Een kerstliedje
Nu zoals elk jaar de mooie stad Gent weer dichtslibt met afzichtelijke houten barakken voor de kerstmarkten –a newly invented tradition– kan het geen kwaad als wij eens luisteren naar een kerstlied dat Tom Lehrer in maart 1959 in Harvard ten gehore bracht.
Lehrer was daar docent wiskunde toen (statistiek meen ik), en soms deed hij een optreden "for college audiences". Hij zingt nu al lang niet meer, maar sinds ik zijn drie live-LP’s leerde kennen in de sixties, heb ik ze tientallen keren beluisterd, tot ik ze van buiten kende eigenlijk.
Al zijn liedjes zijn tegenwoordig op cd, op youtube &c. te vinden.
Lehrer zong niet graag voor een zaalpubliek beweerde hij, maar hij deed het toch, gedreven als hij was door idealisme:
"If, after hearing my songs, just one human being is inspired to say something nasty to a friend, or perhaps to strike a loved one, it will all have been worth the while."
http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html
4 opmerkingen:
Hartelijk bedankt.
Nooit van gehoord maar gewoon geweldig.
dankjewel, plurascriberem, met plezier, en ik had nog veel meer kunnen schrijven, maar heb me ingehouden.
En voor wie de mening van Tom Lehrer wil horen over politieke weenschappen:
http://www.youtube.com/watch?v=gfZWyUXn3So
ja, prachtig, en zijn verwijzing, in het volgende liedje, naar Andrew Wiles en het bewijs voor de stelling van Fermat is ook prachtig.
Een reactie posten