Een symptoom, akkoord, maar van wát?

Enkele dagen geleden was Nicolas Sarkozy te gast in Punchline, het programma van Laurence Ferrari (mevrouw Renaud Capuçon voor de vioolliefhebbers). Dat gesprek liep tegelijk op CNews en op Europe1. Sarkozy stelde er dat Zemmour niet de oorzaak was van de politieke leegte maar het symptoom ervan. De politiek liet tegenwoordig de belangrijke onderwerpen links liggen, anders dan hijzelf in zijn tijd. ‘Je parlais du Kärcher,’ zei hij.

Correct, maar dat deed hij voor hij verkozen was. Zemmour zei daarover: ‘Il promet le Kärcher et on a eu Kouchner.’

Ook vond Sarkozy het belangrijk dat politici de hoge cultuur uitdragen, en zelf belezen mensen zijn. Uit zijn mond komende deed die uitspraak nogal wat wenkbrauwen fronsen. Zelfkennis is blijkbaar niet zijn sterkste kant. Nu is de man veroordeeld tot een jaar huisarrest (terwijl hem nog een jaar echte gevangenis wacht in een andere zaak, beroep hangende): zo zal hij veel tijd hebben om boeken te lezen.

Zemmour schrijft in zijn jongste boek (p.304) nog iets grappigs: ‘Longtemps j’ai pensé que Macron était un Sarkozy en moins vulgaire ; pour la première fois, je comprends qu’il n’est qu’un Hollande en mieux vêtu.’

Christine Kelly vond dat ook grappig. Ze citeerde het en Dimitri Pavlenko, een van haar gasten ging daarop in. Ik vertaal sterk parafraserend:

Ik ben getroffen door de inspanningen die Sarkozy levert om voor een geletterde, gecultiveerde man door te gaan. Want inderdaad, van dat etiket van vulgariteit heeft hij zich nooit kunnen ontdoen. Sarkozy probeert zijn presidentieel imago wat bij te stellen, om zo de vergelijking met Chirac, Mitterrand &c. te kunnen doorstaan. Maar Zemmour herinnert zich nog Sarkozy met dat ministerie voor immigratie en nationale identiteit, wat hem destijds werd verweten. Als Zemmour ergens het symptoom van is, dan wel van de verdringing, de ontkenning van het probleem van de immigratie. En nu zien we Michel Barnier [EU-onderhandelaar tijdens de Brexitperiode] een referendum voorstellen over dat onderwerp! Kunt u zich een tenor van rechts inbeelden die dat tien jaar geleden zou hebben gezegd? Dat is wat het Front National veertig jaar geleden al zei, en nu doet iedereen het, Valérie Pécresse et cetera et cetera. Als Zemmour ergens het symptoom van is, dan wel daarvan. Vanmorgen zei [senaatsvoorzitter] Gérard Larcher op Europe1: Éric Zemmour legt dossiers op tafel die wij bij gebrek aan moed ál te lang hebben veronachtzaamd. Hij vond dat een lesje in moed voor al diegenen die Frankrijk al veertig jaar besturen.