Die wierook laat ik me welgevallen

 

Grotere lof dan wat Philippe Clerick me hier toezwaait kun je als blogger niet krijgen ...en het maakt ook wel iets uit wié de lofzanger is. Een collega nog wel! 

Gelukkig delen ook anderen in de lof: zo noemt Philippe onder meer de mooie stukjes van Pierre Plum – met wie ik nog náchten snelschaak heb gespeeld (voor meestal bescheiden sommen gelds). Fünf-Minuten-Blitzpartien: dan heb je amper de tijd om je stukjes te verzetten, laat staan om er te schrijven. Helaas onderhoudt Plum geen blog, maar wie zijn stukjes kent weet waarover Clerick spreekt.

Nu had Philippe ongetwijfeld zuiniger kunnen zijn met zijn lof, maar ja, gevleid voel ik me wel:

‘Een blog situeert zich een beetje tussen het boek en Facebook. Het heeft een iets permanenter karakter. Lezers kunnen bepaalde zaken opzoeken en terugvinden. Alvorens er zelf een te beginnen heb ik eerst alles van Marc Vanfraechem gelezen. Ik was hem tegengekomen via Karel van het Reve omdat hij op zijn blog wel eens Karel vermeldde. Hij is – net als ik – een grote Karel van het Reve-bewonderaar. Een maand lang heb ik dagelijks stukjes van hem gelezen en na die maand dacht ik dat die formule me wel zou liggen – ook zijn lay-out heb ik grotendeels overgenomen.’