Tom Naegels doet vrijuit zijn zegje

.
Wat Tom Naegels, voorafgaand aan zijn interview, sterk interview met Dyab Abou Jahjah, in De Standaard vertelde over het proces is juist, maar tegelijk ook perfide.

Tenzij ik me geweldig in de luren laat leggen, lijkt dit proces de laatste uitloper van de merkwaardige hetze die in 2002-2003 tegen de Arabisch-Europese Liga en haar voorzitter gevoerd werd, een beschamende periode voor de Vlaamse politiek en journalistiek, toen zelfs de wildste geruchten voor waar aangenomen werden, en door burgemeesters, premiers en hoofdredacteurs verspreid.
Dat wordt nu vrij algemeen erkend, al heeft niemand van de betrokkenen ooit zijn eigen fouten toegegeven.

Naegels valt blijkbaar nogal over het ronduit antidemocratische gedrag van politici en journalisten, ten tijde van Verhofstadt.
Dat vallen doet hij terecht natuurlijk, maar naar mij voorkomt ook zonder enig gevaar op een schrammetje. Het is om te beginnen niet de eerste keer dat hij van zijn krant die rol van kleine stoute dissident mag spelen. Wellicht beschouwen zij hem daar als een soort verzekeringspremie tegen wat hun échte Wetstraatjournalisten allemaal uitvreten of uitvraten, ik bedoel Brinckman en consorten.

– tiens, nu ik aan dat stuk ongeluk denk: hoe zou het onze Bart nog vergaan? we lezen hem zo weinig; ook op het scherm begin ik zijn verschrikte blik bijna te missen; is hij op retraite? op boetetocht naar Compostela? –

Maar goed, Naegels geeft eerlijk toe dat ook zijn eigen krant in de slag zat met de toenmalige machthebber. Hij komt niet voor de dag met – op zijn Fernand Koekelbergs – met zulke dingen als "er is mogelijk een inschattingsfout gemaakt". Naegels zegt duidelijk dat er oneerlijkheid of onbekwaamheid in het spel was, en dat is mooi ...maar de Ouden al wisten dat men ook de waarheid kan liegen.

Alles is een kwestie van timing, en dan is de vraag waarom Tom deze pijnlijke kwestie juist nu te berde kan brengen. Misschien dat zijn bekentenis de machthebbers van de huidige dag, en de politieke noden van dit moment dient? Van een kwaliteitskrant mag je tenslotte ook in de volgzaamheid enige consequentie verwachten.

Toms gebogen rugje blijkt voor mij uit zijn krom taalgebruik. Sommige feiten worden “vrij algemeen erkend” nu, schrijft hij bijvoorbeeld. Ja, wie kan het zonlicht nog loochenen?
Maar bijtijds iets beseffen, en het bij naam noemen, daar komt het op aan, beste Tom, dát is journalistiek. En wie dat op het gepaste moment wel beseften toen, waren enkel een paar bloggers, plus vanzelfsprekend de gewone burgers. Iedereen met andere woorden, behalve de mee-eters van journalisten.
Tom heeft het verder over een beschamende periode voor de Vlaamse politiek en journalistiek. Dat zinnetje verraadt meteen waarom zijn pseudo-auto-kritisch geschrijf nu ineens kan, in de krant van marketeer Vandermeersch.
Waarom toch brave Tom, gebruik jij plots het adjectief "Vlaams", dat bij mijn weten niet in jouw mond bestorven ligt? .Was het dan geen federale materie, toen Verhofstadt, als hoofd van de Uitvoerende Macht (laten wij die Coburg even buiten beschouwing) in het Parlement verklaarde dat de Rechterlijke Macht stappen zou ondernemen tegen een Belgische staatsburger?
Of vind je dat de Soir en de Libre zich gunstig onderscheiden hebben toen?
.