Schoonvegen kan ook zonder natte dweil

.

De opvoeding van de jonge Nigel Farage, als we vandaag het resultaat bekijken, lijkt geen onverdeeld succes te zijn geweest.

Het befaamde zeventiende-eeuwse Dulwich College, waar Nigel zijn opvoeding heeft genoten, kan natuurlijk niet instaan voor alles wat de pupillen later vertellen. Zich daar berouwvol op de borst slaan hoeven ze dus niet, maar misschien kan een doorlichting geen kwaad. Tenslotte is dat even modieus als excuses. Wel iets duurder maar zeker zo effectief.
Maar, wel bekeken was het ook geen volslagen onzin wat hun discipel Farage in het zogeheten EU-parlement heeft verteld. De vorm was niet in orde, dat weten we. Zo had Nigel die natte dweil achter zijn kiezen moeten houden, en die bankbedienden ook.
Ten gronde nu: al mogen waarheden zeker herhaald worden, om ons een gedegen oordeel over de EU te vormen, zaten wij Nederlandssprekenden niet op Farage te wachten want dat oordeel gaf al in de vorige eeuw de hoofdredacteur van de Groene Amsterdammer, Martin van Amerongen:

Echt, de enige enthousiastelingen voor Europa zijn de politici, met name diegenen onder hen die inmiddels op hun vaderlandse werk-vertrek zijn uitgekeken. […] Heeft u trouwens ooit iemand (buiten het politieke circuit) ontmoet die zich bij het horen van het woord Europa vergenoegd in de handen wreef? Nee, zo iemand bestaat niet. Europa is een tijdverdrijf van beroepseuropeanen. De particulier die de twee-honderdvijftig pagina’s Maastrichts Euro-papiaments heeft gelezen is gek óf een Belg, om de woorden van de anti-europeaan Hugo Brandt Corstius te parafraseren.

in: Een Helleveeg en andere kritische notities
Uitgeverij Jan Mets, 1993, pp.124-5

.