Niet dat het lot van tv-kijkers me plots zou interesseren...

...maar toch: hoe vernederend moet het niet zijn om in de reclamesector te werken. Geen mens wil hun producten zien of horen, maar toch vinden de overheden dat er overal reclame moet zijn. Straten, trams en bussen worden volgeplakt met smeerlapperij. Bekijk een oude foto van een willekeurige stad en je ziet hoe groot de ravage is. 
Tot zelfs televisiekijkers willen nu de afscheidingen van de reclamejongens doorspoelen! Werkelijk niemand lijkt bereid hun uitwerpselen aan inspectie te onderwerpen.

En nu hoor ik dat Sven Gatz doorspoelen wil verbieden. “Als het moet om een gezond medialandschap te behouden dan zal ik dat doen. Dan zitten we weer voor een paar jaar goed”, zegt hij.
Van overbemesting heeft die viezerik duidelijk nog nooit gehoord.

Maar gelukkig voor het uitstervend ras van tv-kijkers heeft zijn voorzitster hem al tot de orde geroepen.
In naam van de Vrijheid natuurlijk, al heeft reclame al lang niets meer met vrijheid te maken, eerder met onvrijheid. En dan mag August Ludwig von Schlözer nog geschreven hebben: Publizität ist der Puls der Freiheit – zoals ik in een boek over Heine las – Schlözer ging het toen om de verspreiding van de Verlichtingsideeën, niet om de verkoop van rommel.

[...] ne pas se laisser prendre à l’imposture publicitaire.

 Marguerite Yourcenar.