Is onze Bergoglio wel christelijk?
Jorge Mario Bergoglio, beter bekend als paus Franciscus, hebben we hier te gast en in de media heet dat bezoek ‘historisch’ en ‘beladen’. Nu wil ik niet achterblijven, en gebruik nog een andere journalistieke term: ‘omstreden’. Deze Bergoglio is een omstreden figuur.
De Franse advocaat Gilles-William Goldnadel had hem op CNews dus ook controversé of contesté kunnen noemen, maar hij gebruikte een beter adjectief.
Gisteren in het programma van Pascal
Praud zagen we Macron in de UNO in New York zijn woordje doen over Libanon en de
Hezbollah (Emmanuel voelt zich tegenwoordig meer op zijn gemak in het buitenland
dan in Frankrijk, wat begrijpelijk is), vervolgens hoorden we nog een paar anderen over
dat onderwerp, en tot slot kwam onze Franciscus, die zich uitsprak tegen geweld
en voor vrede, en die zou bidden voor de arme Libanezen.
Goldnadel, niet meteen een vrome christen, nam als advocaat de verdediging op van de Libanese christenen. Uit schrik voor de stoute mohammedanen laten de christenen die taak tegenwoordig wel vaker over aan niet-christenen, zelfs aan joden en atheïsten. Met zijn gouden naald prikte Gilles-William Franciscus, die hij nóg erger vond dan Macron:
Dit is het ergste van al, en geloof me maar: dit overstijgt het Israëlisch-Palestijns-Libanese probleem. Je hebt een postchristelijke paus die voor de Libanese christenen geen woord over heeft, terwijl die deels verdreven zijn of tot niets gereduceerd, juist vanwege de islamistische Hezbollah. Aan hen heeft hij geen woord vuilgemaakt. Maar dat is normaal en logisch: toen hij naar Marseille kwam, had hij wel woorden over voor de migranten, maar geen voor de Marseillais of voor de Fransen. Wat kan ik u verder nog vertellen? Perfect coherent is hij, deze postchristelijke paus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten