Macron wast witter

Mooi interview gisteren met de filosoof Michel Onfray, in "On va plus loin" van RTL. Hieronder de laatste minuut:

Michel Onfray:…op een bepaald moment kom je ertoe te zeggen: “Wel, tenslotte schiet enkel die nog over.” Waar lijkt dat nog op, heel die ommezwaai die mensen vandaag maken en zeggen: “Maar nee, wij stemmen niet voor Macron, wij zullen tegen Marine Le Pen stemmen!” Ja, maar als puntje bij paaltje komt zijn zij toch verplicht hun stem te geven aan iemand die gekozen is door zijn adviesbureaus, waar men redeneert: “Er zijn eenmaal segmenten, en die moeten opgevrijd worden.” En dus zegt men op een dag: “Een Franse cultuur, dat bestaat niet”. Een andere keer gaat men naar Algerije en spreekt er over genocide. Nog weer een keer looft men het achtereind van het paard van Jeanne d’Arc…
Sonia Mabrouk: Contradicties bij politiek verantwoordelijken zijn geen nieuwigheid.
Michel Onfray: Nee, nee, maar keer op keer heb je dan een sector, een segment van de maatschappij binnengehaald, en als je aardig bent geweest voor Jeanne d’Arc, en als je aardig bent geweest voor generaal de Gaulle, en aardig voor François Mitterrand, en als je, in Algerije bijvoorbeeld aardig bent geweest voor het FLN, en als je gezegd hebt dat er geen Franse cultuur bestaat, en zo de onderontwikkelden hebt weten te verleiden – toch een pak mensen – wel, dan komt er een moment waarop iedereen enkel nog dat hoort wat hem persoonlijk heeft aangesproken, en besluit: “Kijk dát, dat zie ik wel zitten! en het personage zelf… laten we de rest terzijde, ik stem voor hem.” En ziedaar waarom er mensen zijn zoals Robert Hue [nationaal secretaris van de Communistische Partij (1994-2001) als opvolger van secretarisgeneraal Georges Marchais], die dit individu steunen, dat ook steun krijgt van Alain Madelin [liberaal, drie keer minister]. Het is toch een krachttoer om een communicatiecampagne te laten lukken die maakt dat je op een dag, en als het ware toevallig dát toestel wilt kopen, die telefoon, die auto, weet ik veel. Op zekere dag is alles volgens de logica van de reclamewereld in gereedheid gebracht zodat op het moment dat je waspoeder nodig hebt, je het poeder Macron zult kopen.

Michel Onfray: …puis à un moment donné, vous finissez par dire : eh bien, finalement il ne reste plus que celui-là. Regardez à quoi ça ressemble aujourd’hui toute la palinodie de gens qui disent : «Mais non on ne va pas voter pour Macron, on va voter contre Marine Le Pen !» Oui, mais en gros ils sont bien obligés de voter pour celui qui a été choisi par ses cabinets de consultation, où on se dit : «Voilà il y a des segments, il va falloir draguer ceux-là.» Alors là un jour on dit : il n’y pas de culture française. Des fois on va en Algérie, et on va parler du génocide, une autre fois on flatter la croupe du cheval de Jeanne d’Arc…
Sonia Mabrouk: Les contradictions des responsables politiques, c’est pas nouveau.
Michel Onfray: Non, non mais à chaque fois vous avez emmagasiné …un secteur, un segment de la société, et quand vous avez dit du bien de Jeanne d’Arc, quand vous avez dit du bien du général de Gaulle, quand vous avez dit du bien de François Mitterrand, quand vous avez dit du bien des, des... du FLN par exemple en Algérie, quand vous avez dit qu’il n’y avait pas de culture française, et que vous avez séduit tous les incultes – ça fait du monde – et bien, il y a un moment donné où chacun n’entend que ce qui lui a été dit personnellement, et dit : «Mais ça, ça me va! et ce personnage… on va laisser de côté le reste, finalement je vais voter pour lui.» Voilà pourquoi on a des gens comme Robert Hue qui soutiennent cet individu, qui est aussi soutenu par Alain Madelin, donc c’est quand même un coup de force de réussir un programme de com, ce qui fait qu’un jour, comme par hasard, vous allez acheter cet instrument, ce téléphone, cette voiture, je ne sais quoi. Un jour tout est fait dans la logique publicitaire, pour que le jour où vous ayez besoin d’une lessive, vous achetez la lessive Macron.