Een meelijwekkend schouwspel

Ik heb de feministische literatuur gevolgd, u hopelijk ook… zei Mieke Van Hecke in Terzake neerbuigend, in haar gesprek over de hoofddoek met Darya Safai.
Dat vind ik een gongslag waard.

In de islam is de keuze vrij, meende Mieke Van Hecke nog, die naar eigen zeggen over feminisme wel iets weet maar kennelijk niet veel islamliteratuur achter de kiezen heeft, al kent ze wel héél veel moslimmeisjes en héél veel moslima’s.
Gongslag alweer.

Ik zei “die zeggen: wij willen het niet”, dat is anders dan “je mag niet”, corrigeerde Darya Safai Van Hecke, die het niet nodig vond goed te luisteren naar een feministe, en dan maar haar woorden probeerde te verdraaien.
Gongslag, zachter in elk geval dan de mokerslag die ze net incasseerde.

Sociale druk? Pesten komt ook voor hé! zei Mieke, die zich nu aan cafépraat waagde. En ze herhaalde dat nog eens, fier over haar vondst wellicht. Over sociale of familiale druk om een hoofddoek te dragen wist ze nog meer: …wanneer het zo zoú zijn. En ze benadrukte ook dat ze advocaat was geweest, wat er niet toe deed, terwijl ze juist haar tegenstandster ongeciviliseerd verweet dat zij er heel veel dingen bij sleurt. En dan begon zijzelf over de rechten van de vrouw ...bij ons weliswaar, en meer dan een halve eeuw geleden.
Gong.

Samenvattend: Mieke Van Hecke was niet in staat om met een echte feministe een gesprek te voeren over de grond van de zaak, en probeerde dan maar het debat te laten ontsporen en onmogelijk te maken door onderbrekingen, pedante nadrukkelijkheden, herhalingen en schijnargumenten.
Een waar testimonium paupertatis, een meelijwekkend schouwspel van intellectuele onmacht.