Over Rome en Gent en carnaval

Geen kwaad woord over wie vandaag romans schrijft, maar liever dan dingen die bekroond zijn, of in de een of andere hitparade voorkomen, lees ik romans die honderd, tweehonderd of driehonderd jaar oud zijn. Die zijn door de Tijd gefilterd, niet door een eigentijdse jury, én je vertoeft voor een aantal honderden bladzijden in een ander landschap, je leest over andere zeden en gewoonten. 

En voor sommigen mogen ze de roep hebben, maar saai zijn die oude schrijvers niet, zoals dit grappige voorbeeld mag bewijzen:

[...] in de vier maanden dat hij Italië in alle richtingen had doorkruist, had Albert nog niet één affaire gehad.
Albert probeerde er soms grapjes over te maken, maar eigenlijk was hij diep gekrenkt. Hij, Albert de Morcerf, toch een van de meest aantrekkelijke jonge mannen, was er nog altijd aan voor zijn moeite. Dat was des te pijnlijker omdat Albert, naar de bescheiden gewoonte van onze dierbare landgenoten, Parijs had verlaten in de overtuiging dat hij in Italië de grootste successen zou oogsten en dat men hem, met het relaas van die successen, op handen zou dragen op de boulevard de Gand.*

Helaas! niets was ervan in huis gekomen: niet bij hun echtgenoten, maar bij hun minnaars hadden de charmante Genuese, Florentijnse en Napolitaanse gravinnen het gehouden, en Albert was tot de smartelijke overtuiging gekomen dat Italiaanse vrouwen tenminste dat voordeel hadden boven de Franse, dat ze trouw bleven in hun ontrouw.

Ik zeg niet dat er in Italië, zoals overal elders, geen uitzonderingen zijn.

En nochtans was Albert niet alleen een perfect elegante cavalier, maar ook nog heel geestig. Bovendien was hij burggraaf, van nieuwe adel, dat is waar, maar nu men geen bewijzen meer hoeft voor te leggen: wat maakt het uit of je kan terugwijzen tot 1399 of tot 1815! Komt nog bij dat hij vijftigduizend pond aan inkomsten had. Dat is zoals men weet meer dan genoeg om in Parijs in de mode te zijn. Het was dus nogal vernederend dat niemand hem terdege had opgemerkt, in geen enkele van de steden die hij had bezocht.

Hij was dan ook van plan om in Rome zijn schade in te halen, want carnaval is in alle landen van de wereld die deze achtenswaardige traditie in ere houden een periode van vrijheid waarin ook de meest gestrenge zich tot een of andere zottigheid laat overhalen. Welnu, aangezien het carnaval de dag daarop begon, was het voor Albert zaak om zich vooraf al te afficheren.

Met dit in gedachte huurde Albert een van de meest in het oog springende loges in het theater, en doste hij zich onberispelijk uit.

Alexandre Dumas

Le Comte de Monte-Christo

Préface de Jean-Yves Tadié

Édition établie et annotée par Gilbert Sigaux

Gallimard, Folio classique, pp.404-5

____________

* Helaas herdoopt in Boulevard des Italiens (postkaart ≈ 1920).