook Salvador

.
Het Arabische begrip al-Taqiyya lezers, is de meesten onder u wellicht onbekend. Dat is spijtig, want als wij willen begrijpen wat er in Amerika aan de hand is met de Democratische senatoren Hillary Clinton en Barack Hussein Obama – in hun lange run naar de presidentsverkiezingen – dan kunnen wij deze term niet lang meer ontlopen.
Eén van de weinigen hier te onzent die de term geloof ik wél goed kent, is de voormalige NAVO-secretarisgeneraal Willy Claes, maar zijn vertaling was dan altijd ontveinzen, en ook al staat dat woord misschien in van Dale, ik vind het geen mooi woord. Het heeft iets dubbels. Dissimulatie is nog zo’n vertaling. Begrijpelijk genoeg, maar het zelf gebruiken doe je niet.
Wat Hillary recent aan Barack heeft verweten, is dat deze laatste verzwegen zou hebben dat hij, ter verre voorbereiding van zijn democratische carrière wellicht, vier jaar in een madrassa, een koranschool heeft doorgebracht. Barack Obama sprak wel vrijelijk over zijn christelijke achtergrond langs moederskant, over de Verenigde Kerk van de Drievuldigheid in Chicago waar hij wel eens langs ging, en ook nog over het atheïsme van zijn vader, maar over die madrassa hield hij zijn mond, en dat is bij Hillary slecht gevallen. Hij had dat direct moeten zeggen.
Wellicht ontgaat ook haar het begrip al-Taqiyya. Essentieel is het een positief begrip. Het komt er op neer dat het aan een moslim is toegestaan om tegenover een ongelovige te liegen of de waarheid te verdraaien. Het wordt onze moslim trouwens niet enkel toegestaan, onder omstandigheden is al-Taqiyya juist een deugdzame houding, waar zijn zieleheil aan vasthangt.
Een kwestie van afwegen dus: zijn ook de anderen moslims, dan is het natuurlijk simpel en geldt al-Taqiyya niet; maar zijn zij dat niet, dan mag de goede gelovige het gevaar voor zichzelf inschatten, en vooral moet hij ook goed overdenken of zijn Geloof beter is gediend met de waarheid, dan wel met een leugen.
Om de moeilijke term al-Taqiyya enigszins te Europeaniseren zou ik hem willen vergelijken met de beroemde reservatio mentalis van de jezuïeten. Ook zij hielden lange tijd vol dat leugen, zelfs meineed er mee door konden, als er een hoger belang in het spel was, én als je in je binnenste een kleine toevoeging deed aan je uitgesproken formule. Je kon bijvoorbeeld zweren: "Ik was gisteren niet op de plek van de moord" en dan in één adem, maar binnensmonds toevoegen: "of liever, eergisteren was ik er niet". Op die manier was God ook op de hoogte, en was er moreel gesproken niets aan de hand.
Misschien vindt u dit belachelijk lezer, en stonden uw verwachtingen rond het Opperwezen hoger, maar gelukkig heeft destijds Salvador Dali, leerling van de jezuïetenpaters en altijd een goede katholiek gebleven, uw bezwaren opgevangen met zijn verklaring: “Dieu n’est pas grrand, il fait un mètrre à peu prrès, et puis il n’est pas iintelligent.”
Dali verwierp, op theologisch goede gronden meen ik*, het goddelijk attribuut der intelligentie, als zijnde een typisch menselijk gebrek.

o-o-o-o-o-o

* 1Korintiërs 1:25 Want het dwaze Gods is wijzer dan de mensen; en het zwakke Gods is sterker dan de mensen.

.o-o-o-o-o-o

Noot van 25 januari:
CNN heeft intussen dit verhaal over de madrassa tegengesproken..Of het verhaal afkomstig is uit de omgeving van Hillary Clinton, of dat er integendeel sprake is van een "right wing hit job", zoals men daar zegt, is niet duidelijk.

.

Al dan niet ...en alleszins een eeuw geleden

.
Naast het interessante en uitgebreide nieuws vandaag op BBCworld, over een bepaalde Big Brother-uitzending waarrond iets al dan niet racistisch te signaleren viel, a row noemden zij het,

• resumerend en halfbegrijpend gezegd, en noodgedwongen mij verlatend op de BBC-beelden: er werd daar een mooie niet-blanke, ik denk Indische kandidate weggestemd door een vreselijk lelijk blank vrouwmens; of misschien werd zij door het publiek zelf van de show weggestemd, soit .––

voelde deze geëerde redactie zich toch verplicht om, zij het meer in het kort, ook verslag te doen van de moord op de journalist Hrant Dink, vandaag in Istanbul.

Die vermoorde journalist, zei de BBC, had melding gemaakt van zekere gebeurtenissen “a century ago” en zijn woorden waren niet bij alle Turken even goed aangekomen. Turkse “nationalists” in het bijzonder waren kwaad geworden, en hadden de man nu vermoord.
Men keurde deze daad onverbloemd af. Maar de meeste BBC-aandacht ging toch naar de protestbetoging die ‘s avonds volgde. En al kregen wij nauwelijks overzichtsbeelden van de omvang van het populair protest, zij waren in their thousands wist de correspondente.
Eén promille, misschien zelfs 2‰ denk ik dan, in een stad van miljoenen en miljoenen.
Bij ons was de berichtgeving analoog. Ik hoorde een enthousiaste correspondent, medebetoger wellicht, vertellen hoe kwaad het Turkse volk wel was: “Wie het moesten ontgelden in de slogans was extreemrechts dat van Hrant Dink een publieke vijand had gemaakt, naar aanleiding van uitspraken over de al dan niet genocide door de Turken op de Armeniërs aan het begin van de twintigste eeuw.”

Er scheelt iets aan deze berichtgeving. De Turkse minister Abdullah Gül heeft, al mag Erdoğan vanavond nog gelijk wat vertellen, ondubbelzinnig gezegd (via zijn gezant in Parijs): "Notre position est bien connue [...] nous ne reconnaissons aucun soi-disant génocide et nous ne le reconnaîtrons jamais".

Het gaat dus niet om “nationalisten” zoals de media vertellen: het gaat in dit laatste geval alvast om de legitieme Turkse regering, die zich in haar negationisme gesteund weet door de bevolking in haar geheel (op onze enkele betogers na).
Nog minder gaat het om gebeurtenissen “a century ago”, zoals de perfiede Britten beweren, nee het gaat om een eeuwenoude politiek van uitmoording van christenen en Armeniërs, ook nog flink na de stichting van zijn lekenstaat door de fascistoïde Atatürk: tot op vandaag namelijk.
En het gaat al zeker niet om een al dan niet.

Noot van 21 januari: de Nederlandse site NederOpinie geeft een mogelijke beweegreden voor de moord, die vanzelfsprekend niet wordt vermeld in de gewone media: NederOpinie plaatst deze laatste misdaad in de eindeloze rij van islammoorden op christenen.

Jean-Pierre Vernant

.

France Culture heeft vandaag, naar aanleiding van het overlijden vorige week van de grote classicus Jean-Pierre Vernant, een uitzending gemaakt van volle zes uur. Ik kwam te laat thuis voor alle zes uren, maar de laatste twee heb ik, als was ik bevroren aanhoord.
Dat komt omdat Vernant – die 93 is geworden en zijn laatste college in oktober gaf – vanuit zijn ongeëvenaarde kennis van de wereld van Homerus, ook enkele boeken heeft geschreven voor leken zoals u en ik.
Hij schrijft dan over de helden Achilles of Odysseus, als waren die nog in leven en onder ons. Bij hem worden hun problemen en eigenaardigheden de onze.
Tot slot van de uitzending gaf France Culture gewoon heel dat laatste college van Vernant. Hij gaf toelichting bij enkele passages uit de Odyssee.
Een oude maar vaste stem hoorden wij, vijftig minuten zonder verspreking, maar dat is niet het bijzonderste, nee, met een aantal invallen en situationele dingen die de lesgever terplekke verzon. Die 93-jarige frisse geest sprak, tot ergernis van zijn dokters bekende hij, een lesuur lang tot zijn geliefd publiek van jonge studenten, en hij besloot:

Vive l'Odyssée! [applaus] ... et maintenant, vous l'avez remarqué les jeunes [hier kwam een woord dat ik niet verstond; misschien: rien qu'a] ...ma voix et beaucoup d'autres signes: il est temps que les vieux aillent au dodo.
.

Hoe krijgen wij dit bocht ...aan 't domme plebs verkocht ?

.
Een collega-blogger, Vincent De Roeck, had laatst een boekbespreking die het waard is om gesignaleerd te worden. Zij gaat over "Een brug te ver : Turkije in de Europese Unie" van de Europarlementsleden Philip Claeys en Koenraad Dillen.
Van dit boek had ik geen weet, want het valt onder het cordon médiatique, zodat het in de régimepers wellicht geheel onbesproken is gebleven. Misschien keek ik slecht, maar aangezien onze goede pers de gewoonte heeft om enkel de boodschappers en nooit de boodschap in aanmerking te nemen, zou het geen wonder zijn.
Toch had ik enkele bedenkingen bij De Roecks recensie:

Uitstekend overzichtsartikel collega Vincent, een echte status quaestionis, gebaseerd op een uitstekend boek vermoed ik. Zeer bedankt dus, maar een inhoudelijk antwoord van Belgische politici mogen wij helaas niet verwachten. Zij zullen er het zwijgen toe doen, misschien in het besef dat die toetreding al lang is toegezegd ...door Washington. Dit pure machts-aspect had, meen ik, wat meer aandacht verdiend, misschien ook in het boek (dat ik niet bezit).

Hoe krijgen wij dit bocht

aan 't domme plebs verkocht,

lijkt nog de enige vraag die "democratische" Belgische en EU-politici zich stellen. Als wij mogen spreken van een bescheten Europese Commissie: al kennen zij ongetwijfeld alle fundamentele tegenargumenten, die mogen niet langer gelden.
Bush heeft immers al meer dan eens openlijk zijn steun betuigd, en Rice heeft nog stilletjes onderhandeld tijdens de laatste "Cyprus-kwestie", die naar goede gewoonte is opgelost door alles maar weer uit te stellen.
Diezelfde Bush, de man met de wijde blik (die echter pas tijdens zijn oorlog op de hoogte werd gebracht van het aloude en grondige verschil tussen shiïeten en sunnieten) ...zingt de lof van de Turkse "brugfunctie" tussen de wereld van de islam en die van het Westen. Dat pontifex Bush elders bruggen wil bouwen is buitengewoon deugdzaam, maar ...laat hem thuis misschien eerst die muur afwerken, waarmee hij een christelijk land als Mexico hermetisch van het zijne wil scheiden.
Het toverwoord "geopolitiek" komt vaak uit zijn mond. En al beseft nog een kind: that is far above his head! , Bush wordt toch braafjes gevolgd door mensen die beter kunnen weten, zoals Karel De Gucht, en natuurlijk door mensen als Louis Michel of Karel Pinxten, die ook graag eens een geleerd woord laten vallen. Hun lijfjournalistjes doen braaf mee, dat spreekt.
Van Miert is de enige niet-Belangpoliticus die jouw standpunt met kracht verdedigt Vincent, maar hij staat aan de wal. Bij diegenen die nog wel op het ondemocratische EU-schip zitten, klinken de schaarse protestjes zwak en ongeloofwaardig.
.

VOCABULAIRE EUROPÉEN des PHILOSOPHIES

.
December 2004 verscheen, onder de leiding van filosofe Barbara Cassin, bij Le Seuil/Le Robert een stevig naslagwerk: VOCABULAIRE EUROPÉEN des PHILOSOPHIES, ondertitel DICTIONNAIRE des INTRADUISIBLES. Groot formaat, 1560 pagina’s, twee kolommen, weinig wit, indrukwekkend werk.

Termen uit de klassieke talen van de filosofie, Grieks, Latijn, Duits, Hebreeuws, Engels, Italiaans &cet, worden thematisch geordend, grondig besproken en, al kan het zogezegd niet, toch Frans vertaald.
In goede naslagwerken lezen is altijd een plezier: eerst wil je iets opzoeken, onderweg blijf je haperen en na vijf minuten weet je niet meer wat je kwam doen.
Hier is dat in overtreffende trap het geval, want dit filosofisch- filologisch naslagwerk is onvermijdelijk een zelfstandig stuk filosofie en filologie, met vertakkingen tot in het oneindige.
Zoals de Indische wijsheid zegt over chatarunga, het bordspel dat ons schaakspel werd: het is een rivier waar de mug kan drinken en de olifant kan baden.

Het grootste plezier blijft natuurlijk als je in zo'n erudiet en prachtig werk iets ontdekt, al was het een komma, waarvan je meent ook iets te weten. Nu trof ik in het hoofdstukje gewijd aan het onvertaalbare Duitse woord “Witz” iets aan dat wellicht een aanvulling kon hebben.

Le „Witz” selon Freud et ses traductions

[…] Il y a, en effet, dans le Witz selon Freud, un lapsus réussi qui provient inopinément de l’inconscient, comme ce terme de famillionnaire qui – sorte de crase entre [attitude] familière et millionnaire – intéressa tant Lacan (et d’abord Freud lui-même) et par le moyen duquel il échappa à un pauvre diable de faire savoir qu’il avait été aimablement traité par le cependant très riche baron de Rothschild. Freud explicite et déploie de la manière suivante la pensée contenue dans ce mot d’esprit ou cette “pointe” de l’esprit (geistreicher Einfall): « […] nous avons dû rajouter à la phrase “R. m’a traité tout à fait comme son égal, d’une manière tout à fait familière” une proposition supplémentaire, qui, raccourcie au maximum, s’énonçait ainsi: “autant qu’un millionnaire est capable de le faire” (Le Mot d’esprit et sa relation à l’inconscient, trad. fr. D. Messier, Gallimard, 1988, p. 60) . C’est, en effet, le mécanisme d’une condensation répondant à ce modèle qui est à la source du plaisir pris à de tels jeux de l’esprit ou, plus précisément, de l’inconscient.

Charles Badier, onder het lemma «ingenium», p.596

De tekst zelf van Freud heb ik niet gelezen, en ook niet bij de hand, maar wel heb ik de Reisebilder van Heinrich Heine nog redelijk in mijn hoofd. Daarin laat Heine zich door een lijfknecht, soort van barbier, vertellen hoe die ooit de eer had om baron Rothschild zijn eksterogen te mogen wegsnijden. Het ging er bij die sessie heel gemoedelijk toe: “Und so wahr wie mir Gott alles Guts geben soll, Herr Doktor [Heine], ich saß neben Salomon Rothschild, und er behandelte mich ganz wie seinesgleichen, ganz famillionär.” [*]

1829, Die Bäder von Lucca, Kapitel VIII

Merkwaardig is toch, dat dit "famillionär" als voorbeeld wordt genomen van een lapsus qui provient inopinément de l’inconscient. Je moet dan al aannemen dat Heine zijn verhaal van die knecht echt gebeurd is. De naam van Heine, ik vermoed de bewuste bedenker van de grap, wordt niet vermeld. Ja, misschien is het niet eens réussi, een echt goeie grap, zoals de kwaaie Karl Kraus al opmerkte in zijn essay “Heine und die Folgen” – maar volgens Kraus maakte Heine nooit goede grappen.

Freud, de bedenker van het “inconscient”, kende de teksten van Heine goed, en aan hem zal het dus niet liggen. Het vergeten van Heine als bewuste bedenker van die onbewustheid moet van de auteur Badier komen, of anders van de Franse Freudvertalers ?

Maar dat is allemaal muggenzifterij, en ik verontschuldig mij bij de makers van dit fenomenale boek.

[*] Salomon Mayer, Freiherr von Rothschild (1774–1855), chef van het Weense bankfiliaal; hij leefde afwisselend in Wenen, Frankfort en Parijs. In Parijs nodigde Rothschild Heine vaak uit op diners bij hem thuis, ook al dreef aan tafel de dichter vaak de spot met hem. Hemzelf kon dat niet deren, hij had wel gevoel voor humor, en de andere gasten zouden het hem niet vergeven hebben als hij Heine niét uitnodigde. Overigens was Heines oom, Salomon Heine, ook bankier (in Hamburg), en na Rothschild de rijkste man van Duitsland.

.

I ain't seen a good lynching in years, zei ooit Tom Lehrer

.
Wat ik nooit eerder deed of wilde doen, was naar terechtstellingen kijken. De gelegenheid heeft zich in mijn leven ook niet vaak voorgedaan. Er waren de vijf Baskische vrijheidsstrijders (Tixi, één van hen) die Franco liet fusilleren, maar daar waren geen beelden van. Als de gelegenheid zich later voordeed, door het www, dan ging ik er niet op in. Zo zag ik niet de rituele slachting van Nick Berg, noch die van zijn latere lotgenoten, en ook was ik niet in Amsterdam toen Theo van Gogh zijn voorgeschreven lot van ongelovige onderging, en daarbij enkele verzen uit de koran op zijn borst gestoken kreeg.

– overigens legde vandaag in de Verenigde Staten een nieuwgekozen democratisch parlementslid, Keith Ellison van naam, de eed af op dat boek, en ik meen dat men enkel op grond van dát feit zijn parlementaire onschendbaarheid meteen weer dient op te heffen. Enige consequentie kan geen kwaad. Er zijn tenslotte, behalve Mein Koran, wel meer boeken waar sommige mensen bij willen zweren, en waarin eveneens tot moord, zelfs tot genocide wordt aangezet, maar die boeken vallen tot veler voldoening al een tijd onder de strafwet –

De terechtstelling van Saddam Hussein zag ik eerst in de officiële versie, zonder klank, en daarna pas, zoals velen de snuff movie mét klank. Dat laatste was pijnlijk, maar leerzaam.
Het was natuurlijk onverstaanbaar wat er allemaal geroepen werd, onder het geflits van de lampen, maar in bv. Engelse kranten kreeg je een vertaling van alle kreten die boven het gejoel uitstegen. Het schouwspel was ongeciviliseerd, zoals alle terechtstellingen, ook als die “clean” verlopen, zoals dat bij onze beschaafde, en technisch onderlegde Atlantische bondgenoten meestal het geval is, naar het schijnt.
De waardigste en moedigste man die ik op de beelden heb gezien was Saddam Hussein. Je kunt daar niet omheen. Die vaststelling zegt dan niets over zijn vroegere misdaden, die op dit heilige moment van geen tel meer waren, maar zij is het gevolg van de lafheid van alle andere aanwezigen – en in dit geval ook van de afwezigen, de opdrachtgevers in Washington en Texas. Dat het Hussein niet eens werd vergund om zijn gebed af te maken kun je misschien nog als een genadige beslissing zien, en al schokte ook dat mij, voor hem maakte het geen verschil meer.
Na een mensonwaardige arrestatie, door aliens leek het mij [*], en na een onwaardig proces, waarbij enkelen van Hussein zijn advocaten werden vermoord, in wellicht het best beveiligde deel van heel Irak –wat meteen aangeeft hoe competent en dapper Rumsfelds special forces wel zijn– was de terechtstelling het logische vervolg, en niet eens veel schaamtelozer dan wat voorafging. Een aanwezige "rechter" vond het publiek zelfs prijzenswaardig omdat zij met dansen hadden gewacht tot het luik gevallen was.

Deze terechtstellingspartij zorgt nu voor veel internationale opwinding. De UNO heeft naar het schijnt aangedrongen op een rustige en serene atmosfeer bij de volgende terechtstellingen.
Maar dat wraakzuchtige sfeertje in Irak verschilde wellicht niet eens veel van wat er plaats had in Gent, in 1945, toen Leo Vindevogel in de Nieuwe Wandeling [**] naar de executiepaal stapte, en onderweg werd uitgescholden door mensen die daarna als deftige burgers door het leven zijn gegaan.

[*] Over de infantiele kreet van de Untermensch L.Paul Bremer III : "Ladies and Gentlemen ... we got him!" schaamt iedereen zich die beschaving kent.
[**] Waar ook zijn vrouw en kinderen waren opgesloten. Op zijn verzoek om hen toch voor de duur van zijn terechtstelling over te brengen naar een andere gevangenis werd niet ingegaan.

Om het jaar goed te beginnen

.
Wie de onderstaande uitdrukkingen rustiger wil bekijken die vindt in vouwe dezes de link naar de VRT-taaldatabank.

's mans — aan den lijve — aan gene zijde — aller mond — bij dezen — bij geruchte — bij machte — bij monde van — dag des Heren — den lezer heil — der wereld afsterven — der zonde afsterven — des duivels — des mensen — dezer dagen — dientengevolge — eigener beweging — Godes Zoon — haars inziens — harentwege — harerzijds — heden ten dage — heer des huizes — hier te lande — hunnentwege — hunnerzijds — huns inziens — in allen dele — in allen gevalle — in allerijl — in arren moede — in beider belang — in de regel — in den beginne — in den blinde — in den lande — in den vreemde — in der minne — in dezen — in dier voege — in eenvoud des harten — in feite — in gebreke stellen — in gemoede — in genen dele — in geschrifte — in goeden doen — in groten getale — in het zweet des, mijns, uws, haars, onzes, huns aanschijns — in hoge mate — in koelen bloede — in levenden lijve — in lichterlaaie — in naam der koningin — in naam der wet — in naam des konings — in rechte — in voege — in vouwe dezes — inderhaast — indertijd — met dien verstande — met voorbedachten rade — mijnentwege — mijnerzijds — mijns inziens — namens dezen — om den brode — om harentwil — om hunnentwil — om mijnentwil — om onzentwil — om uwentwil — om zijnentwil — omwille van — onder ede — onverrichter zake — onzentwege — onzerzijds — onzes inziens — op aller lippen — op de(n) duur — op heterdaad — op straffe van — plek des onheils — schrijver dezes — steen des aanstoots — tand des tijds — te allen prijze — te allen tijde — te baat nemen — te bekwamer tijd — te berde (brengen) — te berge (rijzen) — te bestemder plaatse — te bestemder tijd — te bestemder ure — te beurt vallen — te dezen — te dezer gelegenheid — te dezer zake — te dien aanzien — te dien einde — te dien tijde — te dier zake — te eigen bate — te elfder ure — te enen male — te eniger tijd — te gelde maken — te gelegener plaatse — te gelegener tijd — te gepasten tijde — te goeder naam en faam — te goeder trouw — te goeder ure — te gronde (richten) — te haren bate — te haren behoeve — te haren believe — te haren huize — te haren kantore — te haren laste — te haren nadele — te haren name — te haren voordele — te harent, ten harent — te harer beschikking — te harer ere — te harer gedachtenis — te harer informatie — te harer kennis — te harer verdediging — te harer verontschuldiging — te hulp komen — te hunnen bate — te hunnen behoeve — te hunnen believe — te hunnen huize — te hunnen kantore — te hunnen laste — te hunnen nadele — te hunnen name — te hunnen voordele — te hunnent — te hunner beschikking — te hunner ere — te hunner gedachtenis — te hunner informatie — te hunner kennis — te hunner verdediging — te hunner verontschuldiging — te juister plaatse — te juister tijd — te kwader trouw — te kwader ure — te lande — te leen, ter leen — te mijnen bate — te mijnen behoeve — te mijnen believe — te mijnen dienste — te mijnen huize — te mijnen kantore — te mijnen koste — te mijnen laste — te mijnen nadele — te mijnen name — te mijnen voordele — te mijnent, ten mijnent — te mijner beschikking — te mijner ere — te mijner gedachtenis — te mijner informatie — te mijner kennis — te mijner verdediging — te mijner verontschuldiging — te moede — te onzen bate — te onzen behoeve — te onzen believe — te onzen huize — te onzen kantore — te onzen laste — te onzen nadele — te onzen name — te onzen voordele — te onzent — te onzer beschikking — te onzer ere — te onzer gedachtenis — te onzer informatie — te onzer kennis — te onzer verdediging — te onzer verontschuldiging — te rade (gaan) — te rechter tijd — te ruste (leggen) — te stade komen — te uwen bate — te uwen behoeve — te uwen believe — te uwen huize — te uwen kantore — te uwen laste — te uwen nadele — te uwen name — te uwen voordele — te uwent — te uwer beschikking — te uwer ere — te uwer gedachtenis — te uwer informatie — te uwer kennis — te uwer verdediging — te uwer verontschuldiging — te velde — te zijnen bate — te zijnen behoeve — te zijnen believe — te zijnen huize — te zijnen kantore — te zijnen laste — te zijnen nadele — te zijnen name — te zijnen voordele — te zijnent — te zijner beschikking — te zijner ere — te zijner gedachtenis — te zijner informatie — te zijner kennis — te zijner tijd — te zijner verdediging — te zijner verontschuldiging — tegelijkertijd — ten aanhoren van — ten aanschouwen van — ten aanval — ten aanzien van — ten achter — ten achteren — ten algemenen nutte — ten andere zijde — ten andere zijde — ten anderen male — ten antwoord — ten bate van — ten bedrage van — ten behoeve van — ten believe — ten belope van — ten besluite — ten beste — ten bewijze van — ten burele van — ten dage van — ten dans — ten deel (vallen) — ten definitieven titel — ten dele — ten departemente — ten derde — ten detrimente — ten dienste staan — ten dienste van — ten dode (opgeschreven) — ten doel — ten doop — ten eenre zijde — ten eerste, tweede enz. — ten eeuwigen dage — ten eigen bate — ten einde raad — ten enenmale — ten faveure van — ten gehore (brengen) — ten geleide — ten genoegen van — ten gerieve van — ten geschenke — ten getale van — ten gevolge van — ten goede — ten grave — ten gronde — ten gunste van — ten harent, te harent — ten hemel — ten hoogste — ten hove — ten huidigen dage — ten huize van — ten hunnent — ten individuelen titel — ten kantore van — ten koste van — ten kostelozen titel — ten kwade — ten laatste — ten langen laatste — ten langen leste — ten laste — ten naaste bij — ten nadele van — ten name van — ten nauwste — ten noorden van — ten nutte van — ten onder — ten onrechte — ten onzent — ten oorlog — ten oosten van — ten opzichte van — ten overstaan van — ten overvloede — ten paleize — ten parkette — ten persoonlijken titel — ten pleziere (van) — ten principale — ten prooi — ten rechte — ten slechtste — ten spijt (van) — ten spoedigste — ten stelligste — ten strengste — ten strijd(e) — ten teken (van) — ten tijde van — ten titel van — ten tonele — ten top — ten tweede — ten tweeden male — ten uitvoer — ten uitzonderlijken titel — ten uwent — ten val — ten verderve — ten vertrouwelijken titel — ten vervolge (van/op) — ten verzoeke (van) — ten vierde — ten vijfde — ten voeten uit — ten volle — ten volste — ten voorbeeld — ten voordeel — ten voordele van — ten voorlopigen titel — ten westen van — ten zeerste — ten zijnent — ten zuiden van — ter aangehaalde(r) plaatse — ter aanvulling — ter aanwending van — ter aarde — ter afdoening van — ter andere zijde — ter andere zijde — ter assistentie — ter attentie van — ter beantwoording — ter been — ter bekostiging van — ter beoordeling — ter beschikking van — ter bespreking — ter bestemder plaatse — ter bestemder tijd — ter bestemder ure — ter bestrijding van — ter beurze — ter bevoegder plaatse — ter bezichtiging — ter breedte van — ter controle — ter dikte van — ter discussie — ter eenre zijde — ter elfder ure — ter ene zijde — ter ere van — ter fine van — ter gelegener plaatse — ter gelegener tijd — ter gelegenheid van — ter geruststelling — ter goedkeuring — ter griffie — ter grootte van — ter hand — ter harte — ter helle — ter herinnering — ter hoogte van — ter illustratie — ter inzage — ter jacht — ter juister plaatse — ter kennis — ter kennisneming — ter kerke — ter keuze — ter kwijting — ter leen, te leen — ter lengte van — ter linkerzijde — ter markt — ter meerdere eer en glorie — ter nagedachtenis van — ter oefening — ter onderrichting — ter ore (komen) — ter oriëntatie — ter overname — ter overweging — ter perse — ter plaatse — ter plekke — ter raadpleging — ter rechterzijde — ter regeling (van) — ter ruste — ter snede — ter snee — ter sprake — ter stede — ter tafel — ter tale (wel -) — ter tekening — ter verdediging — ter vergadering — ter verkoop — ter verontschuldiging — ter visie — ter voldoening — ter voorbereiding — ter voorkoming van — ter waarde van — ter wereld — ter wille van — ter zee — ter zelfder plaatse — ter ziele — ter zitting — terdege — terecht — terloops — ternauwernood — tersluiks — tersluiks — terstond — terzelfder tijd — terzijde — terzijde staan — tevergeefs — tezelfdertijd — toentertijd — tot bloedens toe — tot vervelens toe — u aller vriend — uit aller naam — uit anderen hoofde — uit de(n) aard der zaak — uit den boze — uit dien hoofde — uit hoofde van — uitentreuren — uiteraard — uitermate — uwentwege — uwerzijds — uws inziens — vader des vaderlands — van den domme houden — van dien aard — van ganser harte — van goeden huize — van harte — van heinde en verre — van hogerhand — van jongs af — van koninklijken bloede — van lieverlede — van lieverlee — van nature — van nul en gener waarde (ook: van nul en generlei waarde) — van staatswege — voor dezen — zijnentwege — zijnerzijds — zijns inziens — zijns weegs —