Dawkins gelooft in helderziendheid en telepathie

Over Trump mag iedereen het zijne denken, en ik denk over hem het mijne. En mijn oordeel is ongunstig. Maar het is enkel een politiek oordeel, want ik ben geen psychiater en kan hem dus geen paranoid delusional narcissistic liar noemen zoals ik ergens las.

In de New York University, in hun School of Medicine loopt er een professor rond, zekere James Gilligan, die dat ingewikkelde ziektebeeld wél kent. Sterker, deze geleerde man kan ook vanaf geruime afstand zijn –wat hij noemt – diagnoses stellen.

Hoewel, zo sterk is dat nu ook weer niet: wij kennen hier evengoed televisiepsychiaters die deze kunst beheersen, en in Luik hebben ze zelfs psychiaters die dat jaren geleden met Bart De Wever al eens voordeden.

Onze Gilligan zal in een open afdeling van die psychiatrische kliniek verblijven, want overdag kan hij blijkbaar vrij naar congressen gaan enzovoort. Luisteren we even naar wat deze goede, zij het enigszins zelfingenomen man daar zoal vertelt:

“I’ve worked with some of the most dangerous people our society produces, directing mental health programmes in prisons, I’ve worked with murderers and rapists. I can recognise dangerousness from a mile away. You don’t have to be an expert on dangerousness or spend fifty years studying it like I have in order to know how dangerous this man is.”

Nu zou je denken, die man is oud, laten we zijn gevoelsopwellingen en diagnostische borduursels nemen voor wat ze zijn, maar zo denkt Richard Dawkins er blijkbaar niet over: