Replié sur lui-même?

.
"Tegenover de Fransen zijn mijn gevoelens soms ambivalent –wat mij niet belet in mijzelf die zaken te erkennen die heel grondig Frans zijn– maar voor de Franse taal heb ik nooit iets anders dan bewondering gevoeld. Zij is minder muzikaal dan de Italiaanse, minder diepzinnig dan de Duitse, minder praktisch dan de Engelse, maar zij is oneindig veel genuanceerder."
J’ai parfois des sentiments ambivalents vis-à-vis des Français – ce qui ne m’empêche pas d’assumer ce qu’il y a de très profondément français chez moi – mais pour la langue française je n’ai jamais éprouvé que de l’admiration. Elle est moins musicale que l’italien, moins profonde que l’allemand, moins pratique que l’anglais, mais elle est infiniment plus nuancée.

Alain de Benoist

Mémoire vive

Entretiens avec François Bousquet

Éditions de Fallois, 2012, p.289
.

Grondig Frans is alleszins de naïeve, enigszins lachwekkende bewering van de Benoist dat andere talen minder genuanceerd zijn dan ...toevallig zijn eigen taal.
Dat muzikale Italiaans is weinig genuanceerd, al kun je in die taal wel dichten, dacht tenminste Dante. De Duitse diepzinnigheid kan het merkwaardig genoeg zonder veel nuances stellen, al kun je ook in die taal wel dichten, dacht tenminste Heine. Dat praktische Engels is nauwelijks genuanceerd, al kun je zelfs in die taal dichten, dacht tenminste Housman.
Over andere talen dan het Frans weet de Benoist blijkbaar niet veel meer dan zulke gemeenplaatsen, want elders in het boek erkent hij dat hij bv. Duitse en Engelse auteurs in vertaling leest, toch bij voorkeur. Soms neemt hij noodgedwongen een auteur ter hand in de oorspronkelijke taal, maar als hij die dan citeert, komen er wel eens foutjes tegen de infinitieven voor. Bepaalde nuances ontgaan hem wellicht. Zo las hij, vertelt hij op p.170, bij Wilhelm Dilthey over het verschil tussen uitleggen en begrijpen: “…la différence décisive entre “expliquer” (erklären) et “comprendre” (verstanden)”.
Hoeveel interessante en diepzinnige zaken de Benoist verder ook vertelt –en sans blague, dat doet hij– zoals het een goede Fransman betaamt, vertoont hij toch een eigenschap die door bijvoorbeeld Le Soir bij uitstek aan de modale Vlaming toegeschreven wordt,.namelijk: d'être replié sur soi-même.
Die Franse bijziendheid is niet nieuw, of eigen aan de Benoist, integendeel het is een eeuwenoude kwaal, en het mooiste voorbeeld komt nog altijd van Rivarol, zoals hier eerder al te lezen stond, en ook hier.
.