Krantenlezers, de EU en Juvenalis
Onze kranten zouden 15% meer lezers hebben lees ik op de site van het Vlaams Journalistiek Fonds. Nu had het Centrum voor Informatie over de Media deze keer een nieuwe meetmethode gebruikt, en dat maakt vergelijken met vorige metingen moeilijk. Overigens spreekt het CIM niet over zijn ‘methode’ maar gebruiken zij de term ‘methodologie’, methodeléér dus. Een woord dat hier niet te pas komt (zoal ergens) maar wel indrukwekkend in de oren klinkt. Karel van het Reve zei al dat je niet met een ernstige tekst te maken hebt als die term erin voorkomt.
Het artikel zelf van het Journalistiek Fonds is niet kwaad maar leest moeizaam. Zo ontgaat de betekenis van ‘quasi’ onze man of vrouw: ‘Je kan de resultaten ervan echter quasi onmogelijk vergelijken met de cijfers van vorig jaar, terwijl de meeste berichtgeving nochtans daarop focuste.’ Uit welk soort brein komt zo’n miserabel zinnetje? Niet uit een brein dat op taal is ‘gefocust’.
Verderop lezen we een weinig geruststellend bericht. De Europese Commissie wil een European Digital Media Observatory lanceren. Dat observatorium ‘moet als een hub fungeren voor factcheckers, academici, mediaorganisaties en experts in mediageletterdheid’ en het moet ‘de EU-markt van factchecking services voorzien’. Mooi dat ze aan dienstverlening willen doen, en nog mooier is dat de EU, ongeacht haar democratisch deficit, een nieuwe naam heeft bedacht voor ‘gedachtepolitie’. Politiewerk begint natuurlijk bij observatie, en zoiets mag gerust een paar miljoen kosten. Ze kunnen als vingeroefening misschien die beweerde 15% eens checken.
Het Fonds heeft nog een mooi weetje:
‘En er was nog factcheck-nieuws deze week. Gisteren raakte bekend dat Knack als eerste Belgische nieuwsmedium het certificaat van het International Fact-Checking Network (IFCN) krijgt. Dat is hét internationale keurmerk voor factcheckers, en wordt bijvoorbeeld ook gebruikt door Facebook en Google om hun algoritmes bij te sturen.’
Dat laatste mag wel tot aanbeveling strekken.
Dus daar in dat IFCN kan men factcheckers factchecken!
Helaas komt hier een bezwaar van Juvenalis voor de geest: Quis custodiet ipsos custodes? Wie zal de bewakers zelf in de gaten houden?
Wel had de dichter het specifiek over het bewaken van de slaapvertrekken van lichtzinnige echtgenotes – in Rome, niet in Straatsburg of Brussel – en bestaat er ook enige twijfel over de authenticiteit van de tekst (hij komt uit een 12de-eeuws handschrift, en bij Loeb zijn die verzen gemarkeerd met O, voor Oxonian, naar dat handschrift), maar dat doet niets af aan zijn bedenking.
2 opmerkingen:
We lezen in Saul Bellow’s The Distracted Public (1990) het volgende:
"Newspapers must be read cautiously, cannily, defensively. You know very well that journalists cannot afford to tell you plainly what is going on. There are dependable observers who think that the press cannot give Americans anything like a true picture of the world. The written word is untrustworthy and the spoken world (TV and radio) irresponsible. The political analyst Michael Ledeen maintains that “many of the current media stars fully believe that they should define the national agenda”. The power of the media, he says, is power seized from government. The Washington press corps has shown that it can destroy national leaders, and it is therefore greatly feared.The government does not seem able to understand or to explain its authority, the grounds for its decision. Its antagonist, the press, interprets the government’s operations in such a way as to destabilize public judgement. The jargon used by both antagonists excites, it thrills, it bewilders, it frightens, it confuses, it annihilates coherence, it makes comprehension utterly impossible. Nightly the anchorpersons preen, and while they deliver the news of the day, they also pressure the public to take a progressive line. The want their listeners to come to the right conclusions about South-Africa or Lithuania or unwed mothers - or the drug crisis, education or race relations. They discuss confidently matters of which they knew nothing at all last week. In a word, they are showmen and entertainers; they are expected by their networks to look intelligent and to advance enlightened views…”
Zeer juist, Johan Gielis.
Een reactie posten