Een grapje dat veel verraadt

Christophe Barbier is redactiedirecteur van het Franse blad L’Express, in 1953 gesticht door Jean-Jacques Servan-Schreiber en Françoise Giroud, twee grote namen in die tijd. Het behoort tot de kapitaalgroep waaronder ook Libération ressorteert.
Bon, laten we nog een paar prestigieuze namen noemen die in L’Express geschreven hebben: Camus, Malraux, Mendès-France, Arrabal, Mauriac, Mitterrand, Françoise Sagan, Aron, Sartre, Pierre Salinger. Die namen zijn ook hier nog bekend, hopelijk.



Het blad had eerst een uitgesproken socialistisch profiel, maar schoof geleidelijk naar een – wat mij betreft hypothetisch – ‘midden’, en vandaag omschrijft hun redactiedirecteur L’Express als volgt: « ni de droite ni de gauche, il est au-dessus de la mêlée ». Over een tegenstelling links-rechts willen ze dus niets meer horen.

De redactiedirecteur ziet blijkbaar wel een nieuwe tegenstelling: die tussen de sociale media en de echte, gevestigde, met andere woorden goede media. Eigenlijk moesten die sociale media aan banden worden gelegd, vindt Barbier. Hij pleit voor censuur, en waarachtig niet alleen hij: vele journalisten en andere weldenkenden doen dit al langer dan sinds gisteren of vandaag. Er zijn voorbeelden te over. Wat vertelde Barbier nu op de Franse tv-zender BMF?

Hij begon met: “Het internet is geen no man’s land. Men kan zaken juridisch bevechten.” Dit lijkt me onbetwistbaar, en het gebeurt ook, maar Barbier raakt wat in verwarring: “Internet is een gebied waar straffeloosheid heerst, want het ontploft in alle richtingen.” Hoe Barbier zich “un champ d’impunité” voorstelt waar niettemin juridisch ingegrepen kan worden, is wellicht enkel voor hemzelf duidelijk. Hij wordt nu gelukkig wat concreter: “Maar het internet kan wel degelijk in goede banen worden geleid… onder ons gezegd: de Chinezen slagen daar wel in! En als dictaturen het kunnen, dan moeten evengoed ook de democratieën zich inspannen om op het internet de wet te laten respecteren.”

Nu valt niet uit te sluiten dat deze roekeloze bekentenis van hem samenhangt met de slechte cijfers van L’Express. Tussen 2014 en 2015 ging hun oplage met 16,5 procent achteruit: op een jaar tijd haakte een van elke zes lezers af.

Le poison de la jalousie, inderdaad.